31 Αυγούστου 2013

Κάτι ροζ κι ένα παιχνιδιάρικο Δελφινάκι!

   
     Ροζ: ένα χρώμα που χαρακτηρίζεται από θηλυκότητα, τρυφερότητα, παιδικότητα και αθωότητα. Όμως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το χρώμα που συμβολίζει όλα τα παραπάνω, φαίνεται να μην...υπάρχει!

     Το ροζ είναι ένας συνδυασμός του κόκκινου με το μωβ. Παρατηρώντας το ουράνιο τόξο, θα διαπιστώσουμε ότι τα χρώματα αυτά υπάρχουν σε αντίθετες πλευρές. Είναι θεωρητικά, λοιπόν, αδύνατον ν΄αναμειχθούν, συμπέρασμα το οποίο οδήγησε τους ερευνητές στο να αποφανθούν, πως το ροζ χρώμα δεν υπάρχει στη φύση.

     Αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι το ροζ να θεωρείται ένα αντανακλαστικό χρώμα και οι άνθρωποι να μπορούν να το διακρίνουν επειδή ο εγκέφαλός τους το "μεταφράζει" έτσι. Φυσικά, υπάρχουν κάποιοι που διαφωνούν με τη συγκεκριμένη άποψη, θεωρώντας ότι το ροζ είναι το αποτέλεσμα της ανάμειξης του κόκκινου με το λευκό, άρα ως χρώμα είναι υπαρκτό!

 τσόχινη καρφιτσούλα για τη ροζ ανταλλαγή δώρων της Μαρίας-Έλενας.

     Οι Ινδιάνοι Chumash θεωρούν το Δελφίνι ως τον αγαπημένο τους αδελφό. Σύμφωνα με τις παραδόσεις τους, τα πρώτα μέλη της φυλής τους ζούσαν στο νησί Σάντα Κρουζ, στον Ειρηνικό Ωκεανό. Κάποτε, ο πληθυσμός τους αυξήθηκε πολύ και ο τόπος τους δεν τους χωρούσε πλέον. Αποφάσισαν, έτσι, να μεταναστεύσουν στη στεριά.

     Η θεότητα που τους έπλασε, η Hutash, τους έφτιαξε μια γέφυρα με το ουράνιο τόξο, για να περάσουν με ασφάλεια πάνω από τη θάλασσα και να φτάσουν στη στεριά. Τους είπε, όμως, να μην κοιτάξουν κάτω, γιατί κινδύνευαν να πέσουν και να πεθάνουν.

για το Δελφινάκι μας και τον Καλοκαιρινό του διαγωνισμό.

     Κάποιοι αγνόησαν τη συμβουλή της, κοίταξαν προς τα κάτω και σαστισμένοι από το θέαμα της αβύσσου έπεσαν προς τη θάλασσα. Όμως, η Hutash τους αγαπούσε τόσο πολύ που δεν τους άφησε να πεθάνουν και τους μεταμόρφωσε σε δελφίνια... (πηγή).

     Σας καληνυχτίζω με την ευχή, η αυριανή σας μέρα να πραγματοποιήσει κάτι από το αποψινό σας όνειρο... Όνειρα παραμυθένια, λοιπόν και καλό μας μήνα!

     Υ.Γ. "Μήπως πρόσεξες ποτέ, λέω, μήπως....πόση απαντοχή έχει το βλέμμα του γλάρου που κάθεται ολομόναχος σ΄ένα σάπιο μαδέρι και ζυγιάζει όνειρα στις φτερούγες του?" (Α. Παπαδάκη).

                                    πίνακας: "Take Flight Seagull" της Rita Squier.

27 Αυγούστου 2013

Ένα πράγμα ξέρω καλά.

   
     "Πάντως, όπως και να ΄χει το ζήτημα, ένα πράγμα ξέρω καλά. Πως γουστάρω πολύ.

  

     Γουστάρω τη φάση...και περισσότερο την αντίφαση!

  

     Γουστάρω την τρέλα μου...και περισσότερο την τρέλα των άλλων!

  

     Γουστάρω να μυρίζομαι την ανθρωπίλα. 
Γουστάρω τ΄αγόρια που έχουν κορδέλες στα μαλλιά και στα μάτια ένα ματσάκι μενεξέδες.
Γουστάρω τα κορίτσια που τραγουδούν στις ακρογιαλιές μ΄ένα θαλασσοπούλι ανάμεσα στα φρύδια."

                                                                              "Σκισμένο ψαθάκι" - Αλκυόνη Παπαδάκη.

9 Αυγούστου 2013

Σαν ένας άλλος Δον Κιχώτης να κυνηγώ θαλάσσιους ανεμόμυλους.

   
     Λατρεύω τα βιβλία! Λατρεύω ακόμα και το άρωμα της τυπωμένης μελάνης τους! Είμαι ένας "αναγνώστης", από την παιδική μου ηλικία, με όλη τη σημασία της λέξης, που πραγματικά...καταβροχθίζει το περιεχόμενό τους! Έχω περάσει και συνεχίζω να περνάω, αρκετό -έως πολύ- χρόνο μαζί τους. Αρκετές φορές έχω θυσιάσει τον ύπνο μου, προκειμένου να τελειώσω την ανάγνωση ενός συγκεκριμένου βιβλίου.

     Ένα βιβλίο μπορεί να γίνει οδηγός μας.... Να μας βοηθήσει να βρούμε λύση, όταν αντιμετωπίζουμε μια δυσκολία. Ένα κωμικού περιεχομένου βιβλίο θα μας δώσει χαρά, σε στιγμές που θα είμαστε λυπημένοι. Ένα βιβλίο μπορεί να μας ταξιδέψει, να μας συντροφεύσει, να μας μυήσει, να μας ξεκουράσει, να μας διδάξει, να μας πληροφορήσει, να μας ξεναγήσει... Ένα καλό βιβλίο είναι ένας καλός φίλος.

      Παρ΄όλα αυτά, υπάρχουν χιλιάδες βιβλία τα οποία δεν θα ξαναδιαβαστούν. Ποτέ. Και αυτό είναι γεγονός, όσο βιβλιόφιλος κι αν είναι κάποιος. Πόσες φορές δεν έχουμε συναντήσει όλοι μας πεταμένα, ή έστω εγκαταλελειμένα βιβλία, δίπλα σε κάδους απορριμάτων? Από παλιές εγκυκλοπαίδειες μέχρι...τηλεφωνικούς καταλόγους.

      Η τεχνική του διπλώματος των σελίδων ενός βιβλίου που δεν πρόκειται να ξαναδιαβάσεις, πέρα του ότι είναι μια μορφή ανακύκλωσης για το ίδιο το βιβλίο, αποτελεί και μια μορφή Τέχνης με εντυπωσιακά αποτελέσματα! Ένα είδος...origami για βιβλία, κατά το οποίο ξεκινάς να διπλώνεις τις σελίδες μ΄έναν συγκεκριμένο τρόπο...

 


      Με καλοκαιρινή διάθεση και με μεγάλη περιέργεια για τη συγκεκριμένη τεχνική, σας παρουσιάζω την πρώτη μου δημιουργία. Εύκολη στην κατασκευή της, διασκεδαστική και ιδιαίτερα χρηστική, αφού πέρα από τη διακοσμητική της χρήση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως βιβλιοστάτης.

 

     " Ή, ακόμα και για την τοποθέτηση και οργάνωση των επαγγελματικών καρτών πάνω σ΄ένα γραφείο...", κάνω μια δεύτερη σκέψη.

       Τι λέτε? Δεν αξίζει τον κόπο να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στα βιβλία μας? Κατά περιόδους, σας υπόσχομαι ν΄ακολουθήσουν κι άλλες ανάλογες δημιουργίες και θα ήμουν ιδιαίτερα χαρούμενη να έβλεπα και τα δικά σας αποτελέσματα, αν αποφασίσετε ν΄ασχοληθείτε.

       Παρεάκια μου αγαπημένα, σας εύχομαι καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, όπου κι αν βρίσκεστε, ό,τι κι αν κάνετε! Να περνάτε όμορφα και να ζείτε τις στιγμές...

       Υ.Γ. Έβγαλα φωτογραφίες - εκ των υστέρων- χρησιμοποιώντας κάποιο άλλο βιβλίο που περιμένει...υπομονετικά τη σειρά του να ανακυκλωθεί, για να σας λύσω τις όποιες απορίες σχετικά με τον τρόπο που διπλώθηκαν οι σελίδες, για να σχηματίσουν τον ανεμόμυλο. Ελπίζω να σας βοηθήσουν... Ξεκινάτε από το εξώφυλλο και προχωρώντας με την ίδια διαδικασία, ολοκληρώνεται με το δίπλωμα του οπισθόφυλλου. Στο τέλος, κόλλησα με ατλακόλ εξώφυλλο και οπισθόφυλλο μαζί... Για τη συγκεκριμένη κατασκευή χρησιμοποιήθηκε ένα βιβλίο 340 σελίδων.

       Συγχωρέστε μου την...άγνοια σχετικά με τη δημιουργία videos (step to step). Που θα μου πάει, όμως...? Κάποια στιγμή θα το μάθω κι αυτό!