Θα σ΄αγαπώ ό,τι κι αν γίνει....

Ο Μικρός ήταν πολύ κακόκεφος. Κλείστηκε στο δωμάτιο κι άρχιζε να στριφογυρίζει κι όλα τα πράγματα ν΄ αναποδογυρίζει. Τις ζωγραφιές από τον τοίχο ξεκολλούσε κι όλα τα παιχνίδια του χαλούσε.... "Θεέ μου!",  είπε η Μαμά, "τι έχεις πάθει?" "Eίμαι ένα ανάποδος και γκρινιάρης μικρός και κανείς δε μ΄ αγαπάει", είπε ο μικρός. "Μικρέ μου", είπε η Μαμά, "όπως και να ΄σαι, εγώ πάντα θα σ΄αγαπώ". "Κι αν ήμουνα αρκούδος, πάλι θα με φρόντιζες και θα μ΄ αγαπούσες?", ρώτησε ο Μικρός. "Φυσικά", είπε η Μαμά. "Εγώ θα σ΄ αγαπώ ό, τι κι αν γίνει"! "Αν, όμως, γινόμουν πράσινο έντομο, πάλι θα μ΄αγαπούσες... πάλι θα με αγκάλιαζες και θα με φιλούσες?" "Φυσικά", είπε η Μαμά. "Εγώ θα σ΄ αγαπώ ό, τι κι αν γίνει"! "Ό,τι κι αν γίνει?" είπε ο Μικρός και χαμογέλασε. "Κι αν ήμουνα κροκόδειλος?" "Θα σε αγκάλιαζα και θα σε αγαπούσα και τη νύχτα θα σου τραγουδούσα", είπε η Μαμά. "Χαλάει ποτέ η αγάπη;", ρώτησε ο Μικρός. "Λυγίζει άραγε ποτέ και σπάει? Κι αν ναι, μπορείς -άραγε- να την κολλήσεις, να τη φτιάξεις και να τη χτίσεις?" "Α, δεν ξέρω",  είπε η Μαμά, "το μόνο που ξέρω είναι ότι θα σ΄ αγαπώ για πάντα".... "Κι όταν πεθάνουμε και χαθούμε, θα μ΄αγαπάς ακόμη?",  είπε ο Μικρός. "Θα υπάρχει ακόμα η αγάπη?"       Η Μαμά πήρε στην αγκαλιά της τον Μικρό και κοίταξαν μαζί από το παράθυρο τον ουρανό. Το φεγγαράκι έφεγγε ψηλά και τ΄αστεράκια ήταν φωτεινά. "Κοίτα, Μικρέ, τ΄αστεράκια πώς λάμπουνε στον ουρανό. Ξέρεις πως πολλά απ΄αυτά, έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια πια?" "Τα βλέπεις, όμως, πώς φωτίζουν ακόμα στον ουρανό? Η αγάπη είναι σαν τ΄ αστέρια: ποτέ δεν πεθαίνει και πάντα φωτίζει".      "Θα σ΄αγαπώ ό,τι κι αν γίνει" - παιδικό παραμύθι της Debi Gliori (Μαμά Αλεπού και το αλεπουδάκι).