Σελίδες

29 Μαΐου 2016

Αδέρφια! - "Κοινωνία Ώρα Αγάπης".


                                               Αδέρφια πεινάω. Δεν έχω να φάω,
                                               στους δρόμους κοιμάμαι, ξυπνάω και ζω.
                                               Πέτρινα χρόνια, ζωή σκληρή.
                                               Αδέρφια πεινάω, δεν ήταν δική μου η επιλογή.

                                      Ζητάω συμπόνια, πονάω, πεινάω,
                                               δεν έχω να φάω λίγο ψωμί.
                                               Αδέρφια, κοιτάξτε! Αλήθεια σας λέω,
                                               στους κάδους γυρίζω, σα να΄μαι σκυλί!


                                       Αλήτης του δρόμου δεν είμαι, πιστέψτε
                                                κι ας τα΄φερε έτσι η μοίρα, η ζωή,
                                                να βγαίνω ζητιάνος μπροστά σας ζητώντας
                                                δυο κέρματα μόνο και λίγο φαΐ.

                                                Πέφτει η νύχτα, κρύο κι απόψε
                                                κι ούτ΄ ένας φίλος, μια συντροφιά.
                                                Λοξά με κοιτάνε κι απλά προσπερνάνε,
                                                αβάσταχτη, Θεέ μου, τόση ερημιά!


                                                Αδέρφια ΠΕΙΝΑΩ! Δεν έχω να φάω!

                                                Πεθαίνω απόψε, τόσο απλά...
                                                Δυο κέρματα μόνο αξία η ζωή μου
                                                κι αυτά δεν υπάρχουν, αγάπη καμιά...

     Είναι υπέροχο να νοιώθουμε στην ζωή μας, πως υπάρχουν άτομα δικά μας δίπλα μας που μας αγαπούν και αγαπάμε. Είναι ευλογία και φωτιά που ζεσταίνει την ζωή μας η ύπαρξη και στήριξή τους. Μα, να εισπράττουμε αγάπη και συμπαράσταση από εκείνους που δεν γνωρίζουμε, άγνωστους προς εμάς, είναι κάτι πολύ πιο σπουδαίο και ομορφότερο, γιατί επιβεβαιώνει την ιδιότητά μας ως ΑΝΘΡΩΠΟΙ, πάνω απ΄όλα!

     Αριστέα μου, για σένα!

13 σχόλια:

  1. Μαριάννα μου πόσο τρυφερό και επίκαιρο!
    Προχτές διάβαζα την είδηση ότι αλλοδαπός αυτοκτόνησε γιατί πεινούσε, ζητούσε 5 μέρες να του δώσουν κάτι να φάει, δεν άντεξε κι έφυγε!
    Υπέρτατη αγάπη η προσφορά στον διπλανό μας που υποφέρει!
    Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τη συμμετοχή σου!
    Φιλάκια πολλά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι απογοήτευση για τον κόσμο που έχουμε φτιάξει... Και οι στίχοι τον απογυμνώνουν και βλέπουμε όλη την τρομαχτική κατάντια του...
    Και πρέπει να ακουστεί μια είδηση, σαν κι αυτή που έβαλες, για να γίνει ντόρος...
    Και είμαι αισιόδοξη, κάποτε θα γίνουμε όλοι Άνθρωποι, αλλά μέχρι τότε πόσο ακόμα θα υποφέρουμε;;;
    Πολύ δυνατοί οι στίχοι σου! Καλό βράδυ, Μαριάννα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό που είπε η Αριστέα με βασάνιζε κι εμένα από όταν το διάβασα..μα κανείς δεν του έδωσε αν όχι λεφτά, λίγο φαΐ?
    Κανείς?
    Είναι τόσο απίστευτο!!
    Μακάρι να μην υπήρχαν λόγοι να γραφτεί ένα τέτοιο ποίημα, αλλά στον κόσμο μας οι λόγοι δε λείπουν δυστυχώς!
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με συγκλόνισες! Χθες στο κτήμα, στο μικρό τραντζιστοράκι μου άκουσα είδηση για ένα νεαρό Ασιάτη πρόσφυγα που τον βρήκαν κρεμασμένο.Κάποιοι της περιοχής είπαν ότι γυρνούσε και ζητούσε φαγητό λέγοντας ότι είχε 5 μέρες να φάει. Μου φαίνεται φρικιαστικό να ζητάει κάποιος φαγητό και να μη του δίνουν..φρικιαστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τί ψυχή θα παραδώσουν όσοι έφεραν τον κόσμο σε τέτοια χάλια;
    Πόσα χρόνια θα ζήσουν και πόσα θα πάρουν μαζί τους;
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Με συγκλόνισε το ποίημά σου Μαριάννα μου και δυστυχώς οι στίχοι του είναι μέσα από τη ζωή βγαλμένοι.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο στίχος σου Μαριαννα μου ιδια η ζωή ειναι.. αυτό ακριβως συμβαινει και είναι τοσο κριμα να υπαρχουν στην σημερινη εποχή αναθρωποι να πεθαινουν απο πείνα.. οπως σε ενα μερος δεν θυμαιμαι που τωρα ... αλαλ και εκει μάστιζε η πεινα.. τι να πεις..! το ποιημα σου γροθια στο στομαχι ειναι..και δυνατή !!! να είσαι καλα και μακαρι να μην ζεί κανενας ανθρωπος τετοιες στιγμες ...να έχεις ενα ομορφο μηνα φιλακιααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συγκλονιστικοί οι στίχοι σου!!! Πού να φανταστεί κανείς, μέσα στην ψευτοευημερία που ζούσαμε τόσα χρόνια, πως θα φτάσουμε σ' αυτή την κατάντια! Να πεθαίνουν άνθρωποι από πείνα εν έτει 2016.... Τα ύστερα του κόσμου που θάλεγε ο Καζαντζάκης.
    Φιλάκια και καλό μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συγκλονιστικό! Και αναρωτιέσαι πώς καταντήσαμε έτσι...πού είναι ο άνθρωπος;
    Πείνα και πολιτισμός δεν συμβαδίζουν. Στην εποχή μας δεν θα έπρεπε η πείνα να μαστίζει τον κόσμο.....Κρίμα
    Έγραψες υπέροχα, μας κέντρισες και μας ταρακούνησες γερά
    Να σαι καλά
    Καλό μήνα
    Καλό καλοκαίρι και ας μην ξανακούσομε τέτοιες ειδήσεις
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Την είδηση που αναφέρετε διάβασα κι εγώ. Και συγκλονίστηκα, θύμωσα, απογοητεύτηκα, ντράπηκα. Κάπου εκεί, ανάμεσα σ΄αυτά τα συναισθήματα προέκυψαν αυτοί οι στίχοι.
    Πόσο συμφωνώ με όλους σας!
    Αχτίδα μου, θα δανειστώ τα λόγια σου: "Μου φαίνεται φρικιαστικό - και απάνθρωπο, θα συμπληρώσω εγώ - να ζητάει κάποιος φαγητό και να μην του δίνουν... Φρικιαστικό!"
    Καλό μήνα! Σας ευχαριστώ πολύ-πολύ για τα σχόλιά σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ένας ατέλειωτος καημός αυτός ο κόσμος μας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κομμάτια η καρδιά μου... Δεν έχω λόγια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η φαντασία δεν έχει ηλικία. Και τα όνειρα είναι για πάντα. Εάν μπορείς να τ΄ονειρευτείς, μπορείς και να το κάνεις.