Άσπρο πουκάμισο φορώ.

     Που λες, εγώ συνέχισα να απλώνω τα πουκάμισα με τον ίδιο τρόπο. Τα έπλενα τακτικά, διότι ο αγαπημένος μου ήταν πεντακάθαρος και δεν φορούσε ρούχο για δεύτερη φορά. Μετά το πλύσιμο, λοιπόν, δεν άπλωνα τα πουκάμισα του στο σύρμα του απλώματος ρούχων, αλλά τα έβαζα σε κρεμάστρα, κούμπωνα τα πρώτα πάνω δύο κουμπιά και κρεμούσα την κρεμάστρα στον ήλιο.

     Το ενδιαφέρον σε αυτό το είδος απλώματος, ήταν το παιχνίδι με τον άνεμο. Με το φύσημα του ανέμου το πουκάμισο όχι μόνο έπαιρνε όγκο σαν να το φορούσε κάποιος, αλλά κουνιόταν, έτσι που αυτό το αέρινο σώμα έπαιρνε διάφορες στάσεις, με πλησίαζε, έσκυβε, αποτραβιόταν, ξανασίμωνε, άπλωνε τα χέρια, υποκλινόταν, έφευγε με απαρέσκεια. Έτσι που το χάζευα να ζει με την αέρινη σάρκα του, έβλεπα τον ποιητή μου να κινείται, όπως τότε που ζούσε και μου χάριζε για καλημέρα ένα καινούργιο ποίημα.

     Βέβαια, τώρα δεν τολμάω να του πω “Σήμερα δεν μου είπες καλημέρα”, διότι το αέρινο σώμα του δεν θα μάθει ποτέ να γράφει ποιήματα...

                                                                                                                                                                       Γιώργος Δουατζής

     Αποτελούσε, αποτελεί και θα αποτελεί το καλύτερο εμφανισιακά ένδυμα αντιπροσωπευτικό της ανδρικής γκαρνταρόμπας. Από την πιο απλή περίσταση (να το φοράς ως αγγαρεία στη δουλειά) μέχρι την απονομή των Όσκαρ, ένα καλό πουκάμισο βοηθάει πάντα τη γενική εικόνα, προσθέτοντας αναμφισβήτητα κύρος και στυλ. Παρουσιάζει, δε, έντονο σημειολογικό ενδιαφέρον, γιατί αντανακλά την προσωπικότητα εκείνου που το φορά και διαχρονικά, οι επιλογές του εκφράζουν την κουλτούρα και την αισθητική του.

     Οι ρίζες του εντοπίζονται στο Καλαζίρι των Ασσυρίων και των Βαβυλωνίων, στον Κάνδυ των Περσών, στον Χιτώνα των Ελλήνων και τέλος, στην Τουνίκα των Ετρούσκων και Ρωμαίων, που αποτέλεσαν τον προπομπό του σημερινού πουκαμίσου.

     Το παλαιότερο συντηρημένο ένδυμα του κόσμου, το οποίο ανακάλυψε ο Flinders Petrie, είναι ένα "εξαιρετικά σοφιστικέ" πουκάμισο από έναν αιγυπτιακό τάφο της πρώτης δυναστείας στο Tarkhan, το 3000 π.Χ.. Στους ώμους και τα μανίκια υπάρχουν πιέτες που δίνουν τη δυνατότητα της άψογης εφαρμογής σε συνδιασμό με την κομψότητα, ενώ επιτρέπουν την άνεση των κινήσεων στο χρήστη. Το μικρό περίγραμμα που σχηματίζεται στη διάρκεια της ύφανσης, κατά μήκος της μιας άκρης του υφάσματος έχει τοποθετηθεί από τον σχεδιαστή για να διακοσμήσει το άνοιγμα του λαιμού και την πλευρική ραφή.

                                                                                        The Tarkhan Dress

     Ο όρος Camisas στα τέλη του 17ου αιώνα, σηματοδοτεί την αρχή της νεότερης ιστορίας του πουκαμίσου. Κατά τη διάρκεια των ετών, εκλεκτά υφάσματα, γιακάδες και μανσέτες, αντικατοπτρίζουν την επαγγελματική ταυτότητα και την οικονομική ισχύ.

Μέχρι τον εικοστό αιώνα, το πουκάμισο ήταν ένα στοιχείο μόνο των ανδρικών εσωρούχων. Αν και έμοιαζε πολύ με το ένδυμα της γυναίκας που ονομαζόταν chemise (ένα μονοκόμματο βαμβακερό εσωτερικό ένδυμα που κρεμόταν από τους ώμους, ιδιαίτερα δημοφιλή στα 1920, που φοριόταν κατάσαρκα έτσι ώστε να προστατεύει τον υπόλοιπο ρουχισμό από τον ιδρώτα και τα φυσικά έλαια του σώματος), είναι το αντίστοιχο ανδρικό ένδυμα αυτό που, στη σημερινή του μορφή, γνωρίζουμε ως πουκάμισο.

                                                           Chemise 1910 - The Metropolitan Museum of Art

     Στον Μεσαίωνα, ήταν ένα απλό ένδυμα που φοριόταν κατάσαρκα. Στα μεσαιωνικά έργα τέχνης, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι το πουκάμισο είναι ορατό (ακάλυπτο) μόνο σε άτομα κατώτερης φύσης ή τάξης, όπως οι βοσκοί, οι φυλακισμένοι και οι μετανοούντες, που είχαν υποπέσει σε κάποιο αμάρτημα. 

La penitente by Pietro Rotari

Από τον 17ο αιώνα επετράπη στα πουκάμισα των ανδρών να... δείχνονται. Στο 18ο αιώνα, οι άνδρες στηρίχθηκε στις μεγάλες ουρές των πουκαμίσων τις οποίες χρησιμοποίησαν... σε αντικατάσταση των εσωρούχων τους. Ο ιστορικός κουστουμιών του 18ου αιώνα Joseph Strutt πίστευε, ότι οι άνδρες που δεν φορούν πουκαμίσες για τον ύπνο ήταν άσεμνοι. 

                                                          Metropolitan Museum of Art - Πουκαμίσα ύπνου

     Μέχρι και το 1879 ένα σκέτο πουκάμισο, χωρίς να συνοδεύεται με κάτι άλλο από πάνω, εθεωρείτο ακατάλληλο! Το 16ο αιώνα, τα ανδρικά πουκάμισα συχνά έφεραν κεντήματα και μερικές φορές διακοσμητικά στοιχεία ή δαντέλα στο λαιμό και στις μανσέτες. 

                                                                  Smock | Museum of London 16th century

     Τα πρώτα χρωματιστά πουκάμισα άρχισαν να εμφανίζονται στις αρχές του 19ου αιώνα. Θεωρήθηκαν casual ρούχα και μόνο για τους εργάτες, μέχρι και τον εικοστό αιώνα. 

Για έναν κύριο ήταν αδιανόητο να φορέσει ένα γαλάζιο πουκάμισο το 1860, κάτι που ήταν απόλυτα φυσιολογικό το 1920, ενώ από το 1980 αποτελεί την πιο συνηθισμένη επιλογή.

     Το 1827 η Hannah Montague, μια νοικοκυρά από την περιοχή της Νέας Υόρκης, ανακαλύπτει το αποσπώμενο κολάρο. Κουρασμένη να πλένει συνεχώς ολόκληρο το πουκάμισο του συζύγου της όταν χρειαζόταν μόνο το γιακά, έκοψε τα περιλαίμιο του κι επινόησε έναν τρόπο να το επανασυνδέει με τη λαιμόκοψη μετά το πλύσιμο. Γύρω στα 1930 τα στηρίγματα των κολάρων έγιναν πολύ δημοφιλή, αν και αυτά τα πρώιμα αξεσουάρ έμοιαζαν περισσότερο με κλιπς γραβάτας, παρά με τα μικρά ενισχυτικά κολάρων που είναι διαθέσιμα σήμερα.

                      

  

      Τα ενισχυτικά κολάρων είναι λείες, άκαμπτες ταινίες από μέταλλο (όπως ορείχαλκος, ανοξείδωτο ατσάλι ή ασήμι), κεράτινα, από μπαλένα, φίλντισι, ή πλαστικό, στρογγυλεμένα στο ένα άκρο και μυτερά στο άλλο, τα οποία τοποθετούνται σε ειδικά διαμορφωμένες θήκες κάτω από το κολάρο του πουκαμίσου, για να σταθεροποιήσουν τα άκρα του γιακά. Μ΄αυτό τον τρόπο, εξασφαλίζεται η σωστή εφαρμογή του κολάρου πάνω στη λαιμόκοψη, παραμένοντας άψογα φορμαρισμένο στη σωστή θέση. 

     Όσον αφορά τις γυναίκες, οι Ευρωπαίες και οι Αμερικανίδες άρχισαν να φορούν πουκάμισα γύρω στα 1860, όταν το πουκάμισο Garibaldi, ένα κόκκινο πουκάμισο που φορούσε οι μαχητές της ελευθερίας υπό τον Giuseppe Garibaldi, διαδόθηκε από την αυτοκράτειρα Eugénie της Γαλλίας. 

                     

     

                                                Garibaldi Guards                                Woman in White, με πουκάμισο Garibaldi

     Στα μέσα του 20ού αιώνα, το πουκάμισο ήταν ευρέως διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, από τη μικρή έως τη μεγάλη αστική τάξη. Όμως, όχι μόνο έγινε μέρος της ιστορίας της μόδας, αλλά επιπλέον χαρακτήρισε την πολιτική άποψη των καιρών: από τον Εθνικισμό με τα μπλε πουκάμισα, στον φασισμό με τα μαύρα, μέχρι τα καφετιά πουκάμισα στον Εθνικό Σοσιαλισμό του Χίτλερ. Παρ΄όλα αυτά, το πουκάμισο δεν έπαψε ποτέ να είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής στο πέρασμα των αιώνων, το οποίο μέσα από διάφορες μορφές και υφάσματα χαρακτήρισε κοινωνικές τάξεις κι επαγγέλματα, αποκτώντας μια αδιαμφισβήτητη αξία. 

                                           
                                             100 years of fashion in 100 seconds 

     Ο γιακάς αποτελεί την πολύτιμη λεπτομέρεια του πουκαμίσου που καθορίζει το προσωπικό στυλ και μπορεί να τονίσει ή να αμβλύνει τις γραμμές του προσώπου. Οι μανσέτες, δε, πρέπει να αγκαλιάζουν σωστά το χέρι και να επιτρέπουν ταυτόχρονα την ελευθερία της κίνησης. Όταν συνδυάζονται με κοστούμι, πρέπει να εξέχουν τουλάχιστον 1.5cm κάτω από το μανίκι του σακακιού. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι μανσέτας: η Απλή με κουμπί και η Διπλή, που κλείνει με μανικετόκουμπα.

     Παρόλα αυτά, υπάρχουν αρκετά λάθη που κάνουμε όταν φοράμε ένα πουκάμισο. Ακολουθούν κάποια από από τα πιο συνηθισμένα:

- ΠΟΤΕ δεν σηκώνουμε το γιακά. Ο Κόμης Δράκουλας και η μόδα του πρέπει να παραμείνουν στα Καρπάθια Όρη. Το ίδιο οφείλετε να κάνετε και με μπλούζες τύπου πόλο. 

- Μη βάλετε γραβάτα με κοντομάνικο πουκάμισο.  Γενικότερα δίνει τόνο χαμηλότερης κατηγορίας.  Η γραβάτα αποπνέει επαγγελματισμό και αυτοπεποίθηση, κάτι που καταστρέφεται με κοντομάνικο πουκάμισο.  Αν δεν δουλεύεις σε φαστφουντάδικο -όπου η στολή τύπου rock 'n roll είναι υποχρεωτική- απόφυγε να φορέσεις σε κάθε περίπτωση κοντομάνικο πουκάμισο με γραβάτα. Ποτέ μην τολμήσεις αυτό το συνδυασμό σε επαγγελματικό ραντεβού, ακόμα και αν έξω έχει καύσωνα.

- Όταν σηκώνετε τα μανίκια προσέξτε! Σε κανέναν δεν αρέσει να μοιάζει με το Βασίλη Αυλωνίτη. Διπλώστε τα προσεκτικά, γυρνώντας τα προς τα πάνω. Δώστε προσοχή στο να φτάνουν στο ίδιο μήκος τα δύο μανίκια. 

- Εάν θέλετε να φορέσετε κάτι μέσα από το πουκάμισο, προτιμήστε φανέλα του ίδιου χρώματος και οπωσδήποτε με ανοιχτό “v”. Δεν χρειάζεται να δείχνετε και στους άλλους πως φοράτε δεύτερη μπλούζα.

- Ανάλογα με τη γραμμή φορέστε το πουκάμισο μέσα ή έξω από το παντελόνι.

- Σιδερωμένα ρούχα.

    "Πες μου μια λέξη" ζήτησε η Αλεξάνδρα μας - κυριολεκτώντας, μάλιστα - μιας και η λέξη, το αγαπημένο σε όλους μας πουκάμισο ήταν η επιλογή της κι εκείνη το μυστικό μου ταίρι. Από τη δική μου πλευρά, οι μελωδοί μου έγιναν η αιτία για μια πολύ μελωδική ανάρτηση από μια μοναδική στο είδος της μαγισσούλα.

     Σας φιλώ κι εύχομαι σε όλους σας μια υπέροχη, δημιουργική συνέχεια!

                                                                                                                                             Πηγές:

                                                                                                                                                                                     - Wikipedia

                                                                                                                                                                                     - Kamiceria

                                                                                                                                        - Flow Magazine