Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος.

Κάποτε ήμουν Έλλην Ηπειρώτης, 1914...
Υποχώρησα και δέχτηκα να με ονομάσουν βόρειο-Ηπειρώτη, το 1923...
Μου είπαν πως έτσι θα εξασφαλίσουν όλα μου τα δικαιώματα...
Να μην φοβάμαι...
Έπεσα και κοιμήθηκα...
Ξύπνησα το 1945 για να ανακαλύψω ότι ήμουν μειονοτικός... 

(Το τι μειονότητα δεν το έλεγαν)
Ξανακοιμήθηκα και ξύπνησα το 1991 Αλβανός...

Κάποτε ήμουν Έλλην Κύπριος...
Μου είπαν να δεχτώ ότι υπάρχουν και Τούρκοι στο νησί και πως δεν είναι σωστό να μη νιώθουν κι αυτοί ίσοι...
Το δέχτηκα...
Τι κι αν ήταν το ίδιο μου το αίμα εξιλαμισμένο με τη βία..

Έπεσα πάλι και κοιμήθηκα...
Ξύπνησα ΕλληνοΚύπριος...
Ο αδερφός μου Τούρκο-Κύπριος...
Τώρα μου λένε να μην λέω πως είμαι Έλληνας...

Κάνει κακό στην ειρήνη και την ευημερία της Ανατολικής Μεσογείου...
Έτσι κι εγώ λέω ότι είμαι Κύπριος...
Σκέτο..
Νιώθω όμορφα που μου χαϊδεύουν οι ξένοι την πλάτη...

Κάποτε ήμουν Ίμβριος, Τενέδιος, Κωνσταντινοπολίτης...
Μου είπαν "μη φοβάσαι...
Έχεις στάτους μειονότητας...
Όλα καλά θα πάνε..."
Σήμερα ζω στην Αθήνα...
Στο Facebook γράφω τόπο καταγωγής "Istanbul - Turkey..."
Τα ξαδέρφια μου ζουν ακόμα στην πόλη, με το όνομα Μοχάμεντ και Φάτιμα...

Κάποτε ήμουν Μακεδόνας...
Μου είπαν, πως αυτό δεν ευχαριστεί τους σχεδιασμούς των φίλων μας των Γερμανών...
Και εγώ σαν καλό παιδί που είμαι και που αγαπά όλο τον κόσμο άλλαξα όνομα...
Ευτυχώς που, με χίλια ζόρια, μου επέτρεψαν να λέγομαι ΝότιοΜακεδόνας...

                                                                           (από το διαδίκτυο, αγνώστου δημιουργού).

                                              Πατρίδα μ΄αραεύω σε αμόν καταραμένος

                                                (Πατρίδα μου σε γυρεύω σαν καταραμένος)