30 Δεκεμβρίου 2015

Αγαπημένε μου Άϊ Βασίλη... - Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία.


Αγαπημένε μου Άϊ Βασίλη,

     Πιστεύω σε σένα κι ας λένε οι μεγάλοι πως δεν υπάρχεις! Οι μεγάλοι, που συχνά παραλογίζονται και τους φοβάμαι. Ξέρω πως, στην μικρή ζωή μου δεν σου έστειλα ποτέ γράμμα. Δεν πρόλαβα, βλέπεις, να μάθω να γράφω. Δεν σου ζήτησα ποτέ τίποτα κι εσύ, άλλωστε, γιατί να μου τα χαρίσεις. Όμως, αυτή τη φορά, θέλω να σου ζητήσω κάτι.

     Ήμουν καλό παιδί τη χρονιά που πέρασε. Αλήθεια, άραγε, υπάρχει παιδί που να είναι πραγματικά κακό? Ταπεινή μου γνώμη, πως αυτό είναι και πάλι προνόμιο των μεγάλων, αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα... έτσι δεν είναι? Κλείσε, Άγιε μου Βασίλη, απλά τα μάτια και φέρε τον εαυτό σου, παιδί... Αμέσως ένα αυθόρμητο χαμόγελο δεν χαράζεται στο πρόσωπό σου?... Θυμάσαι τα όνειρα που έκανες κι εσύ σαν παιδί? Εσύ κι αν καταλαβαίνεις από παιδικά όνειρα, μιας και αυτά, τελικά, είναι η μοναδική μας πατρίδα. 


     Θα ήθελα να γνώριζαν όλου του κόσμου τα παιδιά, ότι η πατρίδα που μεγαλώνουν θα  μπορεί να εκπληρώσει τα όνειρα τους! Θα ήθελα οι γονείς να μπορούν να μας αφήσουν για λίγο από το χέρι, χωρίς να φοβούνται μη μας αρπάξουν, ή μας χτυπήσουν.

Θα ήθελα μια αγκαλιά να ζεστάνει τον κόσμο μου. Θα ήθελα να μπορώ να κοιμάμαι χωρίς το φόβο ότι κάποιος μπορεί να μπει στο σπίτι. Θα ήθελα να κάνεις τους μεγάλους να νιώθουν σαν παιδιά... να τους κάνεις ν΄αγαπούν, να συμπονούν, να δίνονται, να προστατεύουν, να μοιράζονται.

     Θα ήθελα να σώσεις ό,τι μπορείς από την αδικία. Θα ήθελα την ίδια δικαιοσύνη για όλους! Μα, πάνω απ΄όλα, θα ήθελα λίγο περισσότερο χρόνο για τα παιδιά. Να παραμένουν παιδιά μέσα στη μαγεία της παιδικότητας τους, σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει και μεταβάλλεται, δείχνοντας ολοένα και πιο σκληρό πρόσωπο και τα όρια ανάμεσα στην αθωότητα και την ευθύνη, την ανέμελη φαντασία και τις σκληρές απαιτήσεις των ενηλίκων, διαρκώς συρρικνώνονται.


     Εσύ, Άγιε μου Βασίλη, που είσαι πάντα τόσο συμπονετικός και γεμάτος χαρά, μεγάλωσε τις μαγικές στιγμές παιχνιδιού των παιδιών! Τράβηξε τους την προσοχή μακρυά από την πραγματικότητα ενός κόσμου που μοιάζει να έχει εντελώς τρελαθεί και δώσε τους την ευκαιρία να γελούν μέχρι δακρύων με την κάθε τους ανάσα, παρά να κλαίνε με τα δάκρυά τους. Ιδιαίτερα, σ΄εκείνα που κρύβονται σε μισοχαλασμένα ερείπια, ενώ οι βόμβες πέφτουν βροχή γύρω τους, ή τρέμουν από το φόβο και το κρύο σε μια βάρκα στην αγκαλιά των γονιών τους, προσπαθώντας να ξεφύγουν από μια πατρίδα καταστροφής και πολέμου... Σε παρακαλώ, ξημέρωσε τους έναν κόσμο χαράς κι ελπίδας!


     Υ.Γ. Όσο για μένα, θα ήθελα να ξέρεις πως είμαι καλά! Σε έναν κόσμο πολύ πιο όμορφο, πιο μαγικό, παραμυθένιο, χωρίς πόνο. Κι αν δεν μπορείς να μου κάνεις αυτή τη χάρη φέτος -όχι τόσο για μένα πια, μα για τα υπόλοιπα παιδιά που, μέσα στον ύπνο τους, θα λαχταρούν να ζωγραφίσουν όνειρα με πολύχρωμα πινέλα- σε παρακαλώ μη με ξεχάσεις!

                                 Σ΄ευχαριστώ πολύ και καλό ταξίδι στα παιδιά του κόσμου!

                                                     
                                                                        Με αγάπη, 
                                                                   Αϊλάν Κούρντι.


     Αυτή είναι η συμμετοχή μου στην υπέροχη ιδέα της Αριστέας για μια Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία. Περισσότερες πληροφορίες αλλά και τις ιστορίες που μέχρι τώρα έχουν αναρτηθεί, μπορείτε να διαβάσετε στο blog της Η ζωή είναι ωραία.

22 Δεκεμβρίου 2015

Λευκό σαν χιόνι - 19ος Διαγωνισμός ''Φωτογραφίζειν''.


     19ος Διαγωνισμός ''Φωτογραφίζειν από το Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά... και η Μαρία φρόντισε να επιλέξει για ΄μας θέμα εορταστικό, χαρούμενο, Χριστουγεννιάτικο: "Καλές Γιορτές..."

     Λευκό σαν χιόνι ο τίτλος της δικής μου φωτογραφίας, σε σύνολο 11 συμμετοχών η μία ομορφότερη από την άλλη! Για την ιστορία και μόνο, η φωτογραφία έχει ληφθεί από τον Χριστουγεννιάτικο στολισμό στην είσοδο της "Ογκολογικής Μονάδας Παίδων Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη – ΕΛΠΙΔΑ" , του πρώτου ογκολογικού νοσοκομείου για παιδιά στην Ελλάδα

                                            Σας ευχαριστώ πολύ-πολύ όλους, για τις ψήφους σας!  
     

20 Δεκεμβρίου 2015

Άγια Νύχτα - Παίζοντας με τις λέξεις #5.


     Το σκοτάδι απλώνονταν βαθύ πάνω από την πόλη και η παγωμένη ατμόσφαιρα μαζί με την υγρασία τη διαπερνούσε. Αναθεμάτιζε την τύχη της γι΄αυτό το απροσδόκητο νυχτερινό συμβάν, αλλά ας όψεται το καθήκον, βλέπεις! Να ήταν πρώτη φορά που προέκυπτε δουλειά μέσα στα άγρια χαράματα? "Όμως, γαμώτο, ήταν ανάγκη Χριστουγεννιάτικα?" ξέσπασε, συνειδητοποιώντας με μιας ότι παραμιλούσε μόνη της. Κοίταξε γύρω της με τρόμο. Ευτυχώς δεν υπήρχε κανείς.

     Διέκρινε από μακρυά τα φώτα να πλησιάζουν στην έρημη στάση και βάλθηκε να τρέχει σαν τρελή. Τι τα ΄θελε τα ψιλοτάκουνα και τη στενή τουαλέτα, τρομάρα της, σκέφτηκε! Ίσα που πρόλαβε να μπει λαχανιασμένη, προτού οι πόρτες κλείσουν με θόρυβο πίσω της! Το λεωφορείο σχεδόν άδειο, μόνο δυο άτομα πίσω στις τελευταίες θέσεις, μόλις που διακρίνονταν στο λιγοστό φωτισμό. Κάθισε όπως-όπως στη θέση πίσω από τον οδηγό, πασχίζοντας να πάρει ανάσα. Το παγερό και συνοφρυώμενο βλέμμα του της φάνηκε πως την παρατηρούσε τώρα από τον καθρέφτη. Τυλίχτηκε σφιχτά στο μάλλινο μαντό της και χαλάρωσε. Άλλη μια μέρα ξεκινούσε στραβά, όμως οι ευθύνες της δουλειάς τελειωμό και ωράρια δεν έχουν.


     Σε λίγες ώρες ξημερώνουν Χριστούγεννα. Ένας Χριστός γεννήθηκε κι απόψε για μας. H πόλη φοράει τα γιορτινά της. Στις άκρες των πεζοδρομίων δέντρα στολισμένα με καταφώτιστα πολύχρωμα λαμπιόνια. Χαρούμενες παρέες βαδίζουν βιαστικά, περνώντας μπροστά από λαμπερές βιτρίνες. Ολόλαμπρα αστέρια στολίζουν το μαύρο τ΄ουρανού, μέχρι εκεί που φτάνει το βλέμμα. Η βραδιά είναι πανέμορφη, σαγηνευτική. Ποιος είπε ότι αυτή η πόλη είναι άσχημη? Κάτι τέτοιες βραδιές διαφορετικές σε κάνουν να ελπίζεις, να λαχταράς, να ονειρεύεσαι...



     "Ηλίθια!", ακούστηκε ξαφνικά η φωνή του οδηγού. Αναπήδησε στη θέση της! Κοίταξε στο καθρέφτη και συνάντησε πάλι εκείνο το παγερό και θυμωμένο(?) βλέμμα του. Θορυβήθηκε, αλλά προσπάθησε να κρατηθεί ψύχραιμη. Ώρα τώρα την παρακολουθεί! Γνωρίζονται, άραγε, από κάπου? Την αγριοκοίταξε και πάλι, στρέφοντας απότομα το βλέμμα του στο δρόμο. Σφίχτηκε ακόμα περισσότερο στο μαντό της και ζάρωσε στη θέση της....

     Έφερε στο μυαλό της το γιορτινό τραπέζι με τις λαχταριστές λιχουδιές, το χριστόψωμο και τα σμιλευμένα με μαχαίρι περίτεχνα στολίσματα του, την οικογενειακή θαλπωρή, τ΄ αναμμένα κεριά πάνω σε ατμοσφαιρικές βάσεις ρεσώ από ευωδιαστά ξύλα κανέλας, τους φίλους που κατέφθαναν κρατώντας λογιών-λογιών πακέτα και τσάντες στα γαντοφορεμένα χέρια τους, το καταστόλιστο χριστουγεννιάτικο έλατο με τη γάτα τη Σαρλότ να παριστάνει τον τέταρτο μάγο και να κάθεται δίπλα στη φάτνη! Τέτοιες στιγμές με τόσα χαμόγελα και φωτεινά πρόσωπα γύρω σου, γέλια αβίαστα, είναι που συνειδητοποιείς πόσο πολύ πονούν τα χαμόγελα που κάποιοι κατάφεραν να κλέψουν από την καθημερινότητά σου, καταντώντας σε άλλοτε πρωταγωνιστή και άλλοτε κομπάρσο ενός θιάσου που προσδοκά το χειροκρότημα ενός ανύπαρκτου κοινού...


     Επιτέλους έφτασε! Ετοιμάστηκε να σηκωθεί από το κάθισμά της, όταν η ματιά της έπεσε στο καθρεφτάκι του οδηγού και σε ΄κείνο το βλοσυρό βλέμμα:


     "Πατήθια!", ακούστηκε ξανά η φωνή του...


     Υ.Γ. Κυρίες μου και κύριοι, τώρα που οι μάσκες έπεσαν και το Παίζοντας με τις λέξεις #5 έριξε την αυλαία του, οφείλω να ομολογήσω ενώπιον όλων σας, ότι εγώ ήμουν... ο ένοχος που κρυβόταν πίσω από τη Άγια ΝύχταΠολλά συγχαρητήρια στη νικήτρια Ελένη, όπως επίσης και στους υπόλοιπους δημιουργούς! Η, δε, Μαρία μας άψογη οικοδέσποινα σε όλα της!

9 Δεκεμβρίου 2015

Χριστουγεννιάτικα στολίδια.


     Χριστουγεννιάτικα στολίδια για το Άρτος και Δράση έχει η σημερινή ανάρτηση, με καθυστέρηση βεβαίως, μιας και έχουν ήδη ταξιδέψει για τον προορισμό τους. Έχουμε, λοιπόν και λέμε:

  • Στεφανάκια από φελιζόλ....

  

  • Ρόδια -αληθινά, παρακαλώ!- αποξηραμένα, με decoupage:

 



  • Πήλινα με decoupage:



  • Λάμπες:
 

     Η συμμετοχή μου είναι μικρή, μα αυτός ο άτιμος χρόνος με κυνηγάει διαρκώς! Επιπλέον, κατάφερα να ολοκληρώσω εγκαίρως τα 2 έργα που είχα υποσχεθεί για την Παιδόπολη "Αγία Βαρβάρα", πρωτοβουλία η οποία πραγματοποιείται με τη συμβολή των Ζωγράφων σε Δράση για τα Παιδιά.

 

     Μόλις τελείωσα και τη φετινή μου φάτνη, αλλά αυτή είναι μια... άλλη ιστορία που θα σας παρουσιάσω σε επόμενη ανάρτηση! Προς το παρόν, στέλνω τα στολίδια μου να κάνουν ένα πέρασμα από το Χριστουγεννιάτικο Πανηγύρι της Κάτια μας και την αντίστροφη μέτρηση της Δέσποινας! Χαιρετώ σας κι εύχομαι καλή δημιουργική συνέχεια σε όλους!