Μπουγιουρούμ (Ορίστε)!

     Χειροποίητα κοφτά κεντητά τραπεζομάντιλα πάνω σε βαριά ξύλινα τραπέζια, βελούδινες πάντες στους τοίχους, σερβάντες με τα γυαλικά της γιαγιάς και τα κρυστάλλινα ποτήρια για τέτοιες περιστάσεις, ασημένια σερβίτσια, βαζάκια με δαντέλες και κορδελάκια για τα γλυκά του κουταλιού - σταφύλι, συκαλάκι και σιροπιαστό κυδώνι, όλα με αμύγδαλο - μπουφές με αχνιστό πολίτικο χαλβά πασπαλισμένο με μπόλικη κανέλα, μοσχοβολιστός ελληνικός καφές σε περίτεχνα πορσελάνινα φλιτζάνια, λικέρ βύσσινο, μαστίχα ή τριαντάφυλλο, με συνοδεία λουκουμιού.

     Τα δε τραπέζια, ακόμα και τα καθημερινά, γεμάτα με λογιών-λογιών φαγητά και μεζέδες. Πεντανόστιμα όλα πάντα, γεμάτα αρώματα και χρώματα από τα μπαχάρια της Πόλης, αλλά κι από εκείνο το μυστικό μπαχάρι: την αγάπη. Αν έκανες το λάθος και δεν έτρωγες ικανοποιητική ποσότητα, η οικοδέσποινα το εκλάμβανε ως ντροπή... Αυτό ήταν το καλωσόρισμα των γυναικών της Πόλης και όσων οι ρίζες κρατούν από τα μέρη εκείνα, το γνωρίζουν και το τηρούν ευλαβικά από γενιά σε γενιά.

     Με αφορμή το 2o secret spring circle και τη μυστική ανοιξιάτικη ανταλλαγή δώρων με θέμα το καλωσόρισμα, η αγαπημένη Αλεξάνδρα μας καλεί να εμπνευστούμε από αυτό. Να υποδεχτούμε, να αποδεχτούμε, να καλοδεχτούμε. Στο σπίτι μας, στην καρδιά μας, στα όνειρά μας. Τον διπλανό μας, τον ξένο, τον άγνωστο, το φτωχό, τον πληγωμένο. Και να του προσφέρουμε, να ευχηθούμε, να του σταθούμε. Κι ακόμα, κάτι πιο προσωπικό. Να καλοδεχτούμε στα άδυτα της ψυχής μας αυτόν που είναι ο δικός μας άνθρωπος. Σε υποδέχομαι  ξανά στο σπίτι μου, εσένα, που μαλώσαμε. Σε αποδέχομαι, εσένα, που μοιάζεις λίγο περίεργος, αλλά μπορεί να γίνουμε φίλοι.

     Και όπως έγραψε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες: "Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου, όταν κάποιες θλίψεις σου σκίζουν την καρδιά, όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου και να μαζέψω τα κομμάτια της για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή. Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι, ούτε ποιος πρέπει να γίνεις. Μόνο μπορώ να σ' αγαπώ όπως είσαι και να είμαι φίλος σου... Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους. Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες. Να ακούμε την καρδιά μας. Να εκτιμούμε τη ζωή". 

     Ο μυστικός μου αποστολέας είναι ένα πολύ αγαπημένο παρεάκι, που έχουμε, καρμικά, όπως επισήμανε και η ίδια, "συναντηθεί" ξανά σε παλαιότερη μυστική ανταλλαγή (μιλάμε για... μεγάλο μυστήριο, γενικά, στη σχέση μας!). Η χαρά μου ήταν μεγάλη όταν παρέλαβα το δέμα αναγνωρίζοντας τα στοιχεία του! Ήμουν σίγουρη πως ό,τι κι αν περιελάμβανε το περιεχόμενό του, θα ήταν σίγουρα ιδιαίτερο και ξεχωριστό όσο και η ίδια! Φυσικά, δεν είχα άδικο:

     Και βιβλίο και ανοιξιάτικη καρτούλα και μπρελοκάκι!!! Είναι, δε, συγκινητικός ο τρόπος σκέψης της, μιας και και το μπρελόκ έχει το γράμμα "Ο" από το Onirokosmos! Με χαμογελάκι! Αχ! Αλήθεια σας λέω, το λάτρεψα με την πρώτη ματιά!

     Το δικό μου καλωσόρισμα έχει χρώμα κόκκινο: της αγάπης, του πάθους, της ενότητας... Πεταλούδες, για να θυμίζουν το προσωρινό και το εφήμερο... Τριαντάφυλλα, γιατί ο κόσμος μπορεί να είναι τόσο όμορφος και απλός...

     

     Όσο για το μυστικό μου ταίρι...? Σσσ! It's a secret!