9 Φεβρουαρίου 2015

Αντεύχομαι.


      Έχω πολλά ράμματα για τη γούνα αυτής της μεγαλοκυρίας που λέγεται ΕΥΤΥΧΙΑ. Μου έχει σπάσει τα νεύρα με όσα ισχυρίζεται απολογούμενη που με έστησε. Ότι τάχα ήρθε, αλλά εγώ είχα το νου μου σε τούτο και σ’ εκείνο, ενώ εκείνη με περίμενε σε τούτο και σε κείνο… κι όπως μου τα προσδιόρισε, με περίμενε σε πράγματα αδύνατα να συμβούν, εκεί ακριβώς δηλαδή που είχα το νου μου. Κι αυτός ήτανε, λέει, ο λόγος που την προσπέρασα.
      Άλλοτε πάλι, επιμένει πως ήρθε, στάθηκε λέει έξω από κάτι ιστορίες, στις οποίες εγώ είχα ήδη μπει μέσα, είχε τη διάθεση να πηδήξει από το παράθυρο και να μπει, αλλά ήταν τόσο υπερυψωμένη η δυσπιστία μου που δεν το τόλμησε.

                                        κουκλάκια με σύρμα και κλωστή πλεξίματος.

      Άλλη δικαιολογία, τραβηγμένη από τα μαλλιά, πως εγώ χτύπησα πολύ σιγά την πόρτα της και δεν με άκουσε ή ότι χτύπησα πολύ δυνατά την πόρτα της, φοβήθηκε και δεν μου άνοιξε…. και τι ψεύτρα Θεέ μου, ότι χτύπησα λάθος τη διπλανή της πόρτα και βλέποντας μετά να καθυστερώ, συνεπέρανε ότι το λάθος μου βγήκε σε καλό και δεν ήθελε να το διακόψει.

 

     Μου έχει απαριθμήσει μία-μία τις στιγμές με το όνομά τους, που την περιείχαν, λέει, αλλά εγώ θυμάμαι μόνο τι φόβο είχα μην τις χάσω.

      "Βλέπεις;", μου λέει η κουτοπόνηρη, "Αν δεν ήμουνα εγώ εκεί μέσα, σ’ αυτές τις στιγμές, γιατί θα φοβόσουν μην τις χάσεις, τι σ’ ένοιαζε; Άρα, ήρθα!"

      Αμέτρητες οι φορές που είπαμε να συναντηθούμε σε κάποιο φωτεινό μέρος, είτε στις κάποιες έξι των απογευμάτων, είτε στις κάποιες οκτώ των δειλινών που έχουνε πιο φρόνιμο φως κι εγώ να περιμένω, να την περιμένω με τις ώρες και πού να φανεί. Και με τι θράσος να εμφανίζεται μετά στα όνειρά μου, να μου ζητάει συγνώμη που δεν ήρθε, γιατί είχε χάσει κάποιον δικό της κι ήτανε στις μαύρες της ή και να μου επιτίθεται πως ενώ ήρθε, ενώ περίμενε εκεί μέσα στις ώρες της αναμονής μου, εγώ δεν την αναγνώρισα και δε φταίει αυτή.

 

      Είδα κι έπαθα να μην έχω την ανάγκη της. Και τώρα που παλεύοντας τα κατάφερα, έρχεται και μου δίνει συγχαρητήρια, πως αυτό ακριβώς, ότι δεν έχω την ανάγκη της.... αυτό είναι ευτυχία Άπιαστη, σου λέω!

                                                                                              Κική Δημουλά-"Εκτός σχεδίου"

5 σχόλια :

  1. Άπιαστη?
    Αφού την πιάνουμε καμιά φορά...αν την κυνηγάμε μπορεί και να θυμώνει για λίγο..
    Θέλει βλέπεις να έρχεται όποτε θέλει.
    Ακόμα και σε μια στιγμή τσουπ χωράει...ας σταματήσουμε να φοβόμαστε.
    Θα τελειώσει η στιγμή, αλλά θα έρχονται συνέχεια καινούριες!!
    Οι δημιουργίες σου πανέμορφες!
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πανέμορφα μπρελόκ ζευγαράκια, υπέροχες δημιουργίες.Οσο για την ευτυχία,έτσι είναι μας τυραννάει λίγο μέχρι να έρθει, αλλά...ο επιμένων...νικά! φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άπιαστη? Μωρέ, θα την πιάσω και θα στη φέρω σηκωτή!!!
    ;-)
    Τί γλυκούτσικα πραγματάκια έφτιαξες πάλι, καλέ?
    Μπράβο, κούκλα μου!
    ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα κουκλάκια σου σκέτη γλύκα και πιστεύω ότι η δημιουργία τους θα σου χάρισε ευτυχισμένες στιγμές, γιατί η ευτυχία είναι στιγμές .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. * me (maria)... gianna Christodoulopoulou... syros2js...Δημιουργία... συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Η ευτυχία είναι στιγμές. Στιγμές που τελειώνουν κάποια στιγμή και στη θέση τους έρχονται καινούριες. Εύκολη υπόθεση ίσως να μην είναι, σίγουρα όμως δεν είναι άπιαστη!
    Σας ευχαριστώ πολύ-πολύ για τα σχόλιά σας!... Να κάτι τόσο απλό, που μπορεί, ωστόσο και με κάνει ευτυχισμένη! Φιλιά σε όλες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η φαντασία δεν έχει ηλικία. Και τα όνειρα είναι για πάντα. Εάν μπορείς να τ΄ονειρευτείς, μπορείς και να το κάνεις.