1 Δεκεμβρίου 2014

Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS.

   
     1η Δεκεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS. Σύμφωνα με στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ, μέχρι και την 31η Οκτωβρίου 2014 είχαν καταγραφεί 14.288 περιστατικά HIV λοίμωξης (82,3% άνδρες). Από το σύνολο των ατόμων αυτών, 3.638 εμφάνισαν AIDS και περίπου 6.850 βρίσκονται υπό αντιρετροϊκή θεραπεία. Ο συνολικός αριθμός των θανάτων ανέρχεται στους 2.471.

     Να βάλει τέλος στη ζωή της παίρνοντας την τελευταία της δόση αποφάσισε η Κατερίνα, μια από τις εκδιδόμενες γυναίκες που είχαν διαπομπευθεί το 2012, όταν είχαν δοθεί στη δημοσιότητα τα στοιχεία και οι φωτογραφίες τους στο όνομα της.... δημόσιας υγείας. Την είδηση του θανάτου της Κατερίνας έκανε γνωστή με ανάρτησή της η Χρύσα Μπότση, γιατρός και μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές.

     "Όταν διαπομπεύθηκε, λίγον καιρό αργότερα, ο πατέρας της έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Tον έσωσαν, αλλά ήταν σε άσχημη κατάσταση. Έχασε και τη δουλειά του γι’ αυτό το λόγο. Όταν η Κατερίνα βγήκε πήγε στο σπίτι της, όπου βρήκε αγάπη. Όταν θέλησε να πάει σε συγγενικό σπίτι στην ίδια γειτονιά, δεν την δέχθηκαν λόγω των προκαταλήψεων για την οροθετικότητά της. Λόγω του ότι, πάνω απ’ όλα, είχε διαπομπευθεί. Όταν πήγε στην καφετέρια, αυτοί που την ήξεραν της είπαν να φύγει. Και τόσα άλλα....".
    
     "Η Κατερίνα δραπέτευσε. Όσες φυλακές έζησε, όσους παραδείσους κι αν αναζήτησε στα ναρκωτικά, ποτέ δεν έφτασαν. Η επιχείρηση δίωξης των οροθετικών χρηστών πριν τις εκλογές του 2012, μάζεψε μαζί με τις άλλες κοπέλες και την Κατερίνα. Τη γνωρίσαμε κι αυτή στις φυλακές Κορυδαλλού. Ένα κορίτσι γελαστό, που του άρεσαν οι αγκαλιές και τα χάδια. Ήταν διαχυτική, πάντα με φιλούσε.

     Η Κατερίνα έγινε αργότερα ασθενής μου καθώς το "αδίκημα" της οροθετικότητάς της, την έφερε στην πόρτα της Μονάδας Λοιμώξεων. Γρήγορα ενεργοποιήθηκε. Μάχιμη, πήρε μέρος σε όλες τις δράσεις της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης για τις διωκόμενες οροθετικές. Μίλησε σε προβολές, σε πάνελ, σε συγκεντρώσεις, για τα αυτονόητα: τα νοσήματα δεν φυλακίζονται, θεραπεύονται. Την αγαπήσαμε για το θάρρος της, την ανθρωπιά της, το ωραίο μυαλό της.

     Δυο χρόνια καθαρή, όταν υποτροπίασε. Ζητούσε συγγνώμη, γιατί νόμισε ότι μας απογοήτευσε. Οι δικοί μου φόβοι, όμως, είχαν να κάνουν με κάτι άλλο. Εμείς πόσο σωστά τη στηρίξαμε; Πόσο μπορέσαμε ν’ απαλύνουμε τους πόνους της, να την κάνουμε ικανή ν’ αντέξει ό,τι και οι άλλοι και άλλες αντέχουμε; 
Η Κατερίνα μπήκε σε πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ. Όλα πήγαν "καλά". Σωστή στις υποχρεώσεις της, στα ραντεβού της, όμορφη με τη λεπτή φιγούρα της και μ΄εκείνο το χαμόγελο που χάλαγαν τ΄ ανύπαρκτα μπροστινά της δόντια, που είχαμε βάλει στόχο να φτιάξουμε. Μαζί της ο πατέρας της, πάντα εκεί, κοντά της.

     Κι όμως η Κατερίνα δεν ήταν καλά. Πριν λίγες μέρες αποφάσισε, πως η ζωή ήταν πολύ κουραστική γι΄ αυτήν. Δεν την άντεχε. Άφησε ένα γράμμα αποχαιρετιστήριο και πήρε την τελευταία της δόση. Μας άφησε πίσω, εμάς που αντέχουμε κι αυτή έφυγε. Η Κατερίνα δραπέτευσε κι η φυγή της πληγώνει ...."

     1η Δεκεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS. Μέσα μας συμβιβάζονται δυο ηθικές. Τη μία εμείς κηρύσσομαι, αλλά δεν χρησιμοποιούμε. Την άλλη χρησιμοποιούμε, αλλά σπάνια κηρύσσομαι. Πολύ δύσκολο να αναγκάζεις τον εαυτό σου να μιλάς. Πιο δύσκολο είναι να αναγκάζεις τον εαυτό σου να σιωπάς. Ενώ, ακόμα πιο δύσκολο, είναι να αναγκάζεις τον εαυτό σου να σκέφτεσαι. Αλλά το δυσκολότερο απ' όλα, είναι να αναγκάζεις τον εαυτό σου να νιώθεις. Και όπως είπε ο Φραγκλίνος: "Ο όχλος είναι ένα τέρας με πολλά κεφάλια, αλλά χωρίς μυαλό". Μην ξεχνάς, λοιπόν, πως όταν δείχνεις με το δάχτυλό σου κάποιον, τα τρία σου δάχτυλα δείχνουν τον εαυτό σου.

     Καλό μήνα σε όλους, πιο ανθρώπινο... λιγότερο ανάλγητο κι ανηλεή...!


     Υ.Γ. Η ανάρτηση αυτή γράφτηκε ταυτόχρονα με την αντίστοιχη της Πέτρας, Εσύ γνωρίζεις τι είναι το σίσα? Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, έστω κι αν δεν ήταν εξ αρχής έτσι προγραμματισμένη, να μην ανταποκριθεί στο κάλεσμα της για την κοινωνική αλυσίδα. Την ευχαριστώ πολύ, εκ των προτέρων, για τη φιλοξενία της!

17 Οκτωβρίου 2014

Με είπαν γάτα.


      Με είπαν Γάτα, και φυσικά αναφέρονταν στην ηθική μου, την οποία δεν αποδέχονται. Όμως ποιος έχει το δικαίωμα να καθορίζει τι είναι ηθικό και τι δεν είναι; Τι είναι σωστό και τι λάθος; Τι είναι νόμιμο και τι παράνομο;

 

      Έζησα όπως μου υπαγόρευε η συνείδησή μου. Με νύχια και με δόντια πάλεψα, μόνη, να επιζήσω, με όποιο τρόπο μπορούσα. Δεν ακολούθησα πάντα τους κανόνες, και το ομολογώ, γιατί για μένα σωστός τρόπος ζωής είναι εκείνος που σε γεμίζει, που κάνει την αδρεναλίνη να τρέχει στο αίμα σου, εκείνος που σε κάνει να θέλεις να γελάς και να κλαις μαζί, να ουρλιάζεις σιωπηλά από φόβο, ενώ συνεχίζεις να πολεμάς σαν τίγρη.

                             
                                                βραχιόλι macrame με μαγνητίτη

      Προϋπόθεση φυσικά είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Να ξέρεις ποιος είσαι και τι θέλεις. Να μη ζεις με αυταπάτες. Ό,τι έκανα το πλήρωσα με ιδρώτα και αίμα. Κατάφερα να σώσω την ψυχή μου και δεν χρωστάω τίποτα σε κανέναν. 

  

      Και αν η ζωή μου κρίνεται ανάρμοστη, τότε ένα μόνο μπορώ να πω: Νιώθω περήφανη όντας μια ανεξάρτητη, μια ανένταχτη γυναίκα. Μια κεραμιδόγατα....

                                                           Μπέσση Λιβανού -"Με είπαν γάτα" (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ).

14 Σεπτεμβρίου 2014

Κρύψου!


      Ας παίξουμε τώρα κρυφτούλι.


      Αν κρυφτείς μες στην καρδιά μου, δε θα 'ναι δύσκολο να σε βρω.

   

      Μα αν κρυφτείς μες το καβούκι σου,


      μάταιο είναι να σ΄αναζητήσει κανείς.... -Χαλίλ Γκιμπράν-

Γοργόνα-μενταγιόν, από πολυμερικό πηλό (fimo) μέσα σε αληθινό όστρακο, πλάτους 7 cm και ύψος 5,5 cm. Ποιος είπε, ότι το καλοκαίρι έφτασε στο τέλος του?

25 Αυγούστου 2014

Μοναστηριακή Συνταγή για Φανουρόπιτα και η Ευχή.



                                 
                                                          Φανουρόπιτα

                                               Η Συνταγή είναι Πρεσβυτέρας

Υλικά:

4 φλυτζάνια τσαγιού αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
1 κουταλάκι κανέλλα
1 μπέικιν
1 φλυτζάνι τσαγιού λάδι
1 φλυτζάνι τσαγιού ζάχαρη
1/2 φλυτζάνι τσαγιού νερό
3/4 φλυτζάνι τσαγιού πορτοκαλάδα
ελάχιστη σόδα
ξύσμα λεμονιού-πορτοκαλιού.

Εκτέλεση:

     Κτυπάμε όλα τα υλικά στο μούλτι για λίγα λεπτά και μετά βάζουμε το αλεύρι με τη σόδα και το μπέικιν και ανακατεύουμε καλά.
     Ύστερα βάζουμε : 1 φλυτζάνι σταφίδα ξανθή, 1 φλυτζάνι χοντρά κομμένα καρύδια και βάζουμε το μίγμα σε βουτυρωμένο ταψί νούμερο 32 και το ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 45΄ λεπτά. Όταν ψηθεί το αφήνουμε να κρυώσει και κατόπιν πασπαλίζουμε από πάνω με ζάχαρη άχνη. 

Η Ευχή:

Η Ευχή αυτή διαβάζεται κατά την παρασκευή της Φανουρόπιτας που φτιάχνουμε προς τιμήν του Αγίου Φανουρίου:

     "Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Ουράνιος Άρτος, ο της βρώσεως της μενούσης εις τον αιώνα πλουσιοπάροχος χορηγός, ο δοτήρ των αγαθών, ο δέ Ηλιού τροφήν αγεώργητον πηγάσας, η ελπίς των απηλπισμένων, η βοήθεια των αβοηθήτων και σωτηρία των ψυχών ημών.
     Ευλόγησον τα δώρα ταύτα και τους ταύτα σοι προσκομίσαντας, εις δόξαν σήν και τιμήν του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Φανουρίου. 
     Παράσχου δέ, αγαθέ, τοις ευπρεπίσασι τους πλακούντας τούτους, πάντα τά εγκόσμια καί υπερκόσμια αγαθά σου.Εύφρανον αυτούς εν χαρά μετά του προσώπου σου, δείξον αυτοίς οδούς προς σωτηρίαν. Τα αιτήματα τών καρδιών αυτών καί πάσαν τήν βουλήν αυτών ταχέως πλήρωσον, οδηγών αυτούς προς εργασίαν τών εντολών σου, ίνα διά παντός εν ευφροσύνη καί αγαλλιάσει υμνώσι καί δοξάσωσι το πάντιμον καί μεγαλοπρεπές όνομά σου, πρεσβείαις της υπερευλογημένης Θεοτόκου, του αγίου ένδοξου νεομάρτυρος Φανουρίου, του Θαυματουργού, καί πάντων σου τών αγίων. Αμήν".

                                                                                  Ορθόδοξα Ωφελήματα και Xristianos.gr

3 Αυγούστου 2014

Ένα παραμύθι ...από χαρτί και θάλασσα.


      Λίγα χάρτινα καραβάκια έχουν τη χαρά να ταξιδέψουν.
Συνήθως οι κατασκευαστές τους, όση τέχνη κι αν βάλουν κατά τη "ναυπήγησή" τους, συχνά τα εγκαταλείπουν στην τύχη τους…


      Ένα καραβάκι στεκόταν για μέρες σε μια αμμουδιά ανάμεσα σε σπαρμένα βότσαλα, φύκια και σπασμένα ξύλα που ξεβράζονταν στην ακτή. Ένα μικρό χάρτινο καραβάκι, που ‘χε την πλώρη στραμμένη στη θάλασσα κι αγνάντευε τα κύματα. Τα κοιτούσε με λαχτάρα και παράπονο, τους έγνεφε και παρακαλούσε να έρθει κάποιο να το πάρει μακριά στο πέλαγος, μα εκείνα ξετρελαμένα στο παιγνίδι τους δεν άκουγαν. Πόσο ήθελε να πλησιάσει κάποιο κοντά του… να το πάρει, να τ’ αλαργέψει.


      Ώσπου ένα μικρό κυματάκι άκουσε το παράπονό του και ήρθε απαλά χαϊδεύοντας την πλώρη του.

Το καραβάκι ίσα που σάλεψε και πριν προλάβει να συνέλθει, ακόμα ένα το άγγιξε τραβώντας το προς τα μέσα. Έπλεε στο νερό! Σάλπαρε!



      Για πότε απομακρύνθηκε απ’ την ακτή ούτε που το κατάλαβε, θαρρείς και αόρατα κουπιά
ανεβοκατέβαιναν με δύναμη από τις κουπαστές του και το έσπρωχναν στο πέλαγος. Έτρεχε χορεύοντας στα κύματα χωρίς προορισμό, δίχως πηδάλιο, πυξίδα και χάρτες ναυτικούς, δίχως άγκυρα. Σε τι θα του χρησίμευαν άλλωστε? Αυτό ήθελε μόνο ν’ ακούει τους ψιθύρους τ’ ουρανού και της θάλασσας, να παίρνει τα φιλιά των μελτεμιών. Ήθελε μοναχά να ταξιδεύει!

      Θα το κυβερνούσαν οι άνεμοι και σαν θα νύχτωνε, τ’ άστρα θα το καθοδηγούσαν, τ΄αργυρόφεγγα
νερά, τα φωτεινά χαμόγελα των φάρων. Οι γλάροι θα το συντρόφευαν και τα μακρινά βουητά των κοχυλιών. Θα μάθαινε από που έρχονται τα κύματα, το πως γεννιούνται, και που κοιμάται ο άνεμος με τα σφυρίγματά του. Έτρεχε το καραβάκι μεσοπέλαγα, με τη μικρή του πλώρη γελαστή και τ’ άρμενά του φουσκωμένα, κάνοντας τραμπάλα στα γαλανά νερά της θάλασσας, στην αρμύρα, στα λαμπυρίσματά της. Κι έτρεχε, έτρεχε χαρούμενο, μεθυσμένο, ελεύθερο!


      Μα κάποτε το καραβάκι κουράστηκε… έπλεε αργά, όλο και πιο αργά… Ξάφνου σταμάτησε, έμεινε ακίνητο. Αφουγκράστηκε τους ήχους του πελάγους, τα κύματα, κι έπειτα έγειρε αποκαμωμένο να ξεκουραστεί. Φάνηκαν τα πλαϊνά του μουσκεμένα, βαριά, με δυσκολία το κρατούσαν στην επιφάνεια. Έγειρε κι άλλο… Η χάρτινη καρίνα του μουλιασμένη διαλυόταν, έλιωνε, μα κρατούσε ακόμα το λευκό του πανάκι καθώς σιγά σιγά το έκρυβε η θάλασσα στη φιλόξενη αγκαλιά της. Εκείνο, παραδομένο πια κοιμόταν....


      Ονειρευόταν πως το έσερναν ιππόκαμποι -αλογάκια της θάλασσας- και το σεργιάνιζαν πότε στις γειτονιές των δελφινιών και πότε σε γαλαζοπράσινους βυθούς και σε κοράλλια. Ονειρευόταν πλώρες, κύματα, πανιά, ταξίδια…

      Ονειρευόταν πως γινόταν θάλασσα…

                                                                                                                 Αντώνης Δημητρακόπουλος

                                   

      Υ.Γ. Για τις θάλασσες που ταξιδεύουμε, για εκείνες που ονειρευόμαστε και για τα πανιά μας, που σε πείσμα των καιρών, αντέχουν ακόμα.... Σας φιλώ.

3 Ιουλίου 2014

Ένας αλά... γόης!!


      Γραβάτα < γαλλική cravate, από το εθνικό Croate (κροατικά: Hrvat = Κροάτης), επειδή οι Κροάτες μισθοφόροι, ήδη από τον 17ο αιώναέφεραν το εθνικό τους χαρακτηριστικό λαιμοδέτη.


      Η επιλογή μιας γραβάτας και το δέσιμο της ήταν -ανέκαθεν- μια υπόθεση πέρα του καλαίσθητου και της ευπρέπειας. Δεμένη η γραβάτα θα πρέπει να φτάνει ακριβώς ανάμεσα στην αρχή και στη μέση της αγκράφας στη ζώνη.


      Θεωρείται ιδιαίτερο ένδυμα και το κλασσικότερο αξεσουάρ του άνδρα, που συνοδεύει συνήθως επίσημη ενδυμασία. Ένα σύμβολο κομψότητας και κύρους. Χμ.... του άνδρα, είπα και ήρθε η στιγμή να σας παρουσιάσω μια φίνα μεταξωτή γραβάτα ειδικής παραγγελίας, φορεμένη από τον... γόη!


      Επειδή... όλα τα ρούχα και τα αξεσουάρ δεν έχουν ζωή, μέχρι να φορεθούν από... κάποιον από εμάς! Συμφωνείτε?

    Υ.Γ. Ευχαριστώ πάρα πολύ την αγαπημένη μου Μαρία για την "ξεχωριστή" τιμητική παρουσίαση και τον αξιολάτρευτο Μπρίκι της για τη συνεισφορά του στην... καθ΄όλα, άψογη φωτογράφηση!!! Απίστευτο το πως μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα ένα... χαμόγελο σαν αυτό!

15 Ιουνίου 2014

Το αλφαβητάρι των πουλιών.


                                          Θα αποστηθίσω
                                          Τα λόγια των πουλιών τα ελαφρά


                                          Και στην καρδιά μικρές φωλιές ενθυμημάτων
                                          Θα χαράξω
                                          Ονόματα να τα φωνάζω να έρχονται


                                          Με την ανθρωπινή τους ομιλία να τ’ ακούω
                                          Τι λένε τα πουλάκια;


                                          Ένα αλφαβητάρι να συλλαβίζω κι εγώ
                                          Ταπεινά
                                          Έξω στους δρόμους


                                          Εκεί που ανθίζουν τα τηλεγραφόξυλα
                                          Να γίνεται ένα περιβόλι ο κόσμος.

                                                                                                Πόλυ Χατζημανωλάκη.


14 Ιουνίου 2014

Γράμμα - Κική Δημουλά (Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα).


                                  O ταχυδρόμος,
                                          σέρνοντας στα βήματά του την ελπίδα μου
                                          μου ΄φερε και σήμερα ένα φάκελο
                                          με τη σιωπή σου.


                                  Τ΄όνομά μου γραμμένο απ΄έξω με λήθη.
                                          Η διεύθυνσή μου ένας ανύπαρκτος δρόμος.
                                          Όμως ο ταχυδρόμος
                                          τον βρήκε αποσυρμένο στη μορφή μου,
                                          κοιτώντας τὰ παράθυρα ποὺ έσκυβαν μαζί μου,
                                          διαβάζοντας τα χέρια μου
                                          που έπλαθαν κιόλας μια απάντηση.
                                          Θα τον ανοίξω με την καρτερία μου
                                          και θα ξεσηκώσω με τη μελαγχολία μου
                                          τ΄ άγραφά σου.
                                          Κι αύριο θα σου απαντήσω
                                          στέλνοντάς σου μια φωτογραφία μου.
                                          Στο πέτο θα έχω σπασμένα τριφύλλια,
                                          στο στήθος σκαμμένο
                                          το μενταγιὸν της συντριβής.
                                          Και στ΄ αυτιά μου θα κρεμάσω -συλλογίσου-
                                          τη σιωπή σου.

                                                                                Κική Δημουλά.

                                       

      Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα είναι μια ιδέα της Μαρίας σε εβδομαδιαία στήλη, η οποία μας προσκαλεί να γνωρίσουμε την ποίηση μέσα από τους δημιουργούς της και αυτή είναι η συμμετοχή μου.

6 Ιουνίου 2014

Το Φιλί (1 πίνακας - 2 ιστορίες).


  • Αντανάκλαση.
      Υπάρχουν κάτι καρδιές... μωρουδίστικες που, όπως τα μωρά, ακριβώς έτσι, θέλουν να είναι πάντα στα καθαρά σεντόνια τους, με τα χαϊδέματα και τα νταντέματά τους. Ζητάνε προσοχή, σημασία, ασφάλεια. Θέλουν παιχνίδια... τρυφερά παιχνίδια σιγουριάς. Θέλουν λόγια ν΄ακούσουν. Όσο περισσότερα λόγια γίνεται, όπως τα μικρά θέλουν ν΄ακούνε παραμύθια.


      Υπάρχουν κάτι καρδιές, καρδιές εύθραυστες, που δεν αντέχουν χωρίς το άγγιγμα και το χαμόγελο... Καρδιές που νανουρίζονται με όνειρα, που θέλουν επαφή, που ζουν με υποσχέσεις για το αύριο και σου ζητάνε διαρκώς να τις ταξιδεύεις σε νερά γαλήνια και ήρεμα, σε θάλασσες που τους χαρίζεις όλα τα καλά του βυθού της... χιλιάδες κοράλλια, μαργαριτάρια και κοχύλια....

      Υπάρχουν κάτι καρδιές, που λες και όλο το μέλι της γης έχει ξεφορτωθεί πάνω τους. Έχουν μέσα τους όλη τη γλύκα του κόσμου και μήτε τσιγκουνεύονται, μήτε αρνούνται να στη δώσουν. Υπάρχουν κάτι καρδιές που προσπαθούν, κάνουν τα πάντα να μη σε πικράνουν, να μη σε πονέσουν και κάθε φορά που ''συναντιέσαι'' μαζί τους μοιάζουν να σε παρακαλάνε να κάνεις το ίδιο. Υπάρχουν κάτι καρδιές, που οι νόμοι της φύσης και της ζωής δεν τις αγριέψαν και σου ζητάνε να μη διαπράξεις εις βάρος τους αδικήματα και βαρβαρότητες....

      Υπάρχουν κάτι καρδιές που σου θυμίζουν ζύμη, γιατί νιώθεις πως μπορείς να τις πλάσεις, λες και οι ίδιες δεν έχουν δικό τους σχήμα και θα πάρουν αυτό που θα τους δώσουν τα χέρια σου. Υπάρχουν κάτι καρδιές, που φοβάσαι ακόμα και να τις αγαπήσεις, φοβάσαι μην τις πονέσεις. Καρδιές από σελοφάν....
  • Παραμορφωτικός καθρέφτης.
       Κι ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι λέμε πως μετρούν για μας οι πράξεις και όχι τα λόγια των άλλων, τελικά δεν τα λέμε σωστά. Γιατί τα λόγια, οι λέξεις -αχ, αυτές οι άτιμες οι λέξεις!- τη στιγμή που τις θέλεις, τις έχεις ανάγκη, έχουν τέτοια δύναμη, μπορούν τόσο να σε ξελογιάσουν που καμιά πράξη -όσο μεγάλη κι αν είναι- πιθανόν να μην τα καταφέρει!
      

      Γιατί οι πράξεις έχουν να κάνουν με... την πρακτική, καθημερινή πλευρά της ζωής. Κι όσο τρυφερές και να είναι, ούτε χαϊδεύουν, ούτε αποκοιμίζουν. Απλά... διευκολύνουν. Οι λέξεις, όμως, σε γλυκαίνουν, σε νανουρίζουν, σου ξυπνούν αισθήσεις αλλά και σου φτιάχνουν παραισθήσεις, έχουν τη δική τους μοναδική μαγεία. Οι ίδιες, πάλι, αυτές οι λέξεις σε πονούν αλόγιστα, σε πληγώνουν, σου κόβουν τα πόδια, σε νεκρώνουν, σε καταστρέφουν. Και στις δύο περιπτώσεις, σε κάνουν θύμα τους. Σε παρασύρουν. Σε σέρνουν στα πόδια τους. Είναι τόση η ελκτική δύναμή τους που δεν μπορείς να το καταλάβεις. Αφήνεσαι. Χωρίς αντίσταση. Γιατί, ό,τι κάνουν το κάνουν ύπουλα. Σε σηκώνουν στα ύψη, ή σε πετάνε στο γκρεμό... ή, κάνουν και τα δύο ταυτόχρονα, άσχετα εάν εσύ πρώτα καταλαβαίνεις το ένα για να συνειδητοποιήσεις πολύ αργότερε το άλλο. 

      Λέξεις....! Τι είναι, τελικά, αυτές οι λέξεις? Οι μυστήριες λέξεις στην ζωή μας? Καράβια είναι. Καράβια που σε ταξιδεύουν και σε πάνε στο άγνωστο για να μάθεις, να το γνωρίσεις. Καράβια που "διασχίζεις" με αυτά τη θάλασσα της ζωής. Σκαριά, άλλοτε γερά και άλλοτε σκάρτα. Που άλλοτε σε βγάζουν σε νησιά μαγικά και άλλοτε σε ναυαγούν στο βυθό του πόνου, εκεί που ποτέ κανείς δεν πρόκειται ν΄ανακαλύψει το ναυάγιο.

      Γι΄αυτό σου λέω καρδιά: "Πάψε να ζεις με τα λόγια! Να τα μετράς τόσο. Να τα θεωρείς σημαντικά και τέτοια να τους δίνεις αξία. Γιατί, όλα είναι λόγια της πλώρης. Και το κύμα πάντα κρυφακούει, έτοιμο να τα σκεπάσει και να τα πάρει μαζί του...."

      Ο πίνακας "Το Φιλί" (The Kiss) του Gustav Klimt και οι ιστορίες αντανάκλασης και παραμόρφωσης που τον συνοδεύουν, είναι η συμμετοχή μου στην ιδέα-πρό(σ)κληση της Μαριλένας "Ένας πίνακας-δύο ιστορίες", όπου ζητούνται οι δύο διαφορετικές εκδοχές βασιζόμενες στο θέμα ενός επιλεγόμενου πίνακα. 

     Υ.Γ. "Το Φιλί" δημιουργήθηκε την περίοδο 1907-1908 και ανήκει στην λεγόμενη χρυσή περίοδο του Κλιμτ. Θεωρείται το πιο διάσημο έργο του, αλλά και ένα από τα διασημότερα της Art Nouveauένα καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου. Είναι μια ελαιογραφία σε καμβά, στην οποία έχουν χρησιμοποιηθεί και φύλλα χρυσού. Στο κέντρο του πίνακα, αναπαριστάται ένα ζευγάρι που είναι έτοιμο να φιληθεί. Κατά κάποιους, τα μοντέλα στον πίνακα είναι ο ίδιος ο Klimt και η αγαπημένη του Emilie Flöge
      Η γυναίκα, σε αντίθεση με όλα τα άλλα έργα του Κλιμτ, στα οποία ο ρόλος της είναι κυρίαρχος, εδώ είναι υποταγμένη στον άντρα. Κάθεται γονατισμένη μέσα στην αγκαλιά του συντρόφου της, με κλειστά τα μάτια περιμένοντας το φιλί με κάποια μικρή ταραχή. Ο πίνακας ανήκει σήμερα στην πινακοθήκη Μπελβεντέρε της Βιέννης, η οποία αγόρασε το έργο αμέσως μετά την πρώτη του εμφάνιση (πηγή).

29 Μαρτίου 2014

Ο πρίγκηπας βάτραχος.


     Τον παλιό καλό καιρό, όταν οι ευχές βοηθούσαν ακόμα στις δύσκολες περιστάσεις, ζούσε ένας βασιλιάς. Όλες oι θυγατέρες του ήταν πανέμορφες, η μικρότερη όμως ήταν τόσο όμορφη, ώστε ακόμα κι ο ήλιος, που τόσα έχουν δει τα μάτια του, τη θαύμαζε κάθε φορά που αντίκριζε το πρόσωπο της.

     Κοντά στον πύργο του βασιλιά ήταν ένα μεγάλο και σκοτεινό δάσος. Και μέσα στο δάσος, κάτω από μια γέρικη φλαμουριά, ανάβλυζε μια πηγή. Τις πολύ ζεστές μέρες, λοιπόν, η κόρη του βασιλιά πήγαινε στο δάσος και καθόταν να δροσιστεί πλάι στα νερά της. Και για να περνάει την ώρα της, είχε ένα χρυσό τόπι, που το πετούσε ψηλά και το έπιανε πάλι. Το τόπι αυτό ήταν το πιο αγαπημένο της παιχνίδι. Να, όμως, που μια φορά ήρθαν έτσι τα πράγματα και το χρυσό τόπι της ξέφυγε.

     Η βασιλοπούλα είχε σηκώσει ψηλά τα χέρια της για να το πιάσει, αλλά ξαστόχησε κι αυτό κατρακύλησε στο χώμα κι έπεσε ίσια, μέσα στα νερά της πηγής. Η βασιλοπούλα προσπάθησε να μην το χάσει απ' τα μάτια της, το τόπι όμως εξαφανίστηκε μέσα στα νερά. Τότε η κόρη άρχισε να κλαίει κι έτσι όπως έκλαιγε άκουσε ένα βάτραχο να της λέει: "Ησύχασε κι άλλο μην κλαις. Εγώ θα σε βοηθήσω. Αλλά τι θα μου δώσεις, αν σου φέρω πίσω το χρυσό σου τόπι?".
"'Ό,τι κι αν μου γυρέψεις, καλέ μου βάτραχε", απάντησε η βασιλοπούλα.


     Ο βάτραχος, τότε, είπε : "Δεν Θέλω ούτε τα φορέματα σου, ούτε τα μαργαριτάρια σου και τα πολύτιμα πετράδια σου, ούτε τη χρυσή κορώνα που φοράς. Θέλω να μ' αγαπάς, να μ' έχεις φίλο σου και σύντροφο στα παιχνίδια σου. Να μ΄ αφήνεις να κάθομαι δίπλα σου στο τραπέζι σου, να τρώω από το χρυσό πιατάκι σου, να πίνω απ' το ποτηράκι σου και να κοιμάμαι στο κρεβατάκι σου. Αν μου τα υποσχεθείς όλα αυτά, τότε θα βουτήξω ως τον πάτο και θα σου φέρω πίσω το χρυσό σου τόπι".
 "Αχ, ναι", είπε η βασιλοπούλα, "σου υπόσχομαι πως θα έχεις ό,τι θελήσεις φτάνει να μου ξαναφέρεις το χρυσό μου τόπι".
Ο βάτραχος τότε βούτηξε και πριν περάσει πολλή ώρα, ξαναβγήκε κρατώντας στο στόμα του το χρυσό τόπι. Η κόρη, καταχαρούμενη που ξανάβρισκε το ωραίο της παιχνίδι, το άρπαξε στα χέρια της κι έφυγε τρέχοντας, γύρισε στο παλάτι και ξέχασε αμέσως τον καημένο το βάτραχο.

     Την άλλη μέρα, κάθισε στο τραπέζι μαζί με το βασιλιά μα μόλις άρχισε να τρώει απ το χρυσό της το πιατάκι, να σου ξάφνου.... πλιτς πλατς.... κάτι που ανέβαινε σερνόμενο τις μαρμάρινες σκάλες του παλατιού. Κι όταν έφτασε πάνω, χτύπησε την πόρτα και φώναξε: "Βασιλοπούλα, μικρή βασιλοπούλα, άνοιξε μου!".  Η πεντάμορφη έτρεξε να δει ποιος χτυπούσε. Αλλά όταν άνοιξε την πόρτα, αντίκρισε μπροστά της το βάτραχο. Αμέσως σφάλισε την πόρτα, τη μαντάλωσε όσο πιο γρήγορα μπορούσε και κάθισε πάλι στο τραπέζι. Η καρδιά της, όμως, είχε παγώσει από το φόβο.
     Ο βασιλιάς κατάλαβε ότι η μικρή του κόρη έτρεμε από τον πανικό και τη ρώτησε: "Παιδί μου, ποιος είναι?".
"Αχ, πατέρα", αποκρίθηκε εκείνη. "Είναι ένας απαίσιος βάτραχος". "Και τι θέλει ο βάτραχος από σένα?". "Αχ, πατέρα μου καλέ, χτες που ήμουνα στο δάσος κι έπαιζα πλάι στην πηγή, έχασα το χρυσό μου τόπι μέσα στα νερά. Έβαλα τα κλάματα κι ο βάτραχος που με άκουσε, βούτηξε και μου το έφερε πίσω. Κι επειδή επέμενε πολύ, του έταξα πως θα είμαστε φίλοι".


     Ο βασιλιάς τότε είπε : "Όταν δίνεις το λόγο σου, πρέπει να τον κρατάς. Πήγαινε και άνοιξε του". Η βασιλοπούλα πήγε, λοιπόν και του άνοιξε κι ο βάτραχος μπήκε χοροπηδώντας και την ακολούθησε μέχρι την καρέκλα της. Εκεί στάθηκε και φώναξε: "Σήκωσε με και πάρε με κοντά σου".
Η βασιλοπούλα δίστασε, ώσπου ο βασιλιάς την πρόσταξε να το κάνει. Όταν ο βάτραχος βρέθηκε στην καρέκλα, ήθελε ν' ανέβει στο τραπέζι. Κι όταν ανέβηκε και στο τραπέζι, είπε στη βασιλοπούλα: "Σπρώξε, τώρα, πιο κοντά το χρυσό πιατάκι σου, για να φάμε μαζί". Η όμορφη βασιλοπούλα έκανε πράγματι αυτό που της ζήτησε, αλλά φαινόταν πως το έκανε με κρύα καρδιά. Τέλος της είπε : "Έφαγα και χόρτασα και τώρα είμαι κουρασμένος. Πήγαινε με λοιπόν στην κάμαρα σου και στρώσε τα μεταξωτά σεντόνια στο κρεβατάκι σου, να πέσουμε για ύπνο". Η βασιλοπούλα έβαλε τα κλάματα, γιατί την φοβίζει το κρύο δέρμα του βατράχου. Όχι και να κοιμηθεί μαζί του στο ίδιο κρεβάτι! Ο βασιλιάς, όμως, θύμωσε και είπε: "Αυτόν που σε βοήθησε όταν είχες την ανάγκη του, δεν πρέπει μετά να τον ξεχνάς και να τον περιφρονείς!".

     Τότε, τον πήρε κι εκείνη με τα δυο της δάχτυλα, τον ανέβασε στην κάμαρα της και τον άφησε σε μια γωνιά. Όταν, όμως, πλάγιασε στο κρεβατάκι της, εκείνος σύρθηκε κοντά της και της είπε : "Είμαι κουρασμένος, πάρε με κοντά σου". Ο βάτραχος τρεις φορές ζητάει από την πριγκίπισσα να τον φέρει πιο κοντά της. Τις 2 πρώτες φορές, η πριγκίπισσα υπακούει. Στην τρίτη, όμως, χάνει την υπομονή της και τον πετάει στον τοίχο. Να, όμως, που πέφτοντας ο βάτραχος, δεν ήταν βάτραχος πια. Ήταν ένα βασιλόπουλο με όμορφα, καλοσυνάτα μάτια, που της εξηγεί ότι, μια μάγισσα τον είχε καταραστεί και είχε γίνει βάτραχος και μόνο μια πριγκίπισσα μπορούσε να τον πάρει από το πηγάδι.












     Η πριγκίπισσα δέχεται να τον παντρευτεί και το πρωί η άμαξα του πρίγκιπα φτάνει στο παλάτι για να παραλάβει το ζευγάρι. Μέσα στην άμαξα βρισκόταν και ο πιστός υπηρέτης του πρίγκιπα, ο Χανς. Αυτός είχε λυπηθεί τόσο για την μοίρα του κυρίου του, που είχε περιζώσει την καρδιά του με 3 μεταλλικές ζώνες, για να μην σπάσει από την θλίψη. Όταν βλέπει τον κύριο του, χαίρεται τόσο που οι 3 σιδερένιες ζώνες έσπασαν η μια μετά την άλλη. Έτσι ο πρίγκιπας, η πριγκίπισσα και ο πιστός Χανς πήγαν στο παλάτι του πρίγκιπα και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα..

     Η ιστορία "Ο Πρίγκιπας Βάτραχος" ή, "Ο Σιδερένιος Χανς", είναι ένα γερμανικής προέλευσης παραμύθι και είναι η πρώτη ιστορία στην συλλογή παραμυθιών των αδερφών Γκριμ. Παρ' όλο που στην ιστορία, ο βάτραχος γίνεται πρίγκιπας όταν η πριγκίπισσα στην ιστορία τον πετάει στον τοίχο, η πιο διαδεδομένη εκδοχή λέει ότι τα μάγια λύθηκαν όταν η πριγκίπισσα φίλησε τον βάτραχο. Από αυτήν βγαίνει και το αγγλικό ρητό: "Θα πρέπει να φιλήσεις πολλούς βατράχους για να βρεις τον πρίγκιπα σου". Σύμφωνα με άλλη παραλλαγή, αρκεί ο βάτραχος απλά να περάσει την νύχτα στο μαξιλάρι της πριγκίπισσας.

     Ο μικρός βάτραχος - πορτοφόλι (η πρώτη μου απόπειρα στην τεχνική του felt), είναι το δωράκι στην τυχερή της κλήρωσης του παιχνιδο...διαγωνισμού δημιουργιών, εμπνευσμένων από κάποιο παραμύθι. Ευχαριστώ πάρα πολύ όλες τις ονειρεμένες συμμετοχές, ακόμα και για τα σχόλια που αφήσατε, έστω κι αν δεν προλάβατε να δηλώσετε συμμετοχή. Με τη βοήθεια του random η τυχερή της κλήρωσης είναι το κορίτσι και τα παραμύθια του...



                                   Καλό βράδυ και μια υπέροχη Κυριακή σε όλους σας!

8 Μαρτίου 2014

Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα...

 
     Όταν ο Θεός δημιουργούσε τη γυναίκα, δούλευε ως αργά το βράδυ της έκτης μέρας της δημιουργίας. Κάποια στιγμή, πέρασε ένας άγγελος και ρώτησε: "Γιατί ξοδεύεις τόσο χρόνο σ΄αυτό το δημιούργημά σου?"
Και ο Θεός απάντησε: "Έχεις δει όλες τις προδιαγραφές που πρέπει να καλύψω σ΄αυτή τη μορφή? Θα πρέπει να είναι φτιαγμένη από εύπλαστο υλικό και να έχει πάνω από 200 κινούμενα μέρη, να θρέφεται με όλα τα είδη τροφίμων, να μπορεί να αγκαλιάζει κάμποσα παιδιά ταυτόχρονα και την ίδια στιγμή, να δίνει ένα χάδι που να μπορεί να θεραπεύσει οτιδήποτε: από ένα τραυματισμένο γόνατο, μέχρι μια ραγισμένη καρδιά. Και θα πρέπει να μπορεί να τα κάνει όλα αυτά με δύο χέρια μόνο"

     Ο άγγελος εντυπωσιάστηκε: "Μόνο με δύο χέρια? Αδύνατον! Πολύ δουλειά για μια μέρα... Περίμενε, Κύριε, μέχρι αύριο και τότε τελείωσε την".
"Α, όχι!", είπε ο Θεός. "Είμαι τόσο κοντά στο να τελειώσω αυτό το δημιούργημα που το ΄χω μέσα στην καρδιά μου, ώστε δεν μπορώ να σταματήσω. Θα το ονομάσω "Γυναίκα". Θα γιατρεύει τον εαυτό της όταν αρρωσταίνει και θα μπορεί να εργάζεται 18 ώρες την ημέρα".
Ο Άγγελος πλησίασε πιο κοντά και άγγιξε τη Γυναίκα. "Μα την έχεις κάνει πολύ τρυφερή, Κύριε!". "Είναι τρυφερή", είπε ο Θεός, "αλλά την έχω κάνει και πολύ ανθεκτική. Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να αντέξει και να ξεπεράσει."
"Μπορεί να σκέφτεται?", ρώτησε ο άγγελος.
"Όχι μόνο μπορεί να σκέφτεται, αλλά μπορεί να σκέφτεται πρακτικά και λογικά, να διαχειρίζεται πολλά διαφορετικά πράγματα".


     Ο άγγελος άγγιξε το μάγουλο της Γυναίκας: "Κύριε, μοιάζει σαν αυτό το δημιούργημά σου να στάζει κάτι!"
"Δεν στάζει... είναι ένα δάκρυ", διόρθωσε ο Θεός τον άγγελο. "Και σε τι χρειάζεται?", ρώτησε τον Θεό ο άγγελος.
"Τα δάκρυα είναι ο τρόπος της να εκφράζει τη λύπη της, τις αμφιβολίες της, την αγάπη της, τη μοναξιά της, τα βάσανά της και την αξιοπρέπειά της".
Αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στον άγγελο: "Κύριε, είσαι μεγαλοφυία! Σκέφτηκες τα πάντα! Η Γυναίκα είναι πραγματικά έξοχη!"

"Ναι, πράγματι είναι", είπε ο Θεός. "Η Γυναίκα έχει δυνάμεις που εντυπωσιάζουν τον άνδρα. Μπορεί να αντιμετωπίζει προβλήματα και να αντέχει βαριά φορτία. Αντέχει χαρά, αγάπη και γνώμες. Χαμογελάει όταν έχει ανάγκη να ουρλιάξει. Τραγουδάει, όταν νοιώθει την ανάγκη να κλάψει. Κλαίει, όταν είναι χαρούμενη και γελάει, όταν φοβάται. Μάχεται γι΄αυτό που πιστεύει. Αντιστέκεται στην αδικία. δεν δέχεται το "όχι" σαν απάντηση, όταν μπορεί να δει καλύτερη λύση. Δίνει όλο της τον εαυτό, ώστε η οικογένειά της να θριαμβεύσει. Παίρνει μια φίλη της ή ένα φίλο της μαζί στο γιατρό, όταν φοβάται. Η αγάπη της είναι άνευ όρων. Κλαίει, όταν τα παιδιά της πετυχαίνουν. Είναι χαρούμενη, όταν οι φίλοι της τα καταφέρνουν. Χαίρεται, όταν μαθαίνει για μια γέννα. Η καρδιά της ραγίζει, όταν ένας συγγενής ή φίλος πεθαίνει, αλλά βρίσκει τη δύναμη να συνεχίζει στην ζωή. Ξέρει ότι ένα φιλί κι ένα χάδι μπορούν να θεραπεύσουν μια ραγισμένη καρδιά.
     Υπάρχει, μόνο, ένα πρόβλημα μ΄αυτήν: Ξεχνάει τι αξίζει....



     Αν δεν έχετε ακούσει ή διαβάσει ποτέ μέχρι τώρα, για τον "Οδηγό της Καλής Νοικοκυράς", που μας μεταφέρει στη δεκαετία του ΄50, ρίξτε μια ματιά σε όσα ακολουθούν... για να γελάσετε με την καρδιά σας!!

     "Ο Οδηγός της Καλής Νοικοκυράς".

  •  Το φαγητό να είναι πάντα έτοιμο. Να προγραμματίζετε από την προηγούμενη μέρα, ώστε όταν επιστρέφει στο σπίτι να βρίσκει έτοιμο ένα νόστιμο γεύμα. Έτσι του δείχνετε ότι τον σκεφτόσασταν και ότι σας νοιάζει να τον φροντίζετε. Οι περισσότεροι σύζυγοι πεθαίνουν της πείνας όταν επιστρέφουν στο σπίτι και η προοπτική ενός καλού γεύματος είναι μεγάλη υπόθεση για αυτούς.
  •   Προετοιμαστείτε πριν την άφιξη. Ξαπλώστε ένα τεταρτάκι για να συνέλθετε λιγάκι και να είστε φρέσκια όταν μπει μέσα. Φρεσκάρετε το μακιγιάζ σας, βάλτε ένα ωραίο πιαστράκι στα μαλλιά σας και γενικώς δείξτε δροσερή. Μην ξεχνάτε ότι ο σύζυγός σας πέρασε όλη τη μέρα δουλεύοντας.
  •   Προσπαθήστε να είστε ευχάριστη και ενδιαφέρουσα για χάρη του. Η βαρετή μέρα στη δουλειά χρειάζεται ένα πιο αναζωογονητικό φινάλε και ένα από τα καθήκοντά σας είναι να του το παρέχετε.
  •   Συμμαζέψτε το σπίτι και λίγο πριν έρθει, κάντε μια βόλτα στο σπίτι να δείτε αν όλα είναι στη θέση τους – μην αφήνετε πεταμένα πράγματα δεξιά κι αριστερά. Περάστε τις επιφάνειες με ένα πανί για να μην έχουν επάνω σκόνες.
  •   Τα κρύα βράδια του χειμώνα, φροντίστε να έχετε αναμμένο το τζάκι για να μπορέσει να κάτσει λίγο δίπλα του και να χαλαρώσει. Τότε ο σύζυγός σας θα νοιώσει ότι επέστρεψε σε έναν παράδεισο τάξης και ηρεμίας, και αυτό θα σας κάνει και εσάς να νοιώσετε καλύτερα. Όπως και να’χει, το να φροντίζετε την άνεσή του με κάθε τρόπο θα δώσει και σε εσάς τις ίδιες τεράστια ικανοποίηση.
  •   Εξαλείψτε κάθε θόρυβο. Μην έχετε πλυντήρια, στεγνωτήρια ή σκούπες αναμμένα. Φροντίστε τα παιδιά να είναι ήσυχα.
  •   Να χαρείτε όταν τον δείτε.
  •   Καλωσορίστε τον με ένα πλατύ χαμόγελο και δείξτε ότι στ΄ αλήθεια σας αρέσει να τον ευχαριστείτε.
  •   Να τον ακούτε. Μπορεί να έχετε χίλια δύο σημαντικά πράγματα να του πείτε, αλλά όχι όταν μπαίνει στο σπίτι, δεν είναι αυτή η σωστή ώρα. Αφήστε τον να μιλήσει αυτός – αυτά που έχει εκείνος να κουβεντιάσει είναι πάντα πιο σημαντικά από τα δικά σας.
  •   Μην τον υποδέχεστε με παράπονα και προβλήματα.
  •   Μην παραπονεθείτε αν αργήσει να επιστρέψει, ακόμα κι αν μείνει έξω όλη νύχτα. Δεν είναι και σπουδαίο παράπτωμα, αν σκεφτείτε τι τραβάει στη δουλειά κάθε μέρα.
  •   Κάντε τον να νοιώσει άνετα. Βάλτε τον να καθίσει στην πολυθρόνα ή ακόμη και να ξαπλώσει λίγο στην κρεβατοκάμαρα. Έχετέ του έτοιμο ένα ζεστό ρόφημα ή ένα αναψυκτικό.
  •   Φτιάξτε του τα μαξιλάρια και προσφερθείτε να του βγάλετε τα παπούτσια. Να μιλάτε με τρυφερή και χαμηλή φωνή, μην φωνάζετε.
  •   Μην του κάνετε ερωτήσεις για το τι έκανε και μην αμφισβητείτε την κρίση ή την ακεραιότητά του σαν άνθρωπο. Μην ξεχνάτε άλλωστε, ότι είναι ο αρχηγός του σπιτιού και ότι με αυτή του την ιδιότητα θα επιλέγει πάντα το σωστό και το δίκαιο. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να τον αμφισβητείται... Η καλή σύζυγος ξέρει πάντοτε τη θέση της.
    Χρόνια πολλά, φίλες μου, για όλες τις ημέρες του χρόνου και όχι μονάχα για τη σημερινή!



     Υ.Γ. Σας παραθέτω εδώ και την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος: "Η Γυναίκα φτιάχτηκε από τα πλευρά του Άνδρα.... Όχι από τα πόδια για να την πατάει... Όχι από το κεφάλι, για να είναι ανώτερη... Από τα πλευρά, για να είναι ίση...  Κάτω από το μπράτσο, για να προστατεύεται... Δίπλα από την καρδιά, για να την αγαπάνε..."

27 Φεβρουαρίου 2014

Υπάρχουν δύο τρόποι για να λάμπεις: είτε να αντανακλάς το φως, είτε να το δημιουργείς.


                                             " Δεν πολεμάς το σκοτάδι με σκοτάδι.

                                                 
                                                   Μόνο με το φως μπορείς." 

 

    

     Με τη μέθοδο του μπαλονιού, αρκετό κόκκινο σπάγγο και ατλακόλ, προσπάθησα αρχικά να αντικαταστήσω τη σπασμένη φούσκα ενός παραμελημένου πορτατίφ. Μη γνωρίζοντας πως ήταν στην κατασκευαστική του μορφή, περισσότερο λειτούργησα πειραματικά και άφησα τη φαντασία μου κυριολεκτικά... να οργιάσει! Αφού στέγνωσε καλά το μπαλόνι και σκλήρυνε, σειρά είχε το decoupage. Όσο για την προσθήκη της τρέσας, νομίζω αυτή έκανε το σύνολο ακόμα πιο εντυπωσιακό.
     Η φίλη που μου το εμπιστεύθηκε ενθουσιάστηκε με το αποτέλεσμα! Στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιο εντυπωσιακό και η αλήθεια είναι πως, οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν -ομολογουμένως πολύ βιαστικά και την τελευταία στιγμή- το αδικούν αρκετά.

     Η αγαπημένη μου και... παραπονιάρα (διαρκώς με... μαλώνει, ότι χάνομαι και αργώ να κάνω ανάρτηση!) Άννα με εξέπληξε πολύ ευχάριστα και με συγκίνησε, στέλνοντάς μου ένα από τα υπέροχα γούρια της, το οποίο παρέλαβα την προηγούμενη εβδομάδα. Άννα μου, δεν έχω λόγια να σ΄ευχαριστήσω για το δωράκι σου! Όμορφο, πρωτότυπο, μοσχομυριστό -λατρεύω την κανέλα!!- βρήκε κιόλας τη θέση του στο χώρο μου, αλλά και στην καρδιά μου.


     Να ενημερώσω, τέλος, πως όσον αφορά την παραμυθένια πρόσκληση μπορείτε να δηλώνετε τις συμμετοχές σας, αφήνοντάς μου σχόλιο εδώ, μέχρι και τις 9 Μαρτίου.
      Σας φιλώ κι εύχομαι ό,τι πιο δημιουργικό και υπέροχο για τη συνέχειά σας!

15 Φεβρουαρίου 2014

Με μια Φλόγα και Πίστη στην καρδιά.


     Το τέταρτό μου σχήμα.

     Είμαι η Αναστασία, 9 χρονών και πηγαίνω Τετάρτη Δημοτικού. Μόλις έχω τελειώσει το τέταρτό μου σχήμα, το οποίο προσπάθησα να φανταστώ, να ονειρευτώ με το μυαλό μου. Φαντάστηκα, λοιπόν, έναν ήλιο που κρατάει διάφορα πράγματα, για να είναι πιο όμορφος. Τα αντικείμενα αυτά τα κρατάει για τον εαυτό του. Το παγωτό θα το φάει μόνος του. Τον χυμό θα τον πιει μόνος του, την τσάντα την κρατάει για να είναι πιο όμορφος και έτοιμος να πάει με την γυναίκα του βόλτα και να της προσφέρει ένα λουλούδι. Το λουλούδι το θέλει για να το προσφέρει σε μένα και τη Λουλού. Όσο για το πουλάκι με το κλαδί της ελιάς, το κρατάει για να φέρει ειρήνη και υγεία σε όλο τον κόσμο.


     Έτσι φαντάστηκα λοιπόν, το τέταρτό μου σχήμα, το οποίο με βοηθάει να τελειώσω γρήγορα τη θεραπεία μου και να γίνω καλά.
                                                                                            ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΒΙΝΝΗ - 9 ετών.

     Ένας ξεχωριστός αγώνας ποδοσφαίρου.

     Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η ομάδα αιμοπεταλίων και η ομάδα των λευκών αιμοσφαιρίων. Τα λευκά και τα αιμοπετάλια ήταν 0-0, στον αγώνα που μόλις ξεκίνησε. Γρήγορα άλλαξε το σκορ και πήγε ο αγώνας 1800-1800. Αποφασίσανε να πάνε στα πέναλτι. Ο διαιτητής Χάρος είπε ότι ο αγώνας αυτός δεν θα τελειώσει ΠΟΤΕ. Η ΝΙΚΗ ανήκει και στις δύο ομάδες. Τους έδωσε λοιπόν από ένα μετάλλιο και τους ζήτησε να το έχουν πάντα μαζί τους. Τους πρότεινε να σηκώσουν και οι δύο μαζί το κύπελο.
     Από τότε τα ΛΕΥΚΑ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΑ και τα ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑ ήταν ΑΝΕΒΑΣΜΕΝΑ και ΠΡΩΤΑ στην κατηγορία τους.
                                                                                        ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ - 8 ετών.

     Ο Συναγωνισμός με τα Κακά Φανταράκια.

     Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Λουλού και αρρώστησε από μια αρρώστια που λεγόταν Λευχαιμία. Την πήγαν λοιπόν στο νοσοκομείο "ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ" και την ίδια Παρασκευή της έβαλαν ένα σωληνάκι που λεγόταν "ΚΥΡΙΟΣ ΧΙΚΜΑΝ". Ο "ΚΥΡΙΟΣ ΧΙΚΜΑΝ" τη βοηθούσε ώστε να μην την τρυπάνε συνέχεια για να της βάζουν φάρμακα. Τα φάρμακα τα έβαζαν για να γίνει καλά η Λουλού.
     Μια μέρα όμως ο γιατρός είπε στη Λουλού να μην τρώει αλάτι, ζάχαρη και τηγανητά φαγητά. Της είπε μάλιστα, ότι θα πρέπει να κάνει και μερικές ενεσούλες για να βλέπουν οι γιατροί εάν η θεραπεία πάει καλά. Τη μία ενεσούλα τη λένε "νωτιαίος μυελός" και την άλλη "ενδορραχιαία". Της έβαζαν και ένα φάρμακο που λεγόταν κορτιζόνη και κάποια άλλα, τα έλεγαν χημειοθεραπείες. Της είπε ότι μετά από ένα μήνα θα πήγαινε στον ξενώνα "ΕΛΠΙΔΑ" ή "ΦΛΟΓΑ". Η Λουλού χάρηκε πολύ που θα πήγαινε στον ξενώνα, αλλά δεν χάρηκε που θα έκανε τις ενέσεις. 
     Πέρασε όμως ο ένας μήνας και έφθασε η ώρα να πάει η Λουλού στον ξενώνα. Τώρα είχε δυνάμεις και θα έπαιζε χαρούμενη, αλλά θα πήγαινε κάθε 15 ή 20 μέρες για ενεσούλες.
     Ξέρετε τι κάνουν οι ενεσούλες? Οι ενεσούλες σκοτώνουν τα κακά φανταράκια και τα φανταράκια τα καλά, κατεβαίνουν από το λαιμό, πηγαίνουν στο έντερο και βγαίνουν στην τουαλέτα. Έτσι η Λουλού είναι τώρα στον ξενώνα και παίζει. 
                                                                                  ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΓΚΑΣΔΡΟΓΚΑ - 8 ετών.

     "Δώστε στα παιδιά χαρά, γιατί είναι αγνά, όπως οι άγγελοι! Ζουν για να μας δίνουν ευτυχία και αγαλλίαση και να μας εξαγνίζουν!! Αλίμονο σ΄εκείνον που πληγώνει ένα παιδί."
                                                                                       Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι.

    15 Φεβρουαρίου: Παγκόσμια ημέρα για τον καρκίνο της παιδικής ηλικίας. Ο "εχθρός" δεν είναι ανίκητος!!

     Στηρίζοντας και επικροτώντας την πρό(σ)κληση της Άσπας μας και με αφορμή τη σημερινή ημέρα, 3 μάσκες ετοιμάστηκαν σαν αρχή, με πολλή αγάπη, για να ταξιδέψουν στην όμορφη Ναύπακτο και να στηρίξουν τη Φλόγα.

    

     Υ.Γ. Οι ιστορίες των παιδιών περιλαμβάνονται στο περιοδικό "Ώρα για παραμύθια ΤΑΟΥΛΗ!", το οποίο συντάσσεται από τα παιδιά του Τ.Α.Ο. (Τμήμα Παιδιατρικής Αιματολογίας Ογκολογίας) και εκδίδεται από το Σύλλογο Γονέων Και Κηδεμόνων Παιδιών με Νεοπλασματικές Παθήσεις "Πίστη".

8 Φεβρουαρίου 2014

Ζωή σαν παραμύθι.

     Ένα πολυαγαπημένο κλασικό παραμύθι από τη συλλογή παραμυθιών των αδελφών Γκριμ, είναι η ιστορία της χρυσομαλλούσας Ραπουνζέλ, που μιλάει για τη δύναμη της θέλησης και της αγάπης.

     Η Ραπουνζέλ είναι το παιδί που απέκτησε ένα ζευγάρι, το οποίο για πολλά χρόνια ήταν άτεκνο. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η μητέρα της επέμενε να φάει λυκοτρίβολα (κοινώς, Rapunzeln, στη γερμανική γλώσσα: ένα είδος γλυστρίδας), από το γειτονικό κήπο μιας μάγισσας. Ο πατέρας, προκειμένου να μη χαλάσει το χατήρι της εγκύου, δεν είχε άλλη επιλογή από το να μπει επανειλημμένα στον κήπο της μάγισσας και να κλέβει από τα σαλατικά. Όταν, τελικά, γίνεται αντιληπτός από τη μάγισσα, αναγκάζεται να της τάξει το πρώτο παιδί που θα φέρει στον κόσμο η γυναίκα του. Το παιδί αυτό ονομάστηκε από τη μάγισσα "Ραπουνζέλ" από τη μάγισσα, εξαιτίας των λυκοτρίβολων.

     Η μάγισσα φυλάκισε το παιδί σε έναν πύργο χωρίς πόρτα και τόσο ψηλό, που να μη μπορεί να ανέβει σκάλα.


     



     Ο μόνος τρόπος ν΄ανέβει η ίδια η μάγισσα ήταν να σκαρφαλώσει στα μαλλιά της Ραπουνζέλ, τα οποία της έριχνε η κοπέλα όταν η μάγισσα της έλεγε το κατάλληλο σύνθημα.


     Μια μέρα, ένα βασιλόπουλο ερωτεύτηκε παράφορα τη Ραπουνζέλ, όταν την άκουσε να τραγουδά και θέλησε να τη γνωρίσει από κοντά. Τελικά, παρακολουθώντας την, έμαθε το σύνθημα της μάγισσας και ανέβηκε στη Ραπουνζέλ. Οι δύο νέοι ερωτεύτηκαν, αλλά όταν έγιναν αντιληπτοί από τη μάγισσα, η κοπέλα εξορίστηκε σε μια ερημιά, αφού προηγουμένως η μάγισσα της έκοψε τα μαλλιά.

     Χρησιμοποιώντας τα κομμένα μαλλιά της κοπέλας, η μάγισσα κατάφερε να παγιδεύσει το βασιλόπουλο στον πύργο, όπου και του αποκάλυψε την εξορία της αγαπημένης του, πληροφορώντας το ότι δεν επρόκειτο να την ξαναδεί.


     Πανικόβλητος ο νεαρός πήδηξε από τον πύργο με αποτέλεσμα, πέφτοντας σε ένα θάμνο με αγκάθια, να χάσει το φως του. Όταν οι δύο νέοι ξανάσμιξαν μετά από μερικά χρόνια κακουχιών, η Ραπουνζέλ είχε ήδη γεννήσει τα δίδυμα παιδιά τους, τα δε δάκρυα χαράς που έβρεξαν τα μάτια του βασιλόπουλου γιάτρεψαν την όρασή του. Λίγες ημέρες μετά, το βασιλόπουλο γύρισε στο παλάτι του μαζί με την όμορφη Ραπουνζέλ και τα νεογέννητα παιδιά τους, παντρεύτηκαν κι έζησαν όλοι μαζί ευτυχισμένοι.

     Με αφορμή το παραμύθι της όμορφης Ραπουνζέλ, κατασκεύασα μία πινιάτα (piñata) για ένα λιλιπούτειο παιδικό πάρτι - τον πύργο που η μάγισσα φυλάκισε την κοπέλα - ανακυκλώνοντας χάρτινα κουτιά από μπισκότα. Στη βάση, στο κάτω μέρος του πύργου δηλαδή, κόπηκε σε σχήμα Π το άνοιγμα της πινιάτα, απ΄όπου μπορούμε να γεμίσουμε την κατασκευή μας με διάφορες... καραμελοσοκολατολιχουδιές, μπαλόνια και άλλες μικροεκπλήξεις και προστέθηκαν κορδέλες που θα βοηθήσουν στο άνοιγμά της, όταν έρθει η ώρα...

     Μόλις μου ήρθε μια ιδέα, όμως! Τι θα λέγατε για μια πρόσκληση σ΄ένα παιχνίδι με δικές σας δημιουργίες (ο,τιδήποτε μπορεί να βάλει ο νους σας...από φωτογραφία μέχρι κάποια κατασκευή, αρκεί να είναι αποκλειστικά και μόνο δικές σας), εμπνευσμένες από κάποιο παραμύθι το οποίο θα αναφέρετε? Το κάστρο της Ραπουνζέλ είναι η δική μου, εκτός συναγωνισμού, συμμετοχή. Ο διαγωνισμός ξεκινάει από σήμερα και θα ολοκληρωθεί στις 9 Μαρτίου και το δωράκι που θα σταλεί στον τυχερό/ή μετά από κλήρωση, θα είναι εξίσου... παραμυθένιο, όπως θα διαπιστώσετε σε μία από τις ημέρες που θ΄ ακολουθήσουν.


    Και μια συμβουλή... ναι, για ΄σένα λέω που είσαι εδώ τώρα: Να διαβάζεις παραμύθια, λένε πάντα την αλήθεια!!

   Θαυμάστε, τώρα, τις παραμυθένιες συμμετοχές και ανατρέξτε στα αντίστοιχα blogs, να γνωρίσετε τους δημιουργούς και τις ιστορίες τους:
  
1. Πάμε Ντίσνεϋλάντ... στρουμφίζοντας???!!!


2. Το μαγικό "Νεραϊδόσπιτο", εμπνευσμένο από το παραμύθι της Φράνση Σταθάτου, "Ήταν Κάποτε Μια Νεράιδα" !!


3. Μια "Τεμπέλα", από τα Λαϊκά Παραμύθια των Επτανήσων της Γιάννας Σέργη -εκδόσεις: Εν Πλω- έγινε αφορμή για δύο παιδικά καδράκια!!


4. Θα μπορούσε να είναι το πριγκηπικό φόρεμα, από το παραμύθι της Σταχτοπούτας! Άλλωστε, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα περισσότερο απ΄αυτό!!


5. Η κολοκύθα μεταμορφώθηκε από τη.... νεραϊδονονά Ειρήνη σε μια ονειρική άμαξα και τα ποντικάκια που έπαιζαν εκεί γύρω, σύμφωνα με το παραμύθι της Σταχτοπούτας, έγιναν όμορφα άλογα....



6. "Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δωσ΄της  κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν΄αρχινίσει.... Μια φορά κι έναν καιρό, σ΄έναν μακρινό τόπο....", ένα κορίτσι μας ταξιδεύει στον παραμυθένιο κόσμο της....