Μια φορά κι έναν καιρό...

   
     Κάποτε, συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλες οι αξίες και όλα τα συναισθήματα του ανθρώπου. Η Τρέλα, αφού συστήθηκε τρεις φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό... Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε ν΄ακούσει... Η Περιέργεια δεν μπόρεσε να κρατηθεί και ρώτησε: "Τι είναι το κρυφτό?". Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία... Και η Χαρά να πηδάει πάνω - κάτω για να καταφέρει το Δίλημμα και την Απάθεια - την οποία δεν την ενδιέφερε τίποτα - να παίξουν! Υπήρχαν, όμως, πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν....

      Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει, γιατί - έτσι κι αλλιώς - κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν! Η Υπεροψία βρήκε το παιχνίδι χαζό και η Ανανδρία δεν ήθελε να ρισκάρει!

     "Ένα... δύο... τρία...", άρχισε να μετρά η Τρέλα.... Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και... βαριόταν, κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε! Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς... Η Ζήλεια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου, ο οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί, γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχη κρυψώνα για κάποιο φίλο της, οπότε την παραχωρούσε... Κι έτσι η Γενναιοδωρία μόλις που πρόλαβε να κρυφτεί σε μία ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός, αντιθέτως, βρήκε αμέσως κρυψώνα -ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος γι΄αυτόν! Το Ψέμα πήγε στον πάτο του Ωκεανού... Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σ΄ ένα ηφαίστειο. Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμα που να κρυφτεί... Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε έναν θάμνο τριανταφυλλιάς και κρύφτηκε εκεί....

      "999... 1.000!", μέτρησε η Τρέλα κι άρχισε να ψάχνει.... Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά, αφού δεν είχε κρυφτεί πολύ μακρυά... Μετά, βρήκε την Πίστη, που μίλαγε στον ουρανό με το Θεό για θεολογία... Ένιωσε τον παλμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου! Αφού ανακάλυψε την Ζήλεια, δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και το Θρίαμβο... Πολύ εύκολα βρήκε το Δίλημμα, που δεν είχε αποφασίσει που να κρυφτεί!
      Σιγά-σιγά, τους αποκάλυψε όλους εκτός από τον Έρωτα. Η Τρέλα, έψαξε παντού... Πίσω από κάθε δέντρο, πάνω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορυφή του βουνού, μα τίποτα!!!! Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει, έπεσε πάνω σ΄ ένα θάμνο τριανταφυλλιάς κι άρχισε να τον κουνάει νευρικά. Ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου! Ήταν ο Έρωτας, που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια...
      Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει. Έκλαιγε και του ζητούσε συγγνώμη! Τέλος, υποσχέθηκε να γίνει...βοηθός του Έρωτα!! Κι έτσι από τότε, ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα τον... συνοδεύει!
                                                       
                                                                                         (Ένα παραμύθι από το Περού).