Γύμνια.

Γυμνός στη νύχτα,

περιπλανώμενος ονειρευτής,

εραστής του ανέφικτου, του άπιαστου,

της ουτοπίας χρόνια τώρα.

Τη γύμνια μου ξεδιάντροπα απλώνω

σε μαγικό χορό στις ασημένιες αχτίδες του φεγγαριού

κι αποκαμωμένος στις σκιές κρύβομαι, προσμένοντας

μια σπίθα πραγμάτωσης ονείρου την ψυχή μου να ζεστάνει,

λευκό χαρτί, γυμνός στο τίποτα την τηρώ.

Μα σαν το πρωί ζυγώσει,

για μια ακόμη φορά τη γύμνια μου θα κρύψω

σ΄ένα κοστούμι μιας πεζής πραγματικότητας,

πλάνην οικτρά θα πλανηθώ.

Κι όπως κακόμοιρα θα περιφέρομαι,

το σώμα μου ασήκωτο θα νοιώθω

μισοχαμένο, μισοϋπαρκτό.

Θα ακυρώνω χρώματα,

θα αφαιρώ ήχους και μουσικές,

θα μορφάζω με κοινότοπα χαμόγελα

σε μια ψευδαίσθηση μια δήθεν ευχαρίστησης.

Μα, ως εκ θαύματος...

Όσο πνίγω μέσα μου τα άγρια πουλιά,

τόσο τα ελευθερώνω.

   

     Αμέτρητα συγχαρητήρια σε όλους τους φίλους και συμμετέχοντες στο 18ο Συμπόσιο Ποίησης, σε νικητές και... λιγότερο νικητές, μιας και το μόνο σίγουρο είναι πως σε διοργανώσεις σαν κι αυτή, νικήτρια και μόνο για τη μαγεία της εμπειρίας, είναι η κάθε συμμετοχή. Να είμαστε όλοι καλά να δημιουργούμε!