15 Δεκεμβρίου 2013

Υπάρχει ο Άγιος Βασίλης?

    
     Το 1897, ένα κορίτσι που το έλεγαν Βιρτζίνια, έγραψε ένα γράμμα στον εκδότη της εφημερίδας της Νέας Υόρκης, "Ο Ήλιος". Στις 21 Σεπτεμβρίου, το γράμμα της δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα μαζί με την απάντηση του εκδότη, Φράνσις Φάρσελους Τσέρτς.

Υπάρχει ο Άγιος Βασίλης?

     Αγαπητέ εκδότη,
     Είμαι 8 χρονών. Κάποιοι φίλοι μου λένε, πως ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει! Ο μπαμπάς μου μου λέει: "Αν τον δεις στην εφημερίδα "Ο Ήλιος", τότε υπάρχει! Σας παρακαλώ, πείτε μου την αλήθεια. Υπάρχει ο Άγιος Βασίλης?
                                                                                                                 Βιρτζίνια Ο. Χάνλον.
     
     Βιρτζίνια, 
     Οι μικροί σου φίλοι κάνουν λάθος, καθώς πιστεύουν μονάχα ότι βλέπουν. Θεωρούν ότι τίποτα δεν υπάρχει, αν δεν μπορούν να το αντιληφθούν με το μυαλό τους. Όμως, σε τούτο το τεράστιο σύμπαν, ο άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ένα έντομο, όσον αφορά την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται όλη τη γνώση και την αλήθεια που υπάρχει στον απέραντο κόσμο γύρω του.

     Ναι, Βιρτζίνια, ο Άγιος Βασίλης υπάρχει! Υπάρχει με την ίδια βεβαιότητα που υπάρχουν η αγάπη, η αφοσίωση, η γενναιοδωρία και καθετί, που χαρίζει στην ζωή μας ομορφιά και ευτυχία. Αλίμονο! Πόσο μουντός θα ήταν ο κόσμος, αν δεν υπήρχε ο Άγιος Βασίλης! Θα ήταν τόσο μουντός, όσο αν δεν υπήρχαν και οι Βιρτζίνιες. Δεν θα υπήρχε η αγνή πίστη των παιδιών, ούτε η ποίηση, ούτε ο ρομαντισμός, που κάνουν την ζωή μας πιο όμορφη.


     Μπορείς να καταφέρεις να πείσεις τον πατέρα σου, να προσλάβει ανθρώπους να παρακολουθούν όλες τις καμινάδες την παραμονή των Χριστουγέννων, για να πιάσουν τον Άγιο Βασίλη. Αλλά, ακόμα κι αν δεν δουν τον Άγιο Βασίλη να κατεβαίνει τις καμινάδες, τι θα αποδείκνυε αυτό? Κανείς δεν βλέπει τον Άγιο Βασίλη, αλλά αυτό δεν αποτελεί ένδειξη ότι δεν υπάρχει. Τα πιο αληθινά πράγματα στον κόσμο είναι εκείνα τα οποία, ούτε τα παιδιά ούτε οι μεγάλοι μπορούν να τα δουν. Είδες ποτέ νεράιδες να χορεύουν στα λιβάδια? Φυσικά και όχι, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν. Κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί ή να φανταστεί όλα εκείνα τα θαύματα του κόσμου που είναι αόρατα.


     Μπορείς να χωρίσεις τα μέρη μιας παιδικής κουδουνίστρας και να δεις τι είναι εκείνο που προκαλεί τον ήχο, αλλά υπάρχει ένα πέπλο που καλύπτει τον αόρατο κόσμο, το οποίο ούτε ο πιο δυνατός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να τραβήξει.
Μονάχα η πίστη, η φαντασία, η ποίηση, η αγάπη, ο ρομαντισμός, μπορούν να τραβήξουν το πέπλο τούτο, ώστε να δεις και ν΄αντιληφθείς τη μαγική ομορφιά και το μεγαλείο, που βρίσκονται από κάτω. Άραγε, είναι όλα πραγματικά?

   

     Α! Βιρτζίνια, στον κόσμο αυτό δεν υπάρχει τίποτα αληθινό και μόνιμο. Δόξα το Θεό! Ο Άγιος Βασίλης υπάρχει! Ζει και θα ζει για πάντα, φέρνοντας τη χαρά στις καρδιές των μικρών παιδιών!

                                             πηγή - "Αγαπημένες Χριστουγεννιάτικες ιστορίες" (εκδόσεις: Μίνωας).
     
     Υ.Γ. Ένα χάρτινο κουτί αποθήκευσης παπουτσιών μεταμορφώθηκε σε...γραμματοκιβώτιο του Άι Βασίλη, για να λάβει μέρος στον Χριστουγεννιάτικο διαγωνισμό της Σόφης. Ο Άγιος Βασίλης ζει και θα ζει για πάντα στις καρδιές, στα όνειρα και στα χαμόγελα των μικρών παιδιών....

5 Δεκεμβρίου 2013

Μια διαφορετική χριστουγεννιάτικη μπάλα.

     
     Η δημιουργία που ακολουθεί -εορταστική και άκρως χριστουγεννιάτικη- ξεχωρίζει για 2, κυρίως, λόγους: για το χαμηλό κόστος κατασκευής της και το εντυπωσιακό της αποτέλεσμα! Χρησιμοποιήθηκαν 76 διαφανή πλαστικά ποτηράκια, δεματικά για τις συνδέσεις (γνωστά και ως tie wraps: είναι οι νάιλον ταινίες που χρησιμοποιούνται για την οργάνωση καλωδίων και συρμάτων) και χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια.

  
     Η Χριστουγεννιάτικη αυτή μπάλα έχει διάμετρο 80cm και μπορεί να κρεμαστεί ή να τοποθετηθεί στο δάπεδο. Όπως κι αν αποφασίσετε να τη χρησιμοποιήσετε, ένα είναι βέβαιο, ωστόσο: δεν πρόκειται να περάσει από κανέναν απαρατήρητη!


     Υ.Γ. Για την κατασκευή της θα βοηθηθείτε αρκετά, αν ρίξετε μια ματιά εδώ, μιας κι εγώ δεν προνόησα να τραβήξω κάποιες φωτογραφίες στα ενδιάμεσα στάδια ολοκλήρωσής της. Σίγουρα, θα το διασκεδάσετε! Καλή επιτυχία!

10 Νοεμβρίου 2013

Τα φτερά είναι για να πετάς.

     
     Τη μέρα εκείνη ο Χόρχε με περίμενε με ένα παραμύθι.

     Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας του του είπε: "Παιδί μου, δεν γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεωμένος να πετάξεις, νομίζω, όμως, πως είναι κρίμα να μείνεις στο περπάτημα, αφού έχεις τα φτερά που ο καλός Θεός σου έδωσε".
"Μα, δεν ξέρω να πετάω", απάντησε ο γιος.
"Σωστά...", είπε ο πατέρας και περπατώντας τον πήγε ως το χείλος του γκρεμού, στο βουνό.
"Βλέπεις, γιε μου? Το κενό. Όταν θελήσεις να πετάξεις, θα έρθεις εδώ, θα πάρεις μια βαθιά ανάσα, θα πηδήξεις στην άβυσσο και απλώνοντας τα φτερά σου θα πετάξεις".
     
     Ο γιος αμφέβαλλε. "Κι αν πέσω?"
"Ακόμα κι αν πέσεις, δε θα σκοτωθείς. Οι λίγες γρατζουνιές θα σε κάνουν πιο δυνατό στην επόμενη προσπάθεια", αποκρίθηκε ο πατέρας.


     Το παιδί γύρισε στο χωριό να δει τους φίλους του, τις παρέες του, όλους εκείνους που είχε συντρόφους στην πορεία της ζωής του. Οι πιο στενόμυαλοι του είπαν:
"Είσαι τρελός? Για ποιο λόγο? Ο πατέρας σου είναι μισότρελος... Για ποιο λόγο να πετάξεις? Τι σου χρειάζεται? Γιατί δεν αφήνεις τις ανοησίες? Τι νόημα έχει να πετάξεις?"

     Οι καλύτεροι φίλοι του τον συμβούλεψαν: "Κι αν είναι αλήθεια? Μα, σίγουρα δεν είναι επικίνδυνο? Γιατί δεν αρχίζεις σιγά-σιγά? Δοκίμασε να πηδήξεις από μια σκάλα, ή από την κορυφή ενός δέντρου. Αλλά, από τον γκρεμό, βρε παιδί μου...?"


     Ο νεαρός άκουσε τις συμβουλές όσων των αγαπούσαν. Ανέβηκε στην κορυφή του δέντρου και με όλο του το θάρρος, πήδηξε. Άνοιξε τα φτερά του, τα κούνησε στον αέρα με όλη του τη δύναμη, αλλά -δυστυχώς- έπεσε στο έδαφος. Μ΄ένα καρούμπαλο στο κεφάλι συνάντησε τον πατέρα του.

"Μου είπες ψέματα! Δεν μπορώ να πετάξω! Το δοκίμασα και κοίτα πως χτύπησα! Δεν είμαι σαν κι εσένα! Τα φτερά μου είναι μόνο για στολίδι."


     "Παιδί μου", είπε ο πατέρας, "για να πετάξεις πρέπει να έχεις τον απαραίτητο ελεύθερο χώρο στον αέρα, ώστε τα φτερά σου να ξεδιπλωθούν. Είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο: χρειάζεσαι κάποιο ελάχιστο ύψος για να πηδήξεις. Για να πετάξεις, πρέπει ν΄αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις. Αν δεν θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις για πάντα στο περπάτημα".  
         
        Χόρχε Μπουκάι -Τα φτερά είναι για να πετάς (από το βιβλίο του "Να σου πω μια ιστορία").

Υ.Γ. Μια μπλε κουκουβάγια φτιαγμένη από απλά υλικά (ένα πλαστικό ποτηράκι μιας χρήσης, σαν αυτά του καφέ και λίγο ύφασμα...), είναι η συμμετοχή μου στο μπλέ blogoδιαγωνισμό της Σοφίας του Heaven Creations. Καλό βράδυ σε όλους σας και...καλές πτήσεις!

2 Νοεμβρίου 2013

Βιογραφικό.

                                           
                                               Είμαι ο ήλιος που καίει
                                               κεφάλια σίδερα ψυχές
                                               ο επαίτης που φοβάται
                                               σκύλους κι άφτερα πουλιά


                                                είμαι γυναίκα-άντρας φυτευτής
                                                απείθαρχη σαν καταιγίδα
                                                σαν χλόη λιτή
                                                είμαι η Χάρυβδη-Σκύλα
                                                τους εραστές μου
                                                ρίχνω στα κουπιά
                                                αεί να λάμνουν
                                                στον εύμορφο πόνο


                                               είμαι ύψιστη ζωή
                                               ο ύψιστος θάνατος είμαι
                                               η μήτρα της Ίσιδος
                                               η μήτρα των σκιών
                                               νέα μητέρα
                                               μητέρα παλιά
                                               ο γιος μου άντρας μεσόκοπος
                                               αειθαλής γριά η θυγατέρα
                                               δεμένοι μέσα στο στόμα μου
                                               που λακτίζει βάρβαρα
                                               που βάρβαρα αχνίζει
                                               θρήνους ανέμους αληγείς

 

                                                 είμαι γη
                                                 των κοιμισμένων αιώνια
                                                 γη
                                                 των φυλακισμένων σκλάβων
                                                 θάλασσα είμαι
                                                 θύελλα πολυστρόβιλη
                                                 κυμάτων μανιασμένων
                                                 ρυάκι είμαι
                                                 ποταμού απόθεμα
                                                 Αρχή Ερμητική
                                                 Χάος και Έρεβος και Νύχτα
                                                 ημερεύω
                                                 ως βάλσαμο γέννησα
                                                 Ημέρα και Αιθέρα

  
 
       γλυπτό mixed media art με την τεχνική του αλουμινόχαρτου - πριν και μετά την εφαρμογή του.

                                                 πως θα μπορούσα να ξεχάσω
                                                 πως θα μπορούσα να ξεχάσω

                                                                                               Βίκυ Δερμάνη - "Βιογραφικό".

20 Οκτωβρίου 2013

Ας ξανα..συστηθούμε, μέσα από 5 βραβεία.

   
     Είμαι απαράδεκτη...το ξέρω! Σε βαθμό...κακουργήματος...? Πλημμελήματος...? Πταίσματος...? Δεν μπορώ να σας απαντήσω, ας αποφανθούν οι...ένορκοι γι΄αυτό!
Το θέμα είναι, πως έχω παραλάβει -με αφετηρία το καλοκαίρι, για το πρώτο- βραβεία, τα οποία ακόμα δεν έχω παρουσιάσει και δεν έχω απαντήσει στις ερωτήσεις που περιλαμβάνουν. "Γαϊδουριά...μεγάλη, εκ μέρους της!", θα σκεφτείτε, όμως για όλα φταίει αυτός ο...άτιμος ο χρόνος, που φαίνεται να έχει τσακωθεί μαζί μου τελευταία και τρέχει γρηγορότερα από μένα..
     Οφείλω, λοιπόν, να ενημερώσω ότι η εν λόγω ανάρτηση λόγω πληθώρας ερωτήσεων και απαντήσεων έχει τις προϋποθέσεις να εξελιχθεί σε ανάρτηση...μαμούθ, ωστόσο θα προσπαθήσω να μην φτάσω στα...άκρα τις αντοχές σας, αλλά να τηρήσω παράλληλα και τους κανόνες!

     Ευχαριστώ πάρα πολύ τη Βασιλική μου για το βραβείο που μου χάρισε, αλλά και την υπομονή της να περιμένει τις απαντήσεις μου! Προϋποθέσεις του βραβείου:

1. Αναφέρεις ποιος σου το χάρισε και τον ευχαριστείς.
2. Απαντάς στις ερωτήσεις.
3. Δίνεις κι εσύ με τη σειρά σου το βραβείο σε 11 blogs με λιγότερα από 200 μέλη.
4. Ενημερώνεις για το βραβείο.
5. Ακολουθείς το blog που σου το χάρισε.

     Ερωτήσεις και απαντήσεις:

     1. Τι σας οδήγησε να ξεκινήσετε το blog σας? Μάλλον, οι προτροπές των φίλων, σε συνδυασμό με τη σκέψη πως τελικά δεν θα ήταν άσχημη η ιδέα να έχω συγκεντρωμένα κάπου, όσα κατά καιρούς έχω δημιουργήσει. Στην πορεία, φυσικά, ανακάλυψα πως τελικά ο Onirokosmos αντιπροσωπεύει πολλά περισσότερα για ΄μένα, κυρίως σε συναισθηματικό επίπεδο.
     2. Ποιο το θέμα του blog σας/με τι ασχολείται? Ό,τι αγγίζει τα όρια του ονειρεμένου, του επιθυμητού, του διαφορετικού, μέσα από χειροποίητες κατασκευές και ανακυκλώσιμα υλικά.
     3. Από που βρίσκεται την έμπνευσή σας? Οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης.
     4. Σχεδιάζετε από πριν το περιεχόμενο του blog σας? Το περιεχόμενο των αναρτήσεων έχει να κάνει περισσότερο με τη εκάστοτε δημιουργία. Υπάρχουν περιπτώσεις (όπως θα έχει παρατηρηθεί), που η παρουσιαζόμενη κατασκευή συνοδεύεται από κάποιο λογοτεχνικό κείμενο, ιστορία ή παραμύθι τα οποία "δένουν" -θέλω να πιστεύω- μεταξύ τους. Ωστόσο, ακόμα και τότε δεν προσχεδιάζω το περιεχόμενο των αναρτήσεων.
     5. Έχετε νέες ιδέες για το blog σας? Οι ιδέες τείνουν να προπορεύονται της υλοποίησης τους. Stay tune...και στην πορεία όλο και κάτι καινούριο θα προκύπτει.
     6. Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας? Δυστυχώς μέχρι τώρα, λιγότερο απ΄όσο πραγματικά θα ήθελα, κάτι που ωστόσο καταβάλλω προσπάθεια να αλλάξει.
     7. Ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για εσάς να δημιουργήσετε? Οποιαδήποτε, αρκεί να υπάρχει χρόνος.
     8. Τι θα θέλατε να ξέρει ο κόσμος για εσάς? Νομίζω, χάρη στα βραβεία που μου παραδίδονται κατά καιρούς δεν έχει μείνει και τίποτα...που να μην ξέρετε για εμένα!
     9. Ποια τα hobby σας? Έχω αρκετά, χρόνο δεν έχω για όλα! Ενδεικτικά κάποια από αυτά: φωτογραφία, διάβασμα, αθλητισμός, μουσική (παίζω κιθάρα και φυσαρμόνικα), χειροτεχνίες, ξένες γλώσσες....

     Με τη σειρά μου, παραδίδω το βραβείο στα blogs που ακολουθούν, με τυχαία σειρά:

      1. Φανή
     2. Αιώνια Γυναίκα
     3. Decoupage V&D
     4. Της Αννιώς
     5. Χειροποίητες Δημιουργίες
     6. Ιανός
     7. a lovely mess
     8. Ροζ Συννεφάκι
     9. Γλυκιά Ζωή
     10. anettaspace
     11. "Greek Olive" - Δια χειρός

      Επόμενο βραβείο αυτό που μου παραδόθηκε από ένα ξεχωριστό και αγαπημένο άτομο, τη Λία.


     Αφού την ευχαριστήσω πάρα πολύ για την επιλογή μου -ξανά κι από εδώ- θα πρέπει να απαντήσω σε κάποιες επιλεγμένες ερωτήσεις και με τη σειρά μου να το παραδώσω σε άλλα blogs που θα επιλέξω.

Ερωταπαντήσεις...μέρος 2ο, λοιπόν!

     1. Το αγαπημένο μου φαγητό είναι...: Πολλά. Σαν όλα τα παιδιά, όμως κι εγώ λατρεύω τις τηγανητές πατάτες, συνοδευόμενες με μοσχαράκι τας κεμπάπ.
     2. Τι δεν μου αρέσει στους ανθρώπους: Που, τις περισσότερες φορές, το "φαίνεσθαι" είναι διαφορετικό από το "είναι".
     3. Μου αρέσει οι άνθρωποι που κάνω παρέα να είναι....: Ο εαυτός τους.
     4. Με ηρεμεί: Η βροχή, μια αγαπημένη αγκαλιά, η θάλασσα.
     5. Αγαπώ: Ανθρώπους που θεωρώ δικούς μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τα παιδιά, τα ζώα, τα χαμογελαστά πρόσωπα, τη βροχή, τη θάλασσα, το πέταγμα των πουλιών, τους μαχητές....
     6. Με νευριάζει...: Ο εαυτός μου. Τα όρια ανοχής και αντοχής του, όταν έχει ξεπεράσει προ πολλού τα φυσιολογικά.
     7. Τι δεν αποχωρίζομαι ποτέ: Το ρολόι και το άρωμά μου.
     8. Όταν ήμουν μικρή, χάζευα συστηματικά αφίσες...: Δεν με θυμάμαι να είχα ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις με αφίσες, σε αντίθεση με τα παζλ.

     Τη σκυτάλη για το συγκεκριμένο βραβείο (πάλι με τυχαία σειρά), παίρνουν:

     1. confusedmind
     2. κυκλάμινο
     3. Αbycraft
     4. Maya's Fairytale

     Ακολουθεί ένα ακόμη βραβείο από τη...μαμά του Μπρίκι!!!! (τα χειροκροτήματα, άραγε, που ακούγονται είναι για τη Μαρία μας...ή για τον Μπρίκι της???!!!). Όπως και να έχει, ευχαριστώ πολύ-πολύ την αγαπημένη μου Μαρία για την τιμή που μου κάνει και ξεκινάω με τους κανόνες του.

                          1. Αναφέρεις ποιος σου χάρισε το βραβείο.
                         2. Απαντάς στις κάτωθι ερωτήσεις...
                         3. Δίνεις με τη σειρά σου το βραβείο σε 7 bloggers.


     1. Τι σε ενέπνευσε και τι σημαίνουν για σένα το όνομα του blog σου και τ΄όνομα με το οποίο υπογράφεις τα κείμενά σου? Η απάντηση αναφέρεται στο προφίλ μου: "Αφήνω πάντα μια γωνιά μες το μυαλό μου, να μπαίνω εκεί στο παραμύθι το δικό μου..."
     2. Αν δεν ήσουν άνθρωπος τι θα ήθελες να ήσουν και γιατί: Αετός. Και θα το αιτιολογήσω με κάποιους στίχους που άκουσα τελευταία: "...είμαι αετός-σταυραετός στη γη δεν ακουμπάω, έχω φτερά και στην ψυχή και μόνος μου πετάω...έχω τον άνεμο αδελφό, τον ήλιο αγκαλιάζω...στ΄ αστέρια εγώ φωλιάζω".
     3. Αν σε σταματούσαν στο δρόμο από το BLOG TV και σε ρωτούσαν "ποιο είναι το χαρακτηριστικό σου γνώρισμα, σύμφωνα με τα λεγόμενα των άλλων", τι θα απαντούσες? Ποιο είναι? Δεν σταματάω σε κάμερες, απομακρυνόμενη όποτε τις βλέπω. Κι αν σε περίπτωση ακολουθούσαν κατά πόδας (πράγμα που έχει συμβεί), θ΄απαντούσα ευγενικά...να ρωτήσουν τους "άλλους".
     4. Ποιο στοιχείο βρίσκεις γοητευτικό και σε κάνει να συνεχίζεις να γράφεις. Πολλά. Ένα απ΄ αυτά είναι η γοητεία της απόλαυσης. Κάτι δηλαδή, που μου αρέσει και διασκεδάζω να κάνω.
     5. Ποια φωτογραφία θα βάζατε για την ζωή: Σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός... "Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις..."


     6. Αγαπημένη λέξη: Άμπρα- κατάμπρα! Επειδή λίγη...ή, πολλή, μαγεία είναι αυτό που χρειάζεται απαραίτητα να υπάρχει στην ζωή μας.

     Έφτασε η στιγμή να παραδώσω -κι αυτό το βραβείο- στα blogs που ακολουθούν:

          1. Αντίθετοι κόσμοι
          3. Χειροτεχνήματα
          4. basilikis-art
          5. Ξύλινος Ιππότης
          6. Mirsinis Creations
          7. Syros2js

      Βραβείο Νο 4, από έναν ευγενικό Ιππότη της bloggoγειτονιάς μας, τον οποίο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Ευτυχώς για εμένα -αλλά και για...εσάς!- το βραβείο αυτό δεν έχει ερωτήσεις.


      Το τελευταίο βραβείο για τον Onirokosmo δόθηκε από τη φίλη μου τη Βάγια! Βάγια μου σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ, ωστόσο το ανακάλυψα εντελώς τυχαία γι΄αυτό και άργησα να το σχολιάσω.


Ο όρος του βραβείου είναι να αναφέρω 11 πράγματα για μένα, κάτι που έχω κάνει ήδη στο παρελθόν σε παρόμοια απονομή, οπότε σας παραπέμπω στις αντίστοιχες αναρτήσεις εδώ κι εδώ. Το βραβείο της Βάγιας, μαζί με αυτό του Ιππότη, χαρίζω με μεγάλη μου χαρά στα blogs που ακολουθούν:

          2. Filia's crafts
          3. Δια χειρός
          4. marron
          5. Per Mano
          6. fotolabida
          8. πνοές τέχνης
          9. Craft Makes My Day
         10. Κάντο μ΄αγάπη
         11. misirlouhandmade

     Αν φτάσατε μέχρι εδώ, αξίζουν σε όλους σας θερμά συγχαρητήρια για την...αντοχή σας! Κι επειδή κάποια πράγματα οφείλουμε να τα επιβραβεύουμε, δωράκι από εμένα για όλους σας, άνευ όρων. Μια υπέροχη Κυριακή, όπως ο καθένας την επιθυμεί, σας εύχομαι....


5 Οκτωβρίου 2013

September photo challenge (days 11-30).


    Day 11 - What you did today: Απόδραση στη...Λιμνούπολη -ή αλλιώς, στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης Α. Τρίτση)! Μία έκταση 1.000, περίπου, στρεμμάτων μέσα στον αστικό ιστό της Αθήνας, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της πρωτεύουσας.


    Day 12 - Shadow: Νυχτερινά παιχνιδίσματα με το φως και τις σκιές, σε μια τεχνητή λιμνούλα.


    Day 13 - Unexpected: Η έκφραση "τα σαλιγκάρια βγαίνουν μετά τη βροχή" δεν είναι ακριβής. Τα σαλιγκάρια βγαίνουν κατά τη διάρκειά της. Απλώς, ο άνθρωπος που τα παρατηρεί ή τα μαζεύει βγαίνει μετά τη βροχή. Η φύση επανενεργοποιείται....


    Day 14 - Liquid: Πίδακες συντριβανιού.


    Day 15 - Season: "Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών, άρχισε η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα μ΄αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο "σι, σι, σι"....... Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή, σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα, κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν και μουρμουρίζουν ένα "εσύ, εσύ, εσύ"........." (Κική Δημουλά)


    Day 16 - Frame: Μου έρχεται συνειρμικά στο μυαλό, μια φράση που πήρε το μάτι μου σ΄έναν τοίχο, τις προάλλες: "Μην κάνεις κορνίζα τα όνειρά σου. Απλά, ζήσε τα!".


    Day 17 - In front of me: Όχι...δεν έχω κότερο! Όμως, το συγκεκριμένο για κάποιο ανεξήγητο λόγο με κέρδισε με την πρώτη ματιά.







    Day 18 - Vintage: Αντικείμενα μιας άλλης εποχής, με το ραδιόφωνο να δεσπόζει ανάμεσά τους.


    Day 19 - What is this? Κάπου στο Παγκράτι, έξω από κατάστημα.... Στη βάση ενός δέντρου πάνω στο πεζοδρόμιο, ένα δημιούργημα ευφάνταστο, παραμυθένιο και πολύ προσεγμένο. Ζήτησα την άδεια να το φωτογραφίσω και δεν μου χάλασαν το χατήρι!  Αξίζει να σημειωθεί, πως η λιμνούλα στη μέση της πλατείας έχει...αληθινά χρυσόψαρα!

                             

                             

    Day 20 - in the morning: Ένα πρωινό γεμάτο ιριδισμούς και χρώματα.



    Day 21 - Rule of thirds: "Να ζεις ανάμεσα στους ανθρώπους σαν να σε βλέπει ο Θεός. Και να μιλάς στο Θεό σαν να σε ακούνε οι άνθρωποι" - Σενέκας.


    Day 22 - Made me smile: Μια φωτογραφία...χίλιες λέξεις!




    Day 23 - From my childhood: "Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές, είναι γιατί τ΄ακούς γλυκότερα..." - Γ. Σεφέρης.


    Day 24 - space: "Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ?", απάντησέ μου, "ή παραμένει πάντα μαύρος ο βυθός?"


    Day 25 - H is for...: "Η ευτυχία επάνω στη γης είναι κομμένη στο μπόι του ανθρώπου. Δεν είναι σπάνιο πουλί να το κυνηγούμε πότε στον ουρανό, πότε στο μυαλό μας. Η ευτυχία είναι ένα κατοικίδιο πουλί στην αυλή μας" - Νίκος Καζαντζάκης.


    Day 26 - curve: Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν αρμενίσαμε ακόμα...


    Day 27 - WTF! Το δίχτυ της αράχνης ήταν ανέκαθεν ένα κατασκευαστικό μυστήριο.

    

    Day 28 - 10 o' clock: Βραδινός επισκέπτης.


    Day 29 - Gold: Η σιωπή είναι χρυσός...


    Day 30 - Found:



19 Σεπτεμβρίου 2013

Άκου Ανθρωπάκο!

   

                                         
     "Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένοιωθε ένας αητός άμα έκλωθε αβγά μιας κότας?
Αρχικά, ο αητός νομίζει πως θα κλωσήσει μικρά αητόπουλα που θα μεγαλώσουν. Μα εκείνο που βγαίνει από τα αβγά, δεν είναι παρά....μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αητός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αητοί. Μα, που τέτοιο πράγμα! Τελικά, δεν βγαίνουν παρά κότες που κακαρίζουν.

     Όταν ο αητός διαπιστώνει κάτι τέτοιο βρίσκεται στο δίλημμα, αν πρέπει να καταβροχθίσει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν. Μα συγκρατείται. Και ό,τι τον κάνει να συγκρατηθεί είναι μια μικρή ελπίδα, πως ανάμεσα στα τόσα κοτόπουλα, μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αητόπουλο, ικανό σαν εκείνο τον ίδιο. Ένα αητόπουλο που από την ψιλή φωλιά του θα ατενίζει μακρυά κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής. Μόνο αυτή η ανεπαίσθητη ελπίδα κρατάει το λυπημένο, τον αποξενωμένο αητό να φάει όλα τα κοτόπουλα και όλες τις κότες που κακαρίζουν και που δεν βλέπουν, ότι τα κλωσάει ένας αητός....δεν καταλαβαίνουν ότι ζούνε σ' ένα ψιλό, απόμακρο βράχο, μακρυά από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν ατενίζουν την απόσταση, όπως κάνει ο απομονωμένος αητός. Μόνο καταβροχθίζουν και καταβροχθίζουν, όλο καταβροχθίζουν ό,τι φέρνει ο αητός στη φωλιά.

     Οι κότες και τα κοτόπουλα άφησαν τον αητό να τα ζεστάνει κάτω από τα μεγάλα και δυνατά του φτερά, όταν απ΄όξω κροτάλιζε η βροχή και αναβροντούσαν οι καταιγίδες, που εκείνος άντεχε δίχως καμμιά προστασία. Όταν τα πράγματα γίνονταν σκληρότερα, του πέταγαν μικρές μυτερές πέτρες από κάποια ενέδρα, για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν.

     Όταν ο αητός αντιλήφθηκε την κακοήθεια τούτη, πρώτη του αντίδραση ήταν να τα ξεσκίσει σε χίλια κομμάτια.... Μα, το ξανασκέφτηκε και άρχισε να τα λυπάται. Κάποτε, έλπισε θα βρισκόταν -έπρεπε να βρεθεί- ανάμεσα στα τόσα κοντόφθαλμα κοτόπουλα, που κακάριζαν και καταβρόχθιζαν ό,τι έλαχε μπροστά τους, ένας μικρός αητός, σαν τον ίδιο του τον εαυτό. Ο μοναχός αητός, μέχρι σήμερα, δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι εξακολουθεί να κλωσάει κοτόπουλα. 

     Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο! Γι΄αυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι.............................

......Στο είπαν ωμά και ειλικρινά: Είσαι κατώτερο και ανεύθυνο ον και το ίδιο θα είσαι πάντα κι εσύ τους αποκαλείς "σωτήρες" και τους ζητωκραυγάζεις! Για το λόγο αυτό, σε φοβάμαι, Ανθρωπάκο, σε φοβάμαι μέχρι θανάτου! Γιατί η μοίρα της ανθρωπότητας εξαρτάται από εσένα. Σε φοβάμαι, γιατί τίποτα δεν προσπαθείς να αποφύγεις περισσότερο από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, πολύ άρρωστος, Ανθρωπάκο! Δεν φταις εσύ γι΄ αυτό, αλλά την ευθύνη της απαλλαγής από αυτήν την αρρώστια τη φέρεις εσύ.

                                            πάνινη κούκλα robot, 30cm ύψος.

     Θα είχες, από καιρό, πετάξει από πάνω σου τους πραγματικούς καταπιεστές, αν δεν είχες δείξει ανεκτικότητα στην καταπίεση και αν -συχνά- δεν την είχες υποστηρίξει. Άρχισα να καταλαβαίνω, ότι αυτό που συνεχώς σε καταπιέζει είναι η δική σου βαριά ψυχική αρρώστια και όχι κάποια έξωθεν ωμή βία, ακόμα και όταν λείπει ο οποιοσδήποτε εξωτερικός καταναγκασμός. Θα είχες από καιρό αποτινάξει τους τυράνους, αν ήσουνα ψυχικά ζωντανός κι ο νους σου ήταν υγιής!

     Κανένα αισθητήριο όργανο δεν σε βοηθάει να διακρίνεις τον πραγματικά σπουδαίο άνθρωπο. Ο τρόπος ζωής του, ο πόνος του, οι επιθυμίες του, ο θυμός του, ο αγώνας του για σένα, σου είναι άγνωστα και μακρινά πράγματα. Δεν μπορείς να καταλάβεις, ότι υπάρχουν άντρες και γυναίκες που δεν μπορούν να σε καταπιέσουν και να σε εκμεταλλευτούν και που θέλουν να είσαι ελεύθερος, ειλικρινής και τίμιος. Δεν αγαπάς αυτούς τους άντρες και αυτές τις γυναίκες, γιατί δεν είναι συμβατοί με την ύπαρξή σου. Είναι απλοί και ειλικρινείς. Γι’ αυτούς η αλήθεια είναι ό,τι είναι για σένα η πονηριά.

     Τους αποδέχεσαι, Ανθρωπάκο, μόνο όταν τα άλλα ανθρωπάκια σου πουν ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι σπουδαίοι. Γιατί είσαι ο "λαός", η "κοινή γνώμη", η "κοινωνική συνείδηση". Αυτό είσαι, Ανθρωπάκο! Ποτέ δεν αναρωτήθηκες, αν σκέφτεσαι σωστά. Το μόνο που σε νοιάζει, είναι το τι θα πει ο γείτονάς σου, ή πόσο θα σου κοστίσει η τιμιότητά σου. Για να κερδίσει την εύνοιά σου, Ανθρωπάκο, για να κερδίσει την άχρηστη φιλία σου ο σπουδαίος άνθρωπος, θα πρέπει να φέρει τον εαυτό του στα μέτρα σου, θα πρέπει να μιλά με τον τρόπο που μιλάς, θα πρέπει να στολιστεί με τις αρετές σου. Αλλά, αν είχε τις αρετές σου, τη γλώσσα σου και τη φιλία σου, δεν θα ήταν πια σπουδαίος, αληθινός και απλός.

     Θα σου πω κάτι, Ανθρωπάκο: Έχασες την αίσθηση για ό,τι ανώτερο υπάρχει μέσα σου! Το έπνιξες μέσα σου και το δολοφονείς κάθε φορά που το συναντάς στους άλλους....στα παιδιά σου, στη γυναίκα σου, στον άντρα σου, στον πατέρα σου, στη μητέρα σου. Είσαι μικρός και θέλεις να παραμείνεις μικρός, Ανθρωπάκο!"

                                                      Άκου Ανθρωπάκο! (απόσπασμα) - Βίλχελμ Ράιχ.