Άρχισε να με γδύνεις… σιγά σιγά
Ξεκίνα από την ψυχή... σπιθαμή προς σπιθαμή, πόντο πόντο
Άνοιξε το πουκάμισο της καρδιάς μου… κουμπί, κουμπί
Κράτα με με τα μάτια σου κι αφουγκράσου τη σιωπή μου
Μετά, με τη σκέψη σου διαπέρασε με
Βυθίσου στην άβυσσο μου
Άγγιξε με… κρυώνω
Τρέμω... κλείσε με στην αγκαλιά σου
Ζέστανε με, με την ανάσα σου
Χόρεψε μαζί μου... μόνο αν το θέλεις πολύ, όμως…
Αλλιώς, μη χορέψεις καθόλου
Μου ζητάς να φορέσω το πιο προκλητικό μου φόρεμα
κι εγώ φορώ την αγάπη μου για σένα
Διψάω… φίλησε με
Κι αν πρόκειται να μ΄αγαπήσεις, αγάπα με στα άκρα, αλλιώς, φύγε!
Μα αν φύγεις καλύτερα να εξαφανιστείς
Κι αν δεν είσαι εδώ, μη με ονειρεύεσαι
“Μια ζωή" δεν είναι πολύς χρόνος
Κι αν δεν κουβαλάς λίγη τρέλα στη ματιά,
λίγο άνεμο στο πέρασμά σου...
Tι να την κάνω τη σιγουριά του έρωτά σου?
Γιατί εμείς, κόντρα στο "λίγο", επιλέγουμε ν΄αγαπηθούμε "πολύ"...
Και κάπως έτσι, σαν το λουλούδι και την πλάση ολόκληρη, ανθίζει κι ο άνθρωπος
Όταν αγαπά κι αγαπιέται πολύ...
Συμμετοχή μου στην "Ερωτική υμνωδία", ένα δρώμενο που βασίζεται σε μια αμοιβαία ιδέα και προσπάθεια της Lysippe με τον Γιάννη μας.
