Και γύρω σιωπή, ερημιά και βουβαμάρα. Άναψε ένα κερί για συντροφιά κι έλα να κάνουμε τον απολογισμό. Κοίτα συννέφιασε. Τίποτα δεν είναι για πάντα, μα και η πιο δυνατή βροχή θα σταματήσει κάποτε... και η πιο δυνατή μπόρα θα προσπεράσει. Η ζωή είναι λίγο αλήτισσα και συχνά καθόλου δίκαιη. Αρέσκεται στο να παίζει παιχνίδια, να βάζει δύσκολα, τρικλοποδιές κι ακατόρθωτα που και που. Δοκιμάζει αντοχές και υπομονές. Κι όπως υψώνει τοίχους απροσπέλαστους, σου κουνάει επιδεικτικά και τη γλώσσα σαν να σε προκαλεί κοροϊδευτικά: "για να σε δω τώρα, μάγκα μου!"
Σου λένε, "μην κλαις, υπάρχουν πιο αφόρητοι πόνοι". Μα δεν ξέρουν για τις νύχτες που σε ξύπνησαν οι κραυγές σου. Γκρίζες οι μέρες, έχουν το χρώμα του φθινοπωρινού ουρανού λίγο πριν ξεσπάσει η μπόρα. Σύρματα άδεια από πουλιά, σκιές σκελετωμένων δέντρων στα τζάμια των παραθύρων, που μπαίνουν απόκοσμα στην κάμαρα, χορεύοντας και τρομάζοντας τα τρυφερά σου όνειρα. Παράθυρα ερμητικά κλειστά. Παράξενη αυτή η ερημιά. Σχεδόν απόκοσμη. Οι πολυκατοικίες ακατοίκητες, λες και οι δρόμοι άδειοι. Αν βάλεις μια δυνατή φωνή στη μέση του δρόμου, εκτός από τον αντίλαλο που θ΄ακουστεί, λες να τρέξει κάποιος? Σίγουρα κάποιος θ΄ ακούσει, δεν μπορεί...!
Έλα, σαν παιδιά σκανδαλιάρικα να κάνουμε μικρές παρασπονδίες. Να ζωγραφίσουμε χαμόγελα με γλώσσες έξω στον γωνιακό τοίχο της πλατείας και γεμάτοι αναίδεια να περιεργαζόμαστε τους ξένους κήπους στην επιστροφή μας. Να τραγουδήσουμε στη μέση του δρόμου και ίσως, βρούμε κι άλλους σαν εμάς να ταιριάξουν οι φωνές μας. Γιατί, τι νόημα έχει να έχεις ολόκληρη πόλη δική σου, μια ολόκληρη ζωή, αν δεν τη μοιράζεσαι με κάποιον άλλον?
Χαμογέλα και προετοιμάσου για τις μέρες που έρχονται... Ακόμη κι αν η χαρά μοιάζει λαβωμένη, να παραπαίει και να παραπατά, ας τη ρουφήξουμε έστω κι ανάπηρη. Σημασία έχει να τολμήσεις να τη ζήσεις, με μπόρα ή χωρίς!
H Μία, με την ιδιαίτερη φωτογραφία της και τη λέξη ερημιά, στάθηκε η έμπνευση για τη συμμετοχή μου αυτή στην αγαπημένη Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #6 της Μαίρης μας. Παραδίδω με τη σειρά μου τη σκυτάλη στον Γιάννη μας και τη λέξη αγκαλιά, ευχόμενη καλές εμπνεύσεις!
Mια ανάσα ελπίδας και μια πρόσκληση να μην το βάζουμε κάτω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριάννα μου, ευχαρίστως θα σε συντρόφευα σ' αυτό το τραγούδι στη μέση του δρόμου. Υπό το αστυνομοκρατούμενο βέβαια καθεστώς που έχουμε και με την απειλή των προστίμων και του ανελέητου ξυλοφορτώματος, συντροφεύω τις σκέψεις σου και αφουγκράζομαι τις αγωνίες σου.
Υπέροχη φωτογραφία, χαρακτηριστική λέξη, αυτά που δίνεις στον Γιάννη.
Καλή του συνέχεια και καλή δύναμη σ' όλους μας!
Μαριάννα μου, προσπάθησα και χτες να σου αφήνω μήνυμα αλλά δεν τα κατάφερα. Ελπίζω σήμερα να το λάβεις. Λοιπόν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριάννα μου, πόσο συγκλονιστικές οι λέξεις σου. Τι όμορφη ροή ο λόγος σου! Με παρέσυραν οι εικόνες σου. Οι σκανταλιές με τα γκράφιτι στους τοίχους σε πλήρη αντίθεση με τους άδειους δρόμους. Πόσο χαίρομαι που η φωτογραφία μου σε ενέπνευσε να γράψεις κάτι τόσο έντονο. Τα συγχαρητήριά μου, φίλη μου. Και είμαι βέβαιη ότι ο Γιάννης θα ενθουσιαστεί με την εικόνα που του παραδίδεις.
Μαριάννα μου πάντα με αγγίζει η ευαισθησία της γραφής σου και στο έχω ξαναπεί. Πόσο υπέροχα μιλάει η ψυχή με το μυαλό και περιγράφει τον τρόπο ζωής που βιώνουμε. Σ' ευχαριστώ πολύ για την πανέμορφη συμμετοχή και η εικόνα για τον Γιάννη ανοίγει πολλά πεδία. Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Παρεμπιπτόντως το πρόβλημα των σχολίων μου έφερε έντονα μέσα στη σκέψη μου τον τίτλο σου. ''Πού πήγαν όλοι;''χαχα
Ναι θα ζήσουμε Μαριάννα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλουμε να περπατήσουμε πάλι στην πόλη μας.
Να συναντήσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα και να τα φιλήσουμε.
Υπομονή και προσοχή.
Θα περάσει κι αυτό.
Η λέξη και η φωτογραφία που διάλεξες για τον φίλο μας τον Γιάννη, είναι πολύ αισιόδοξη.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά διαδικτυακά και ακίνδυνα
Ζωντανή περιγραφή της ερημιάς και γλαφυρή επίσης. Παρασύρθηκα ώστε κοίταξα από το δικό μου παραθύρι να δω ''πού πήγαν όλοι;''
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία συμμετοχή και η εικόνα που δίνεις στο Γιάννη μπορεί να τον εμπνεύσει σε όποιο θέμα θελήσει
Η λέξη επίσης υπέροχη
Καλησπέρα Μαριάνα μου
Ακόμα και η μοναξιά μπορεί να μας δώσει δυνατα συναισθήματα, όπως το έκανες εσύ Μαριαννα μου με την έμπνευσή σου από την εικόνα που σου έδωσε η Μία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία γραφή σαν το νεράκι κυλά και σε παρασέρνει στην ροή του..
Εξέφρασες την αλήθεια που ζούμε τώρα με τον δικό σου όμορφο τρόπο και βέβαια συμφωνώ και επ αξάνω με την τελευταία σου παράγραφο Μαριάννα μου.
Πολύ όμορφη και η εικόνα που επέλεγες για τον Γιάννη.
Να είσαι καλά, να περνάς όμορφα ότι και να κάνεις καλο σου βράδυ!!
Ευτυχώς που λύθηκε το τεχνικό ζήτημα Μαριάννα και μπορούμε να σχολιάσουμε. Κρίμα βέβαια καθώς είχα γράψει αρκετά πράγματα να καταθέσω με τη σκέψη μου, όπως αυτές προήλθαν από την ανάγνωση του πανέμορφο αφηγήματός σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Που πήγαν όλοι" λοιπόν! Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία για τη δυνατότητά σου να εκφράσεις τόσο όμορφα τις σκέψεις σου με ποιητική και λυρική διάθεση.
Σε κάθε σου φράση παραμονεύει ένα μεγάλο δίδαγμα ζωής.
Κοίτα τώρα εδώ!
"Γιατί, τι νόημα έχει να έχεις ολόκληρη πόλη δική σου, μια ολόκληρη ζωή, αν δεν τη μοιράζεσαι με κάποιον άλλον?"
Πόσο όμορφο και συγκινητικό!
Αναδεικνύεις το μοίρασμα και την ευλογία του Μαριάννα και καλά κάνεις κορίτσι μου. Τόσα θετικά ακόμα μηνύματα αναδύουν μια ευωδία από το κείμενό σου βγαλμένη απ την καρδιά σου.
Είναι πανέμορφο, το διάβασα με την καρδιά μου ανοιχτή να νιώσω τα λόγια σου.
Θέλω να σε ευχαριστήσω για την όμορφη εικόνα που μου κληροδοτείς και την υπέροχη λέξη. Ευελπιστώ να συνεχίσω να τιμώ την 6η τροχιά της σκυτάλης μας, που όλοι σας τόσο ψηλά έχετε αναδείξει.
Μαριάννα μου ένα μεγάλο μπράβο με την καρδιά μου.
Μια επανάσταση λοιπόν απέναντι στην ερημιά και τη μιζέρια. Επανάσταση με χαμόγελα και ζεστασιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριάννα μου, πανέμορφη η συμμετοχή σου. Με άγγιξε η δύναμη της, η αλήθεια της. Νομίζω όλους μας άγγιξε, γιατί είναι μια γλαφυρή εκδοχή της ερημιάς που έχει κατακλύσει τον κόσμο.
Ανυπομονώ να δω τι θα σκαρώσει ο Γιάννης! Πανέμορφη η εικόνα κι η λέξη που του έδωσες!
Από εμένα, πολλά μπράβο κι ευχές για καλό ξημέρωμα!
Άλλο σχόλιο έγραψα χθες επηρεασμένη από την πρώτη ανάγνωση. Ένιωσα πως η κάθε πρόταση είναι γραμμένη και για μένα. Έγραψες ένα υπέροχο κείμενο που μας αγγίζει όλους βαθιά, Μαριάννα μου. Ζούμε δύσκολες εποχές, δύσκολες μέρες. Δοκιμάζονται τα όρια της αντοχής και της ανοχής μας. Η χειρότερη ερημιά που μας απειλεί, είναι αυτή που βαθαίνει μέρα με τη μέρα μέσα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς κρατήσουμε όμως την ψυχραιμία μας, κι εφόσον δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, ας γίνουμε τουλάχιστον παρατηρητές του εαυτού μας. Κάτι καλό θα βγεί.
Καλό βράδυ Μαριάννα και σ' ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο κείμενο που μας χάρισες!
Μαριάννα, γεια σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπάθησα δύο φορές να σου στείλω σχόλιο χθες μα δεν τα κατάφερα.
Σου έλεγα λοιπόν στα χθεσινά μου σχόλια, πως, ναι! Μαζί σου κι εγώ να χρωματίσουμε τον κόσμο και όλοι μαζί να πιαστούμε από το χαμόγελο και την αισιοδοξία μας για να ξεπεράσουμε αυτήν την λαίλαπα!
Είναι αξιοσημείωτο πόσο πολύ επηρεάζει όλη αυτή η κατάσταση τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που μιλάμε, που γράφουμε. Σε βάθος χρόνου θα αφήσει μεγάλο στίγμα η εποχή μας.
Να είσαι καλά και να συνεχίσεις να αισιοδοξείς. Γιατί είμαστε πολλοί μαζί σου!!!
Καλή συνέχεια, σου εύχομαι!!!
Ημέρες μοναξιάς, φόβου, απόκοσμες ημέρες που κάθε αχτίδα αισιοδοξίας μας γεμίζει με ελπίδα. Μακάρι όλα να τελειώσουν γρήγορα ώστε να μπορέσουμε άφοβα να αγκαλιαστούμε, να χαιρετηθούμε να χορέψουμε δίπλα δίπλα, ακούγοντας την ανάσα του άλλου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚείμενο εμπνευσμένο από τις ζοφερές μέρες που ζούμε μα και τελείως παράταιρο για την ζωή που μάθαμε και αγαπήσαμε μέχρι σήμερα! Μένω στο αισιόδοξο μήνυμα του!!!
Την Καλημέρα μου!!!
Θα σταθώ στην ελπιδοφόρα φράση σου πως όλα είναι περαστικά και πως η αγάπη σε ότι μας αγκαλιάζει..γνωστό ή άγνωστο θα είναι το φάρμακο για να καταπολεμήσουμε την ερημιά. Φίλη μου οφείλουμε επιμένω να χαμογελάμε, να κάνουμε πρόσπάθεια να δημιουργούμε και για μας τους ίδιους πρώτα από όλα . Χθες..κάποια στιγμή μετά από ένα μήνυμα της κόρης μου ξέφυγε από μέσα μου μία κραυγή: Μου λείπετε...και άρχισα μόνη μου κρυφά να κλαψουρίζω και να αδειάζω τα...χαρτομάντηλα. Μετά πέταξα το κουτί, έδωσα μία..κλωτσιά τον εαυτό μου και άρχισα την συνηθισμένη μου ασχολία αυτές τις μέρες, να φτιάχνω δωράκια και να τα ...ονοματίζω που θα τα στείλω. Μπορεί να μείνουν στο...ράφι μα εγώ ένοιωσα καλύτερα.Ερημιά; δεν θελω καν να την προφέρω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας άγγιξε το κείμενό σου Μαριάννα μου και μας εμψύχωσε !!! Ερημιά στους δρόμους αλλά όχι μέσα μας, κοιτάζω τα φωτισμένα παράθυρα στις γύρω πολυκατοικίες και ξέρω πως κάποιοι συνάνθρωποι κάνουν τις ίδιες σκέψεις, έχουν τις ίδιες αγωνίες και υπομένουν την ζοφερή πραγματικότητα...ελπίζοντας...Κρατώ το αισιόδοξο μήνυμά σου και προσπαθώ να το μεταλαμπαδεύσω....Προσπάθησα να φήσω και σχόλιο πριν λίγο γιά το δρώμενο, αλλά δεν νομίζω ότι τα κατάφερα...Η φωτό και η λέξη γιά τον Γιάννη πολλά υποσχόμενη....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Μαριάννα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ιδιαίτερη η γραφή σου και περιγραφή των συναισθημάτων. Αρχίζω να καταλαβαίνω και να νιώθω τον τρόπο που εκφράζεσαι και το χαίρομαι.
Πολύ χάρηκα την εικόνα των 'μεγάλων' παιδιών που ζωγραφίζουν στους τοίχους, στα πάρκα, με τη γλώσσα έξω. Αυτό είδα. Μας λείπει να νιώθουμε και να λειτουργούμε σαν παιδιά - αθώα, ανέμελα, σκανδαλιάρικα. Μας λείπει πολύ..
Καλό Σ/Κ
Μαριάννα μου, μου αρέσει πολύ ο επίλογος του κειμένου σου που έχει μια νότα αισιοδοξίας. Γιατί κακά τα ψέματα αν κοιτάξουμε έξω από το παράθυρο αυτό τον καιρό σου έρχεται να φωνάξεις "που πήγαν όλοι;" Ελπίζω να ξανάρθει το χαμόγελο στα χείλη μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Συγχαρητήρια Μαριάννα.Πάνω σε μια ολόκληρη βουβη έρημη και θλιμενη πόλη,επιασες το μολύβι σου κι άρχισες να ζωγραφίζεις.Να δίνεις ζωή,χαμόγελο,ελπίδα,αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δίνεις υπόσχεση.Λίγοι έχουν αυτή την ευλογία.
Τους χαιρετισμούς μου απο την Χαλκίδα σου στέλνω.
❤Ειχα πολύ καιρό να περάσω απο την αγαπημένη μπλοκογειτονιά μας.Ειδα φως και είπα ν αφησω ευχες για ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με υγεία στο σπιτικο σου.❤
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκλονιστικό,ιδιαίτερα όμορφο και αισιόδοξο πολύ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια Μαριάννα!!!