27 Φεβρουαρίου 2014

Υπάρχουν δύο τρόποι για να λάμπεις: είτε να αντανακλάς το φως, είτε να το δημιουργείς.


                                             " Δεν πολεμάς το σκοτάδι με σκοτάδι.

                                                 
                                                   Μόνο με το φως μπορείς." 

 

    

     Με τη μέθοδο του μπαλονιού, αρκετό κόκκινο σπάγγο και ατλακόλ, προσπάθησα αρχικά να αντικαταστήσω τη σπασμένη φούσκα ενός παραμελημένου πορτατίφ. Μη γνωρίζοντας πως ήταν στην κατασκευαστική του μορφή, περισσότερο λειτούργησα πειραματικά και άφησα τη φαντασία μου κυριολεκτικά... να οργιάσει! Αφού στέγνωσε καλά το μπαλόνι και σκλήρυνε, σειρά είχε το decoupage. Όσο για την προσθήκη της τρέσας, νομίζω αυτή έκανε το σύνολο ακόμα πιο εντυπωσιακό.
     Η φίλη που μου το εμπιστεύθηκε ενθουσιάστηκε με το αποτέλεσμα! Στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιο εντυπωσιακό και η αλήθεια είναι πως, οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν -ομολογουμένως πολύ βιαστικά και την τελευταία στιγμή- το αδικούν αρκετά.

     Η αγαπημένη μου και... παραπονιάρα (διαρκώς με... μαλώνει, ότι χάνομαι και αργώ να κάνω ανάρτηση!) Άννα με εξέπληξε πολύ ευχάριστα και με συγκίνησε, στέλνοντάς μου ένα από τα υπέροχα γούρια της, το οποίο παρέλαβα την προηγούμενη εβδομάδα. Άννα μου, δεν έχω λόγια να σ΄ευχαριστήσω για το δωράκι σου! Όμορφο, πρωτότυπο, μοσχομυριστό -λατρεύω την κανέλα!!- βρήκε κιόλας τη θέση του στο χώρο μου, αλλά και στην καρδιά μου.


     Να ενημερώσω, τέλος, πως όσον αφορά την παραμυθένια πρόσκληση μπορείτε να δηλώνετε τις συμμετοχές σας, αφήνοντάς μου σχόλιο εδώ, μέχρι και τις 9 Μαρτίου.
      Σας φιλώ κι εύχομαι ό,τι πιο δημιουργικό και υπέροχο για τη συνέχειά σας!

15 Φεβρουαρίου 2014

Με μια Φλόγα και Πίστη στην καρδιά.


     Το τέταρτό μου σχήμα.

     Είμαι η Αναστασία, 9 χρονών και πηγαίνω Τετάρτη Δημοτικού. Μόλις έχω τελειώσει το τέταρτό μου σχήμα, το οποίο προσπάθησα να φανταστώ, να ονειρευτώ με το μυαλό μου. Φαντάστηκα, λοιπόν, έναν ήλιο που κρατάει διάφορα πράγματα, για να είναι πιο όμορφος. Τα αντικείμενα αυτά τα κρατάει για τον εαυτό του. Το παγωτό θα το φάει μόνος του. Τον χυμό θα τον πιει μόνος του, την τσάντα την κρατάει για να είναι πιο όμορφος και έτοιμος να πάει με την γυναίκα του βόλτα και να της προσφέρει ένα λουλούδι. Το λουλούδι το θέλει για να το προσφέρει σε μένα και τη Λουλού. Όσο για το πουλάκι με το κλαδί της ελιάς, το κρατάει για να φέρει ειρήνη και υγεία σε όλο τον κόσμο.


     Έτσι φαντάστηκα λοιπόν, το τέταρτό μου σχήμα, το οποίο με βοηθάει να τελειώσω γρήγορα τη θεραπεία μου και να γίνω καλά.
                                                                                            ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΒΙΝΝΗ - 9 ετών.

     Ένας ξεχωριστός αγώνας ποδοσφαίρου.

     Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η ομάδα αιμοπεταλίων και η ομάδα των λευκών αιμοσφαιρίων. Τα λευκά και τα αιμοπετάλια ήταν 0-0, στον αγώνα που μόλις ξεκίνησε. Γρήγορα άλλαξε το σκορ και πήγε ο αγώνας 1800-1800. Αποφασίσανε να πάνε στα πέναλτι. Ο διαιτητής Χάρος είπε ότι ο αγώνας αυτός δεν θα τελειώσει ΠΟΤΕ. Η ΝΙΚΗ ανήκει και στις δύο ομάδες. Τους έδωσε λοιπόν από ένα μετάλλιο και τους ζήτησε να το έχουν πάντα μαζί τους. Τους πρότεινε να σηκώσουν και οι δύο μαζί το κύπελο.
     Από τότε τα ΛΕΥΚΑ ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙΑ και τα ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑ ήταν ΑΝΕΒΑΣΜΕΝΑ και ΠΡΩΤΑ στην κατηγορία τους.
                                                                                        ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ - 8 ετών.

     Ο Συναγωνισμός με τα Κακά Φανταράκια.

     Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Λουλού και αρρώστησε από μια αρρώστια που λεγόταν Λευχαιμία. Την πήγαν λοιπόν στο νοσοκομείο "ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ" και την ίδια Παρασκευή της έβαλαν ένα σωληνάκι που λεγόταν "ΚΥΡΙΟΣ ΧΙΚΜΑΝ". Ο "ΚΥΡΙΟΣ ΧΙΚΜΑΝ" τη βοηθούσε ώστε να μην την τρυπάνε συνέχεια για να της βάζουν φάρμακα. Τα φάρμακα τα έβαζαν για να γίνει καλά η Λουλού.
     Μια μέρα όμως ο γιατρός είπε στη Λουλού να μην τρώει αλάτι, ζάχαρη και τηγανητά φαγητά. Της είπε μάλιστα, ότι θα πρέπει να κάνει και μερικές ενεσούλες για να βλέπουν οι γιατροί εάν η θεραπεία πάει καλά. Τη μία ενεσούλα τη λένε "νωτιαίος μυελός" και την άλλη "ενδορραχιαία". Της έβαζαν και ένα φάρμακο που λεγόταν κορτιζόνη και κάποια άλλα, τα έλεγαν χημειοθεραπείες. Της είπε ότι μετά από ένα μήνα θα πήγαινε στον ξενώνα "ΕΛΠΙΔΑ" ή "ΦΛΟΓΑ". Η Λουλού χάρηκε πολύ που θα πήγαινε στον ξενώνα, αλλά δεν χάρηκε που θα έκανε τις ενέσεις. 
     Πέρασε όμως ο ένας μήνας και έφθασε η ώρα να πάει η Λουλού στον ξενώνα. Τώρα είχε δυνάμεις και θα έπαιζε χαρούμενη, αλλά θα πήγαινε κάθε 15 ή 20 μέρες για ενεσούλες.
     Ξέρετε τι κάνουν οι ενεσούλες? Οι ενεσούλες σκοτώνουν τα κακά φανταράκια και τα φανταράκια τα καλά, κατεβαίνουν από το λαιμό, πηγαίνουν στο έντερο και βγαίνουν στην τουαλέτα. Έτσι η Λουλού είναι τώρα στον ξενώνα και παίζει. 
                                                                                  ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΓΚΑΣΔΡΟΓΚΑ - 8 ετών.

     "Δώστε στα παιδιά χαρά, γιατί είναι αγνά, όπως οι άγγελοι! Ζουν για να μας δίνουν ευτυχία και αγαλλίαση και να μας εξαγνίζουν!! Αλίμονο σ΄εκείνον που πληγώνει ένα παιδί."
                                                                                       Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι.

    15 Φεβρουαρίου: Παγκόσμια ημέρα για τον καρκίνο της παιδικής ηλικίας. Ο "εχθρός" δεν είναι ανίκητος!!

     Στηρίζοντας και επικροτώντας την πρό(σ)κληση της Άσπας μας και με αφορμή τη σημερινή ημέρα, 3 μάσκες ετοιμάστηκαν σαν αρχή, με πολλή αγάπη, για να ταξιδέψουν στην όμορφη Ναύπακτο και να στηρίξουν τη Φλόγα.

    

     Υ.Γ. Οι ιστορίες των παιδιών περιλαμβάνονται στο περιοδικό "Ώρα για παραμύθια ΤΑΟΥΛΗ!", το οποίο συντάσσεται από τα παιδιά του Τ.Α.Ο. (Τμήμα Παιδιατρικής Αιματολογίας Ογκολογίας) και εκδίδεται από το Σύλλογο Γονέων Και Κηδεμόνων Παιδιών με Νεοπλασματικές Παθήσεις "Πίστη".

8 Φεβρουαρίου 2014

Ζωή σαν παραμύθι.

     Ένα πολυαγαπημένο κλασικό παραμύθι από τη συλλογή παραμυθιών των αδελφών Γκριμ, είναι η ιστορία της χρυσομαλλούσας Ραπουνζέλ, που μιλάει για τη δύναμη της θέλησης και της αγάπης.

     Η Ραπουνζέλ είναι το παιδί που απέκτησε ένα ζευγάρι, το οποίο για πολλά χρόνια ήταν άτεκνο. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η μητέρα της επέμενε να φάει λυκοτρίβολα (κοινώς, Rapunzeln, στη γερμανική γλώσσα: ένα είδος γλυστρίδας), από το γειτονικό κήπο μιας μάγισσας. Ο πατέρας, προκειμένου να μη χαλάσει το χατήρι της εγκύου, δεν είχε άλλη επιλογή από το να μπει επανειλημμένα στον κήπο της μάγισσας και να κλέβει από τα σαλατικά. Όταν, τελικά, γίνεται αντιληπτός από τη μάγισσα, αναγκάζεται να της τάξει το πρώτο παιδί που θα φέρει στον κόσμο η γυναίκα του. Το παιδί αυτό ονομάστηκε από τη μάγισσα "Ραπουνζέλ" από τη μάγισσα, εξαιτίας των λυκοτρίβολων.

     Η μάγισσα φυλάκισε το παιδί σε έναν πύργο χωρίς πόρτα και τόσο ψηλό, που να μη μπορεί να ανέβει σκάλα.


     



     Ο μόνος τρόπος ν΄ανέβει η ίδια η μάγισσα ήταν να σκαρφαλώσει στα μαλλιά της Ραπουνζέλ, τα οποία της έριχνε η κοπέλα όταν η μάγισσα της έλεγε το κατάλληλο σύνθημα.


     Μια μέρα, ένα βασιλόπουλο ερωτεύτηκε παράφορα τη Ραπουνζέλ, όταν την άκουσε να τραγουδά και θέλησε να τη γνωρίσει από κοντά. Τελικά, παρακολουθώντας την, έμαθε το σύνθημα της μάγισσας και ανέβηκε στη Ραπουνζέλ. Οι δύο νέοι ερωτεύτηκαν, αλλά όταν έγιναν αντιληπτοί από τη μάγισσα, η κοπέλα εξορίστηκε σε μια ερημιά, αφού προηγουμένως η μάγισσα της έκοψε τα μαλλιά.

     Χρησιμοποιώντας τα κομμένα μαλλιά της κοπέλας, η μάγισσα κατάφερε να παγιδεύσει το βασιλόπουλο στον πύργο, όπου και του αποκάλυψε την εξορία της αγαπημένης του, πληροφορώντας το ότι δεν επρόκειτο να την ξαναδεί.


     Πανικόβλητος ο νεαρός πήδηξε από τον πύργο με αποτέλεσμα, πέφτοντας σε ένα θάμνο με αγκάθια, να χάσει το φως του. Όταν οι δύο νέοι ξανάσμιξαν μετά από μερικά χρόνια κακουχιών, η Ραπουνζέλ είχε ήδη γεννήσει τα δίδυμα παιδιά τους, τα δε δάκρυα χαράς που έβρεξαν τα μάτια του βασιλόπουλου γιάτρεψαν την όρασή του. Λίγες ημέρες μετά, το βασιλόπουλο γύρισε στο παλάτι του μαζί με την όμορφη Ραπουνζέλ και τα νεογέννητα παιδιά τους, παντρεύτηκαν κι έζησαν όλοι μαζί ευτυχισμένοι.

     Με αφορμή το παραμύθι της όμορφης Ραπουνζέλ, κατασκεύασα μία πινιάτα (piñata) για ένα λιλιπούτειο παιδικό πάρτι - τον πύργο που η μάγισσα φυλάκισε την κοπέλα - ανακυκλώνοντας χάρτινα κουτιά από μπισκότα. Στη βάση, στο κάτω μέρος του πύργου δηλαδή, κόπηκε σε σχήμα Π το άνοιγμα της πινιάτα, απ΄όπου μπορούμε να γεμίσουμε την κατασκευή μας με διάφορες... καραμελοσοκολατολιχουδιές, μπαλόνια και άλλες μικροεκπλήξεις και προστέθηκαν κορδέλες που θα βοηθήσουν στο άνοιγμά της, όταν έρθει η ώρα...

     Μόλις μου ήρθε μια ιδέα, όμως! Τι θα λέγατε για μια πρόσκληση σ΄ένα παιχνίδι με δικές σας δημιουργίες (ο,τιδήποτε μπορεί να βάλει ο νους σας...από φωτογραφία μέχρι κάποια κατασκευή, αρκεί να είναι αποκλειστικά και μόνο δικές σας), εμπνευσμένες από κάποιο παραμύθι το οποίο θα αναφέρετε? Το κάστρο της Ραπουνζέλ είναι η δική μου, εκτός συναγωνισμού, συμμετοχή. Ο διαγωνισμός ξεκινάει από σήμερα και θα ολοκληρωθεί στις 9 Μαρτίου και το δωράκι που θα σταλεί στον τυχερό/ή μετά από κλήρωση, θα είναι εξίσου... παραμυθένιο, όπως θα διαπιστώσετε σε μία από τις ημέρες που θ΄ ακολουθήσουν.


    Και μια συμβουλή... ναι, για ΄σένα λέω που είσαι εδώ τώρα: Να διαβάζεις παραμύθια, λένε πάντα την αλήθεια!!

   Θαυμάστε, τώρα, τις παραμυθένιες συμμετοχές και ανατρέξτε στα αντίστοιχα blogs, να γνωρίσετε τους δημιουργούς και τις ιστορίες τους:
  
1. Πάμε Ντίσνεϋλάντ... στρουμφίζοντας???!!!


2. Το μαγικό "Νεραϊδόσπιτο", εμπνευσμένο από το παραμύθι της Φράνση Σταθάτου, "Ήταν Κάποτε Μια Νεράιδα" !!


3. Μια "Τεμπέλα", από τα Λαϊκά Παραμύθια των Επτανήσων της Γιάννας Σέργη -εκδόσεις: Εν Πλω- έγινε αφορμή για δύο παιδικά καδράκια!!


4. Θα μπορούσε να είναι το πριγκηπικό φόρεμα, από το παραμύθι της Σταχτοπούτας! Άλλωστε, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα περισσότερο απ΄αυτό!!


5. Η κολοκύθα μεταμορφώθηκε από τη.... νεραϊδονονά Ειρήνη σε μια ονειρική άμαξα και τα ποντικάκια που έπαιζαν εκεί γύρω, σύμφωνα με το παραμύθι της Σταχτοπούτας, έγιναν όμορφα άλογα....



6. "Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δωσ΄της  κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν΄αρχινίσει.... Μια φορά κι έναν καιρό, σ΄έναν μακρινό τόπο....", ένα κορίτσι μας ταξιδεύει στον παραμυθένιο κόσμο της....


3 Φεβρουαρίου 2014

Liebster Award.




     Βραβείο από 3 αγαπημένους φίλους παρέλαβα προ ημερών και υποσχέθηκα να παίξω, απαντώντας με χαρά στις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις τους. Ευχαριστώ πάρα πολύ, με τη σειρά που παρέλαβα το βραβείο, τη Marilena, τη Λιακάδα και τον Ξύλινο Ιππότη, που με έβαλαν στο παιχνίδι τους.

     Οι κανόνες του βραβείου είναι:
1. Να γράψεις 11 πράγματα για τον εαυτό σου
2. Να απαντήσεις στις 11 ερωτήσεις αυτού που σου έκανε tag και να γράψεις 11 ερωτήσεις γι΄αυτούς που θα κάνεις εσύ tag
3. Βράβευσε 11 άτομα 
4. Ενημερώνεις τα άτομα που βράβευσες

     Βαθιά ανάσα και...ξεκινάμε:

1. Να γράψεις 11 πράγματα για τον εαυτό σου: Μόνο 11?? (...αστειεύομαι, καλέ!). Λοιπόν... παθιασμένη, αστεία, κοινωνική, πεισματάρα, ανήσυχη, γενναιόδωρη, έξυπνη, συναισθηματική, παιδί...διαμάντι, πάντα αμφισβητώ και πάνω, μα πάνω, πάνω απ΄όλα και ειλικρινά... πιο πάνω δεν γίνεται... υπερβολικά μετριόφρων!!!!

     Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις της Μαριλένας:

1. Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι αυτή την εποχή?

♪♫•*¨*•.¸¸¸¸.•*¨*•♫♪♪♫•*¨*•.¸¸¸¸.•*¨*•♫♪

♪♫•*¨*•.¸¸¸¸.•*¨*•♫♪♪♫•*¨*•.¸¸¸¸.•*¨*•♫♪♪♫•*¨*•.¸¸¸¸.•*¨*•♫♪

2. Ο κόσμος να χαλάσει, εσύ... θα κρατήσω το λόγο μου! 

3. Μετανιώνεις... μετανιώνει... μετανιώνουμε... μετανιώνετε...μετανιώνουν!

4. Θα ήθελες να είχες γεννηθεί... αναίσθητη!

5. Ποιο βιβλίο νιώθεις ότι περιγράφει την ζωή σου? 


6. Αν σου έλεγα να ταξίδευες με τον Τιτανικό, ενώ θα γνώριζες ότι δε θα σωζόσουν στο τέλος, θα ανέβαινες στο πλοίο όμως, αν σου έλεγα ότι θα έσωζες ζωές? Υπάρχει και κουρτίνα...3 (???) στις επιλογές?.... Όχι? Εντάξει, λοιπόν! Θα ανέβαινα, θα έσωζα και θα σωζόμουν (τουλάχιστον θα το πάλευα)... κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

7. Ποιος ονόμασε τον πλανήτη μας Γη? Μαριλένα μου, η... χρόνια απορία σου βρήκε τον άνθρωπό της: εμένα! (...δεν θέλω γελάκια, παρακαλώ!). Για χάρη σου, θα αποκαλύψω...το μυστικό! Έτοιμη?... Μάθε, λοιπόν, πως είναι, μάλλον, απίθανο να πούμε με σιγουριά, ποιος ονόμασε τον πλανήτη μας Γη. Το πιθανότερο είναι, ότι ποτέ δεν δόθηκε επίσημα αυτό το όνομα, αλλά ήρθε σαν κάτι το φυσιολογικό. "Γη" είναι η λέξη που χρησιμοποιούμε για το έδαφος, εκεί που πατάμε και πολλοί πιστεύουν πως ήταν ο πρώτος περιγραφικός όρος που δόθηκε για τον πλανήτη, το οποίο καθιερώθηκε στη συνέχεια σαν όνομα. Μία άλλη εκδοχή αιτιολόγησης της ονομασίας Γη, θεωρεί ότι προέρχεται από την αρχαιοελληνική θεά Γαία, όπου μαζί με τον Ουρανό ήταν οι πρώτοι θεοί που κατοίκησαν τον πλανήτη.

8. Αν ήσουν χρώμα θα ήσουν... πορφυρό. 

9. Αν έπαιζε ένας ηθοποιός εσένα, σε έργο για την ζωή σου, θα ήταν ο/η....και γιατί? Ουίλιαμ Σαίξπηρ (εκτός από θεατρικός συγγραφέας και ποιητής, υπήρξε και ηθοποιός) ...to be or not to be?

10. Θα έλεγες ψέματα σε κάποιον ετοιμοθάνατο, έστω και για να μην τον στεναχωρήσεις? Ναι, ασυζητητί. 

11. Θα προτιμούσες να ήσουν φύλακας άγγελος ή τιμωρός? Άγγελος θεραπευτής.

     Οι ερωτήσεις της Λιακάδας:

1. Ποια νομίζεις ότι είναι η μεγαλύτερή σου κατάκτηση? Αυτή που διαρκεί μέχρι την επόμενη.

2. Φιλία ή Έρωτας και γιατί? Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Και τα δύο έχουν το τίμημά τους.

3. Το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σου ήταν... ανθρώπινο.


4. Κλείνεις τα μάτια και όταν τα ανοίγεις βρίσκεσαι μπροστά σε ένα καθρέφτη, τι βλέπεις? Φτου μου, μη με ματιάσω!

5. Σ΄αρέσει να ακροβατείς στη red thin line ή να ξεπερνάς τα όρια? Πάντα των άκρων, μαύρο ή άσπρο. 

6. Το αεροπλάνο που επιβαίνεις πέφτει κι εσύ έχεις μόνο δύο αλεξίπτωτα. Σε ποιον μπλόγκερ θα έδινες το δεύτερο? Α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ, α μπε μπα μπλοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο......

7. Πρέπει να φύγεις... μετανάστης... σε άλλο πλανήτη...τι σε πονάει που θ΄αφήσεις πίσω? Για να πάρω μια τέτοια απόφαση να εξαφανιστώ από προσώπου γης, θα σημαίνει ότι... μάλλον θα έχω απηυδήσει για πάρα πολλούς και σημαντικότατους λόγους. Συνεπώς, "φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια..."...

8. Γίνεται ένα ναυάγιο και βρίσκεσαι στη θάλασσα... δεν υπάρχει σωσίβιο, αλλά βλέπεις μια σανίδα και γραπώνεσαι επάνω της... για μέρες είναι η μόνη σου σωτηρία... μέχρι που από μακριά βλέπεις ξηρά στον ορίζοντα... ένα νησί... οδηγείς τη σανίδα σου προς τα κει. Τι είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις βγαίνοντας στην ξηρά? Κάτσε να φτιάξω λίγο το μαλλί, μην εμφανιστεί κανένας...ρεπόρτερ από το πουθενά!

9. Ποιο απ΄όλα τα δεινά θα ήθελες να εξαλείψεις από την Ελλάδα? (αυστηρώς ΜΟΝΟ μία επιλογή!) Το Δ.Ν.Τ., τη διαφθορά, τη νοοτροπία των Ελλήνων? Τη νοοτροπία των Ελλήνων, τον κύριο παράγοντα διαιώνισης της διαφθοράς.

10. Γάτα, Σκύλος ή τίποτε τριχωτό, γιατί είσαι σιχασιάρης? Γάτα και σκύλος και κουνελάκι και... και...

11. Με το σταυρό στο χέρι ή με το προφυλακτικό στο χέρι? Στην ζωή, είναι αλήθεια, ότι συνήθως παίρνουμε αυτό που διεκδικούμε και όχι αυτό που δικαίως αξίζουμε. Ακόμη και στη διεκδίκηση, ωστόσο κι επειδή ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, με το σταυρό στο χέρι. (Το... προφυλακτικό, αχρείαστο να ΄ναι, ας παραμείνει στο πορτοφόλι!)

     Οι ερωτήσεις του Ιππότη:

1. Αγαπημένη συνήθεια: Πρωινός καφές για δύο.

2. Κακή συνήθεια? Η σοκολάτα

3. Αγαπημένο ποίημα: "Όπως ο Κερέμ" - Ναζίμ Χικμέτ: "...αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, πως θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη?"

4. Αγαπημένο βιβλίο: Ένα από τα πολλά, Οι Άθλιοι του Ουγκώ.

5. Αγαπημένος καλλιτέχνης (οποιασδήποτε Τέχνης): Salvador Felip Jacint Dalí Domènech, με άλλα λόγια... ο Σαλβαδόρ Νταλί.

6. Τι είναι φτώχεια? Όταν χάνεις την αγάπη για το καλό και την αλήθεια.

7. Τι είναι ευτυχία? Οι μικροί παράδεισοι που χαμογελάει η ψυχή μας.

8. Υπάρχει Θεός? "Πιστεύω σ΄ένα Θεό, Ακρίτα, Διγενή, στρατευόμενο πάσχοντα μεγαλοδύναμο, όχι παντοδύναμο, πολεμιστή στ΄ακρότατα σύνορα, στρατηγό αυτοκράτορα σε όλες τις φωτεινές δυνάμεις, τις ορατές και αόρατες. Πιστεύω στ΄ αναρίθμητα, εφήμερα προσωπεία που πήρε ο Θεός στους αιώνες και ξεκρίνω πίσω από την απαυτή ροή του την ακατάλυτη ενότητα. Πιστεύω στον άγρυπνο βαρύν αγώνα Του, που δαμάζει και καρπίζει την ύλη την ζωοδόχα, πηγή φυτών και ανθρώπων. Πιστεύω στην καρδιά του ανθρώπου, το χωματένιο αλώνι, όπου μέρα και νύχτα παλεύει ο Ακρίτας με το θάνατο......" (Ασκητική- Ν. Καζαντζάκης)

9. Τι είναι σκέψη? Το παιδί της δράσης.

10. Τι είναι μοίρα και ποιος την ορίζει? Πολλοί συγχέουν τη μοίρα με το πεπρωμένο, δύο εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους έννοιες. Η Μοίρα εξαρτάται από εμάς, το Πεπρωμένο μας από άλλους παράγοντες.

11. Και τι αλήθεια είναι καλό? Η ανώτερη θρησκεία στην ψυχή του ανθρώπου. Καλό δεν είναι να μην αδικείς, αλλά να μην θέλεις να αδικήσεις...

     Φτάνοντας αισίως στο τέλος του παιχνιδιού, να ενημερώσω πως δεν έχω πρόθεση να...παιδέψω καμία φίλη ή φίλο με δικές μου ερωτήσεις, μιας και όπως παρατήρησα, οι περισσότερες/οι ήδη το έχετε παραλάβει και μάλιστα στην... πολλαπλή εκδοχή του! 
     Καλό και δημιουργικό μήνα σε όλους σας, από μένα και τη μικρή Λαλού, η οποία ετοιμάστηκε και στολίστηκε για να επισκεφθεί το Δελφινάκι και να λάβει μέρος στο λιλά διαγωνισμό του...