Ο ήσυχος κόσμος

Σε μια προσπάθεια να κάνουν τους ανθρώπους
να βλέπονται στα μάτια πιο πολύ,
αλλά και να εξευμενίσουν τους βουβαμένους,
η κυβέρνηση αποφάσισε να διαθέτει
εκατόν εξήντα επτά λέξεις ακριβώς
σε κάθε άτομο την ημέρα.

Όποτε χτυπάει το τηλέφωνο, το ακουμπώ στο αυτί
δίχως να λέω "ορίστε".
Στο εστιατόριο δείχνω με το δάχτυλο την
κοτόσουπα με νουντλς.
Προσαρμόζομαι καλά στον νέο τρόπο.

Αργά το βράδυ τηλεφωνώ στον έρωτά μου
μακριά,
υπερήφανα της λέω "σήμερα
χρησιμοποίησα μόνο πενήντα εννέα.
Φύλαξα τις υπόλοιπες για σένα".

Όταν εκείνη δεν μου αποκρίνεται,
ξέρω πως εξάντλησε τις δικές της λέξεις
κι έτσι αργά της ψιθυρίζω "σ' αγαπώ"
σαράντα εννιά φορές κι ακόμα μία.
Ύστερα από αυτό, απλώς μένουμε κι οι δύο στη
γραμμή
και ακούμε ο ένας τον άλλον ν' ανασαίνει.. 

                                                                             Jeffrey McDaniel - "Ο ήσυχος κόσμος"

My Secret Santa 2023

     Η μυστική ανταλλαγή της Μαριλένας μας ήταν η καλύτερη ευκαιρία και αφορμή να επιστρέψω στην παρέα μας, μετά από απουσία μηνών. Και τα δωράκια που παρέλαβα, τόσο από το αγαπημένο κορίτσι μας, όσο και από τον μυστικό μου Άγιο Βασίλη που ήταν η Mia, έκλειναν μέσα τους κάτι από το μεθυστικό άρωμα των γιορτινών ημερών, μαζί με το μεράκι της δημιουργικότητας. 

    Ένα τετράδιο με την όμορφη χειροποίητη θήκη του και μια επίσης χειροποίητη θήκη για το κινητό μου τηλέφωνο, ήταν τα δωράκια που παρέλαβα από τη Mia μας και την ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που αφιέρωσε και τη φροντίδα με την οποία τα δημιούργησε!

     Ταυτόχρονα με τα δώρα από το μυστικό μου ταίρι, παρέλαβα και το αναμνηστικό δωράκι της οικοδέσποινας το οποίο λάτρεψα εξίσου, μαζί με τις γλυκές ευχές της!

     Μαριλένα μου, σ΄ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου, για τον τρόπο που μας κάνεις να νιώθουμε ξανά για λίγο παιδιά. Γιατί είναι ωραίο να πιστεύεις, ακόμα κι αν τις περισσότερες φορές υπερτερεί η φωνή της λογικής στην καθημερινότητά σου! Είναι μαγικό να βρίσκεις λόγο σε όσα συμβαίνουν γύρω σου και να συνεχίζεις να ελπίζεις. Να μπαίνεις σε εορταστικό "mood", ακόμα κι αν τα δύσκολα παραμένουν εκεί. Να μπορείς ακόμα να χαμογελάς από κάτι μικρό... μια μελωδία, ένα γιορτινό τραγούδι, ένα στολίδι, ένα άλλο χαμόγελο. Γιατί, όπως έχει ειπωθεί, πάντα "υπάρχουν δυο τρόποι να ζεις την ζωή: ο ένας, λες και τίποτα δεν είναι θαύμα. Ο άλλος, λες και όλα είναι θαύμα".

     Εύχομαι σε όλους σας μια καινούργια χρονιά πρωτίστως με υγεία, γεμάτη με μικρά και μεγάλα θαύματα σε ό,τι ο καθένας σας ελπίζει και ονειρεύεται!

Στιγμές...

 

Aπό στιγμές,
κρατάω μια νύχτα ξάστερη,
ένα φιλί,
ένα τσιγάρο δρόμο.

Δυο λέξεις,
ένα βλέμμα,
ένα «πολύ»,
που δε χώρεσε στο «λίγο».

Ένα «φεύγω»,
ένα «μείνε»
κι ένα «πάντα»
που έγινε «ποτέ»…

Πού πήγαν όλοι?

      Και γύρω σιωπή, ερημιά και βουβαμάρα. Άναψε ένα κερί για συντροφιά κι έλα να κάνουμε τον απολογισμό. Κοίτα συννέφιασε. Τίποτα δεν είναι για πάντα, μα και η πιο δυνατή βροχή θα σταματήσει κάποτε... και η πιο δυνατή μπόρα θα προσπεράσει. Η ζωή είναι λίγο αλήτισσα και συχνά καθόλου δίκαιη. Αρέσκεται στο να παίζει παιχνίδια, να βάζει δύσκολα, τρικλοποδιές κι ακατόρθωτα που και που. Δοκιμάζει αντοχές και υπομονές. Κι όπως υψώνει τοίχους απροσπέλαστους, σου κουνάει επιδεικτικά και τη γλώσσα σαν να σε προκαλεί κοροϊδευτικά: "για να σε δω τώρα, μάγκα μου!"      

     Σου λένε, "μην κλαις, υπάρχουν πιο αφόρητοι πόνοι". Μα δεν ξέρουν για τις νύχτες που σε ξύπνησαν οι κραυγές σου. Γκρίζες οι μέρες, έχουν το χρώμα του φθινοπωρινού ουρανού λίγο πριν ξεσπάσει η μπόρα. Σύρματα άδεια από πουλιά, σκιές σκελετωμένων δέντρων στα τζάμια των παραθύρων, που μπαίνουν απόκοσμα στην κάμαρα, χορεύοντας και τρομάζοντας τα τρυφερά σου όνειρα. Παράθυρα ερμητικά κλειστά. Παράξενη αυτή η ερημιά. Σχεδόν απόκοσμη. Οι πολυκατοικίες ακατοίκητες, λες και οι δρόμοι άδειοι. Αν βάλεις μια δυνατή φωνή στη μέση του δρόμου, εκτός από τον αντίλαλο που θ΄ακουστεί, λες να τρέξει κάποιος? Σίγουρα κάποιος θ΄ ακούσει, δεν μπορεί...!      

     Έλα, σαν παιδιά σκανδαλιάρικα να κάνουμε μικρές παρασπονδίες. Να ζωγραφίσουμε χαμόγελα με γλώσσες έξω στον γωνιακό τοίχο της πλατείας και γεμάτοι αναίδεια να περιεργαζόμαστε τους ξένους κήπους στην επιστροφή μας. Να τραγουδήσουμε στη μέση του δρόμου και ίσως, βρούμε κι άλλους σαν εμάς να ταιριάξουν οι φωνές μας. Γιατί, τι νόημα έχει να έχεις ολόκληρη πόλη δική σου, μια ολόκληρη ζωή, αν δεν τη μοιράζεσαι με κάποιον άλλον? 

     Χαμογέλα και προετοιμάσου για τις μέρες που έρχονται... Ακόμη κι αν η χαρά μοιάζει λαβωμένη, να παραπαίει και να παραπατά, ας τη ρουφήξουμε έστω κι ανάπηρη. Σημασία έχει να τολμήσεις να τη ζήσεις, με μπόρα ή χωρίς!

      H Μία, με την ιδιαίτερη φωτογραφία της και τη λέξη ερημιά, στάθηκε η έμπνευση για τη συμμετοχή μου αυτή στην αγαπημένη Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη #6 της Μαίρης μας. Παραδίδω με τη σειρά μου τη σκυτάλη στον Γιάννη μας και τη λέξη αγκαλιά, ευχόμενη καλές εμπνεύσεις!

 

 φώτο από web

Περί Ελευθερίας.

Μια φυλακή είναι ο κόσμος μακριά από σένα, μάτια μου.
Κάτω από το πουκάμισό μου, δες! Δεν χτυπάει πια η παιδική μου καρδιά.
Στις μεθυσμένες νύχτες ο ήχος της φωνής σου,
σκέφτομαι, μπορεί να μην υπήρξες καν.

Ώρες χωρίς συνείδηση, μέρες η μια απάνω στην άλλη.
Το διψασμένο βλέμμα μου νηστεύει τη μορφή σου
και τραγουδούν τα χείλη μου ατέλειωτα φιλιά
και χτίζει κι άλλους τοίχους το σκοτάδι.
Θάλασσα αγριεμένη οι πόθοι μέσα μου
κι είναι τα χάδια κύματα, φιλιά οι τρικυμίες.

Ξημέρωσε. Συμπόνα με...
Νύχτες αδιέξοδες και τ΄όνειρο πια, μ΄ εγκαταλείπει
"Λυπήσου με, ένα φιλί μονάχα...", να εκλιπαρώ.
"Των σκοταδιών μητέρα στάσου λίγο,
μια αγκαλιά ακόμα, εξόφληση στου έρωτα το χρέος"

Ένα μικρό πουλί στο παράθυρο μου τραγουδά
κι όλο στενεύει η φυλακή μου,
ακτίνες ήλιου και το φως ανθίζει,
μα δεν αντέχω μακριά σου το μαρτύριο αυτό.

Φτωχή μου αγάπη, άνοιξη πια
απελπισμένη έξοδος η ελευθερία από της σιωπής μου τη φυλακή.
Ερείπια οι ελπίδες μου σαν σκέφτομαι
τα δροσερά λουλούδια των χειλιών σου
και προσμονώ της αγάπης τη συμπόνια σου,
την ώρα εκείνη στην ύστατη φυγή.

Κοίτα. Φαντάζει σαν γιορτή ο ερχομός σου.

     Αυτή είναι η συμμετοχή μου στην 5η Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη, που διοργανώνει η Μαίρη μας με τη Γήινη Ματιά της. Τη φωτογραφία την παρέλαβα από τη Μαρία, μαζί με την λέξη Συμπόνια, που έπρεπε να συμπεριλάβω στο κείμενο μου

     Με τη σειρά μου, δίνω τη σκυτάλη στη Κάτια με την εικόνα που ακολουθεί, μαζί με την επιλεγόμενη λέξη Λύτρωση και της εύχομαι καλή έμπνευση κι επιτυχία!