Πάμε για ψώνια..?

      Η Τέχνη δεν έχει όρια. Σκέφτομαι πως, ακόμη κι αν είσαι ερασιτέχνης -όπως εγώ- η έμπνευση είναι αστείρευτη, αν αφήσεις τη χαραμάδα για να απελευθερωθεί! Εκεί, λοιπόν, που συναντιέται η τέχνη με το χόμπι, εκεί είναι που διασταυρώνονται και η δημιουργία με την επικοδομητική έκφραση του ελεύθερου χρόνου, που μπορείς να εκμεταλλευθείς όχι μόνο με όφελος πρακτκό, αλλά όφελος ουσιαστικό, όφελος...ψυχής!

      Όταν, μάλιστα, αυτό το "κάτι" με το οποίο καταπιάνεσαι προορίζεται για δώρο σε αγαπημένο πρόσωπο, η αίσθηση της δημιουργίας και της προσφοράς είναι ακόμα πιο έντονη! Αντικείμενα γεννιούνται από τα χέρια σου, υλοποιούνται ιδέες που δεν τις περιμένεις, καταπιάνεσαι πια με κάτι και επιμένεις να το πετύχεις. Ο μικρός...τεχνίτης βγαίνει από μέσα σου και το αποτέλεσμα δίνει αναπάντεχη ικανοποίηση.

     Με αυτό το σκεπτικό, καταπιάστηκα τελευταία με τις... πλαστικές σακούλες! Με τις πολύ βασικές και...φτωχές μου γνώσεις περί πλεξίματος -ουδείς τέλειος, θα μου πείτε!- σας παρουσιάζω μια πρώτη προσπάθεια ανακύκλωσης πλαστικής σακούλας (στο μέλλον, έπεται και η συνέχεια...). Κόψτε, λοπόν, σε λωρίδες πλαστικές σακούλες, που όλοι έχουμε στο σπίτι μας από τα ψώνια της ημέρας, ενώστε μεταξύ τους και..αφήστε τη φαντασία σας να σας ταξιδέψει! Εκείνη ξέρει καλύτερα... Φροντίστε, μόνο, να μην είναι από αυτές που βιοδιασπώνται με την πάροδο του χρόνου - ούτως ή άλλως, εκείνες ανακυκλώνονται από μόνες τους- για να μη βρεθείτε, ξαφνικά, στη δυσάρεστη θέση να ανακαλύψετε τα δημιουργήματα σας να εξαφανίζονται...ως δια μαγείας!!

                                                  Το δικό μου αποτέλεσμα.....

                  

   

η πίσω όψη....

                                                       και το κάτω μέρος!

Μέχρι την επόμενη φορά, σας φιλώ και...συνεχίζω να ονειρεύομαι....!