27 Φεβρουαρίου 2012

Ο αρλεκίνος.


                                               "Είμαι αρλεκίνος.
                                               Κρέμομαι σε μια κλωστή που δε σπάει
                                               και αντέχει τη ζωή μου.
                                               Πρίγκηπας και κρίνος,
                                               μ' ένα δίχρωμο φιλί που γελάει,
                                               σε κορόιδεψα, μικρή μου!



                                               Είμαι αρλεκίνος,
                                               μάσκα κόκκινη σατέν,
                                               της χαράς σου τ' άπειρο και το μηδέν.
                                               Είμαι αρλεκίνος,
                                               με χαμόγελο όλο στυλ
                                               κι ένα δάκρυ στο προφίλ. 



                                               Είμαι αρλεκίνος.
                                               Κρέμομαι σε μια κλωστή που δε σπάει
                                               και αντέχει τη ζωή!

                                                   

                                               Κάνω ένα σάλτο.
                                               Κρύβομαι μες το κοινό που γελάει.
                                               Δες, με χάνει κι απορεί!
                                               Γέλιο από σμάλτο,
                                               που σε μια μικρή σκηνή δε χωράει
                                               τη στιγμή του να χαρεί....."


                                                                                (Στίχοι: Αντώνης Πετράτος).


Υ.Γ. Ο μικρός μου αρλεκίνος είναι από μεταλλικό κουτάκι....γάλακτος και ξύλο, ύψους 19cm, περίπου.

25 Φεβρουαρίου 2012

I love music!

       Αγαπώ πολύ τη μουσική, αν και - μεταξύ μας - δεν γνωρίζω άνθρωπο που να μην την αγαπά και να μην εκφράζεται μέσα απ΄αυτήν. Απλά, ο βαθμός έκφρασης μεταβάλλεται νομίζω, από άτομο σε άτομο....
       Η φίλη μου η Maya, με βάζει αυτή τη φορά σ΄ένα μουσικό παιχνίδι και μου δίνει το αντίστοιχο βραβείο, με την προϋπόθεση να αποκαλύψω...5...μόνο, αγαπημένα μου τραγούδια! Αριθμός πολύ μικρός ωστόσο, για να εκφράσει την ιδιαίτερη σχέση που έχω με τη μουσική (ελληνική και ξένη) και τα είδη της. Θα προσπαθήσω να...συμμορφωθώ, παρ΄όλα αυτά -αν και με μεγάλη δυσκολία - με τον κανόνα του παιχνιδιού και να μην της χαλάσω το χατήρι!


        Και ξεκινάμε:

1.  "Χάνομαι τώρα τις νυχτιές, μέσα στου κόσμου τις φωτιές, με τ΄όνειρό μου..." - Βασίλης Παπακωνσταντίνου (λατρεμένος σε όλα του τα τραγούδια): "Φεύγουν καράβια".....

                                         

2.  Μάνος Λοϊζος - Λευτέρης Παπαδόπουλος: Πρώτη εκτέλεση -Στέλιος Καζαντζίδης και μία από τις επόμενες και αυτή της Χάρις Αλεξίου. Τις παραθέτω και τις δύο, επειδή τις αγαπώ πολύ, εξίσου και δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω: "Όταν βλέπετε να κλαίω"...

                                          

                                          

3.  Μάτια μου ψάξε να με βρεις, ψάξε στους δρόμους της σιωπής....: Υπόγεια Ρεύματα - "Μ΄αρέσει να μη λέω πολλά"!

                                           

4.  Άραγε, τι να φταίει τι, που ονειρευόμαστε στο ξύπνιο και να ΄ναι η λησμονιά αυτή που ανοίγει πόρτες το πρωί στον πρώτο χτύπο... Νίκος Παπάζογλου - "Φεύγω".

                                           

5. "Bring me to life" - Evanescence.

                                           

       Το παραπάνω....παιχνιδοβραβείο το χαρίζω με όλη μου την καρδιά, σε όποια/ο φίλη/ο δεν το έχει παραλάβει ακόμα και θα ήθελε να το έχει!
       Η πρόσκληση στο εν λόγω παιχνίδι από τη Maya, συνέπεσε...κατά πολύ περίεργη σύμπτωση
με τη παρακάτω δημιουργία, η οποία είμαι σίγουρη πως θα την ξετρελάνει...μόνο και μόνο επειδή είναι γάτα! Αφιερωμένη, λοιπόν, εξαιρετικά στη γατομαμά της παρέας, ως "ευχαριστώ" που με έβαλε στο παιχνίδι της:
  • Αρωματική γατούλα με λεβάντα και δεντρολίβανο, ανακύκλωση μιας παλιάς χειροπετσέτας...


  Να έχετε ένα υπέροχο και διασκεδαστικό 3ήμερο! Και μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε......


22 Φεβρουαρίου 2012

Το κουτί του ονείρου.



"Αν δείς την ψυχή μου με ματωμένα γόνατα να τρέχει κοντά σου,
μην τρομάξεις!


Δεν είναι τίποτε, καλέ.


Από το παιχνίδι είναι.
Όλα τ' απογεύματα της ζωής τα πέρασα παίζοντας με τα όνειρά μου".

                                                                                                            (Αλκυόνη Παπαδάκη).



Υ.Γ.  Η μεταμόρφωση ενός μικρού, τετράγωνου κουτιού, με ύφασμα, τρέσες και κορδέλες...

20 Φεβρουαρίου 2012

Η περιέργεια....σκότωσε τη γάτα.

        Έλλειψα για λίγο και μου λείψατε πολύ κι εσείς, ομολογουμένως. Επιστρέφοντας, βρήκα...κι άλλα  βραβειάκια και παιχνίδια να με περιμένουν, τα οποία αποδέχομαι με χαρά και με συγκινεί η σκέψη των κοριτσιών που μου τα χάρισαν, αν και πρέπει - για μία ακόμη φορά - να προβώ σε προσωπικές αποκαλύψεις! Οι φίλες μου, λοιπόν, Ρένα και Maya θέλοντας να γνωριστούμε καλύτερα, με καλούν να συμμετάσχω στο παρακάτω παιχνίδι και τις ευχαριστώ: 


1.  Αγαπημένο τραγούδι:

                                            

2.  Αγαπημένο επιδόρπιο: γιαούρτι με μέλι.


3.  Τι με εκνευρίζει: Η μικροπρέπεια
4.  Όταν είμαι αναστατωμένη: Μην του μιλάτε του παιδιού, αφήστε το μονάχο...!
5.  Αγαπημένο κατοικίδιο:  η μικρή μου Ίρμα,  ψυχούλα που δεν βρίσκεται, πλέον, κοντά μου.
6.  Μαύρο ή άσπρο? Μαύρο: το χρώμα του μυστηρίου, της δύναμης, της εξέγερσης, του κύρους, της άρνησης,  του έσχατου ορίου, του τέλους, του εκλεκτισμού...
7.  Μεγαλύτερος φόβος: "Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για ΄μένα, χωρίς εμένα..."
8.  Στάση ζωής: Μην κάνεις ποτέ ό,τι δεν θα ήθελες να σου κάνουν...
9.  Τι είναι τελειότητα για ΄μένα: Οι λεπτομέρειες κάνουν την τελειότητα. Ένα φιλί, μια αγκαλιά, αγάπη δίχως όρια, ένα χαμόγελο....
10. Ένοχη απόλαυση: Υπάρχει ενοχή στην απόλαυση?

7 τυχαίες σκέψεις μου:

1.  Η σιωπή μπορεί να έχει τόσες αποχρώσεις, όσες και η ομιλία.


2.  Το να κάνεις ό,τι σου αρέσει είναι ελευθερία. Το να σου αρέσει ό,τι κάνεις είναι ευτυχία.


3.  Πίστευα πως όλοι πρέπει να πληρώνουμε τους φόρους μας με χαμόγελο. Το προσπάθησα, αλλά εκείνοι επέμεναν να θέλουν μετρητά!


4.  Θεέ μου, δώσε μου υπομονή, ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ!


5.  O tempora! O mores! ( ω, καιροί! Ω, ήθη! )


6.  Σκουφίτσα πέτα το κόκκινό σου. Ο λύκος είναι μες το μυαλό σου...


7.  Να θυμηθώ, την επόμενη φορά, να μη δώσω στο "τίποτα" την αξία του "κάτι"....

       Εδώ τελειώνει το παιχνιδάκι! Όμως η Maya επανέρχεται, χαρίζοντάς μου ένα ακόμα βραβείο. Έχω πει πόσο με...κακομαθαίνετε, ε??? Σ΄ευχαριστώ τόόόόσο πολύ, Maya!

             
          Με τη σειρά μου, χαρίζω τα 2 βραβεία που παρέλαβα στα παρακάτω blogs, με τυχαία σειρά:

1.  http://happylittledots.blogspot.com/ 
2.  http://xilinosippotis.blogspot.com/
3.  http://xartino.blogspot.com/
4.  http://dark13sun.blogspot.com/
5.  http://mproimaki.blogspot.com/
6.  http://diaskeseis.blogspot.com/
7.  http://magikodedro.blogspot.com/

             Ευχές σε όλες/ους σας για μια καλή εβδομάδα, μαζί με την καλησπέρα μου.