Φθινοπωρινές διαδρομές.

πηγή: Pinterest

     Θέλω Σεπτέμβρη μήνα να σε πρωτοδώ! Να μυρίζει βροχή, υγρός ο αέρας να ταξιδεύει τη μυρωδιά του νοτισμένου χώματος! Μα καταπράσινη πεδιάδα το γέλιο σου να φτάνει ως τον ήλιο! Θέλω να είσαι εσύ ο Σεπτέμβρης μου... Αυτός ο μήνας μας ταιριάζει, θαρρώ! Να σε γνωρίσω μια μέρα μελαγχολική, να φυσάει μια αργόσυρτη βροχή ανάμεσα σε ομπρέλες και πρόσωπα αδιάφορα, σε βοή, σε δυνατούς ήχους και ξαφνικά, ν΄ανακαλύψω το βλέμμα σου κρυμμένο γεμάτο νοήματα... σαν να είναι πάντα καλοκαίρι! "Γιατί, όποια κι αν είναι η εποχή, ο πόθος είναι θέρος!". Ζωές που διασταυρώθηκαν, παράλληλες ίσαμε χθες. Δυο ζωές χρωστούμενες από παλιά.

     Θέλω να έρθω να σε αρπάξω από το χέρι και να σου πω "Φεύγουμε!", αφού σαν από χρόνια σε γνωρίζω. Κι όπως θα έρχεσαι, να τρίζουν τα μέσα μου για σένα! Ο στεναγμός του κόσμου του φθαρτού, στην ανάσα σου την άφθαρτη καταφύγιο να βρίσκει! Να πλάθω λέξεις να εξηγήσω τ΄ανεξήγητα! Δεν είναι αλήθεια πως όλα περνούν και φεύγουν! Υπάρχουν πράγματα που μένουν μέσα μας μέχρι η ψυχή να μαραθεί...

     Έλα! Να πιούμε στην υγειά των τρελών, των επαναστατών, των απροσάρμοστων, των ονειροπόλων! Σ΄εκείνους, που η καρδιά επικρατεί της λογικής τους. Που δεν τηρούν την τάξη, μήτε τους κανόνες! Μπορεί οι δαίμονες και οι άγγελοι να σμίξουν, μα η λογική κι ο έρωτας ποτέ. Ποια λογική μπορεί να καταλάβει τον έρωτα, χωρίς ν΄αγγίξει την παραφροσύνη? Μην χαραμίζεις ανυπότακτους έρωτες, λοιπόν, με υποτακτικές καρδιές!

     Έλα! Και θα ξεπλύνουμε τα αδιάκριτα βλέμματα μ΄ένα χαμόγελο-βάλσαμο, για όλα τα ηλιοβασιλέματα που χάσαμε, ακριβέ μου! Θα μιλάμε αγγίζοντας τα δάχτυλά μας... θα σιωπάμε σφίγγοντας τα χέρια μας! Δυο φορές να μ΄αγαπάς και δυο για να σε περιμένω! Αφού ξέρεις πού θα ΄θελα να βρίσκομαι, γιατί δεν μου αγοράζεις ένα εισιτήριο να με πετάει στον ουρανό σου? Χωρίς εσένα, ο Παράδεισος τι πλήξη! Μαζί σου, όμως... μαζί σου, ετοιμάζω ταξίδι και στην Κόλαση!

     Έλα! Δώρο πολύτιμο να σ΄αγαπώ γι΄αυτά που είσαι! Για όλα όσα δεν είσαι, να σε λατρεύω! Να είμαι εκείνη η λέξη που θα λες όπου κι αν πας! Θαύμα η ζωή! Η αγάπη... η λύτρωση... η πιθανότητα... η εκπλήρωση... το ταξίδι! Έτσι και αλλιώς, η ζωή μας ολόκληρη ένα ταξίδι είναι. 

Σου έχω πει, πόσο αγαπώ να κρύβομαι στην αγκαλιά σου? Άλλοτε ναυαγός... άλλοτε σαν δραπέτης... Πόσες Ιθάκες προδώσαμε για ένα ξερονήσι! Γυμνοί κι αγκαλιασμένοι πρέπει να ξυπνούν οι άνθρωποι και μόνο από την καρδιά τους ν΄αγγίζουν τον ουρανό! Αγάπη του επερχόμενου χειμώνα! Η επιθυμία μου για σένα φωτιά άσβεστη... κραυγή ασίγαστη... ευλογία και βάσανό μου! Πώς, αναρωτιέμαι, θα ήταν τα χρόνια χωρίς φθινόπωρα και η ζωή μου χωρίς εσένα μέσα της?

     Έλα μου! Θα γίνω τοσοδούλα για να χωρώ στο αφτί σου και λόγια αγάπης να σου ψιθυρίζω... να σταθώ πάνω στα χείλη σου για να σου δίνω ένα φιλί, όταν τα μισανοίγεις!

Κι αν θα μπορούσα να διαλέξω ένα μέρος για να περνώ τις μέρες που θα έρθουν, κάπου ανάμεσα στο αφτί και στο λαιμό σου και στα μάτια σου, θα ήθελα να είναι!

     Έλα, λοιπόν! Μην αργείς! Πάντα θα έχω ένα όνειρο, ένα πέταγμα και σχέδια διαφυγής για εμάς! Κάποτε, θα είμαστε εμείς καλά και τα παραμύθια δεν θα έχουν τέλος!

                                         

     Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στη Φωτοσυγγραφική Σκυτάλη #2, που διοργανώνει η Mary Pertax από το blog "Γήινη Ματιά". Τη δική μου σκυτάλη παρέλαβα από την Christina Andromeda, με μια άκρως ταξιδιάρικη και φθινοπωρινή φωτογραφία και με τη σειρά μου την παραδίδω στη Ρένα Χριστοδούλου, από το blog "Δια χειρος...", με την φωτογραφία που ακολουθεί και την ευχή για καλή έμπνευση!

                                                            (Photo: N. E. Photography)

     Ευχαριστώ πάρα πολύ, τόσο τη Mary για τη διοργάνωση της "Φωτοσυγγραφικής Σκυτάλης", όσο και την Andromeda για την υπέροχη φωτογραφία της!