6 Νοεμβρίου 2017

Γύμνια.


Γυμνός στη νύχτα,
περιπλανώμενος ονειρευτής,
εραστής του ανέφικτου, του άπιαστου,
της ουτοπίας χρόνια τώρα.
Τη γύμνια μου ξεδιάντροπα απλώνω
σε μαγικό χορό στις ασημένιες αχτίδες του φεγγαριού
κι αποκαμωμένος στις σκιές κρύβομαι, προσμένοντας
μια σπίθα πραγμάτωσης ονείρου την ψυχή μου να ζεστάνει,
λευκό χαρτί, γυμνός στο τίποτα την τηρώ.

Μα σαν το πρωί ζυγώσει,
για μια ακόμη φορά τη γύμνια μου θα κρύψω
σ΄ένα κοστούμι μιας πεζής πραγματικότητας,
πλάνην οικτρά θα πλανηθώ.
Κι όπως κακόμοιρα θα περιφέρομαι,
το σώμα μου ασήκωτο θα νοιώθω
μισοχαμένο, μισοϋπαρκτό.

Θα ακυρώνω χρώματα,
θα αφαιρώ ήχους και μουσικές,
θα μορφάζω με κοινότοπα χαμόγελα
σε μια ψευδαίσθηση μια δήθεν ευχαρίστησης.
Μα, ως εκ θαύματος...
Όσο πνίγω μέσα μου τα άγρια πουλιά,
τόσο τα ελευθερώνω.

   
     Αμέτρητα συγχαρητήρια σε όλους τους φίλους και συμμετέχοντες στο 18ο Συμπόσιο Ποίησης, σε νικητές και... λιγότερο νικητές, μιας και το μόνο σίγουρο είναι πως σε διοργανώσεις σαν κι αυτή, νικήτρια και μόνο για τη μαγεία της εμπειρίας, είναι η κάθε συμμετοχή. Να είμαστε όλοι καλά να δημιουργούμε!         

9 Οκτωβρίου 2017

Ιβίσκος.


"Κόκκινη και απλωτή, περήφανη, ορθωμένη,
άνθισε της Υπάρξεως η πληρότητα.
Ζωή του Ιβίσκου, του κάλλους, της υπερηφάνειας,
σύντομη ζωή μιας μέρας, γέννημα μιας νύχτας..."

     Το μπαλκόνι ή ο κήπος σου είναι άδεια αν δεν έχεις τουλάχιστον έναν. Ο κόκκινος σινικός Ιβίσκος είναι από το ομορφότερα καλλωπιστικά φυτά που συναντά κανείς στη χώρα μας, ιδιαίτερα στη νότια Ελλάδα.
   
     Ένας φλογερός ιβίσκος, λοιπόν, που κρύβει μέσα του το καλοκαίρι ολόκληρο, αλλά και την αύρα της Αστυπάλαιας, με άρωμα σχεδόν κυκλαδίτικο, αέρα αιγαιοπελαγίτικο και χαρακτήρα μοναδικό, με μάγεψε από την πρώτη στιγμή που κράτησα τη φωτογραφία του στα χέρια μου. Ίσως να φταίει το όνομα του νησιού, που ακούγεται τόσο όμορφο και ταυτόχρονα τόσο μακρινό... Ίσως το ότι η Αστυπάλαια έχει ονομαστεί -και όχι άδικα, λόγω του σχήματός της- "πεταλούδα του Αιγαίου" και στ΄αλήθεια μοιάζει με πεταλούδα, που με ανοιγμένα τα φτερά της είναι έτοιμη να πετάξει προς τις Κυκλάδες. Ίσως, επειδή όπως και η πεταλούδα, ο Ιβίσκος ζει μόνο μία μέρα


     Μα πέρα και πάνω απ΄όλα αυτά, ίσως επειδή το εμπνευσμένο αυτό δώρο-έκπληξη, προέρχεται από ένα αγαπημένο και ξεχωριστό για μένα πρόσωπο, που θαυμάζω αφάνταστα πολύ! (Μπρίκι, αγόρι μου, μη χαλιέσαι!! Εσένα να δεις πόσο πολύ σ΄αγαπάω και είμαι σίγουρη πως κάπου μέσα σε όλα αυτά έβαλες κι εσύ τη... μουσούδα σου!)

     Η Μαρία, όπως καταλάβατε, από το mytripssonblog ήταν το δικό μου μυστικό ταίρι στην ανταλλαγή καρτ-ποστάλ, που διοργάνωσε η έτερη Μαρία του Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά. Εκτός από την υπέροχη κάρτα της, όμως, και την αγάπη που περικλείει στο εσωτερικό της, φρόντισε να συμπεριλάβει στο πακέτο της κι άλλα δωράκια και λογής καλούδια απλόχερα δοσμένα, πλούσια σε συναισθήματα, που πραγματικά με συγκίνησαν....


     Αγαπημένα κοχύλια, ένα βιβλίο που μου κίνησε ήδη το ενδιαφέρον και δεν βλέπω την ώρα να ξεκινήσω να διαβάζω και αρωματικό τσάι του βουνού από την ορεινή Ευρυτανία, που τίμησα ευθύς και... με το παραπάνω. 


     Μαρίες μου, ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ και στις δυο σας!

31 Ιουλίου 2017

Τα παιδία παίζει.


     Κάθε άνθρωπος σε όποια φάση του κύκλου ζωής κι αν βρίσκεται, κρύβει βαθιά μέσα του ένα μικρό παιδί. Ένα παιδί που, κατά περίσταση, μπορεί να είναι πεισματάρικο, ανυπάκουο, απείθαρχο, θυμωμένο, θλιμμένο ή χαρούμενο, ενθουσιασμένο, ανώριμο, ανασφαλές, φοβισμένο. Κρύβεται με ευκολία στην καθημερινότητα και τα άγχη της και ντρέπεται πολλές φορές να βγει στην επιφάνεια μην και δηλωθεί η παρουσία του ως αδυναμία. 

     Μεγαλώνοντας, χάνουμε όσα μας χαρακτήριζαν σαν παιδιά, ξεχνάμε πώς να γελάμε, να παίζουμε, να χαιρόμαστε, να ζούμε. Ένα από τα δικαιώματα των παιδιών είναι το παιχνίδι και η χαρά. "Ο άνθρωπος που δεν παίζει, έχει χάσει για πάντα το παιδί που ζούσε μέσα του και που θα του λείψει τρομερά" (Pablo Neruda). Στ΄ αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί ποτέ μας πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας, αν αφήναμε το εσωτερικό παιδί να εκφραστεί?
      
     Ένας ακόμη Καλοκαιρινός Μαραθώνιος Δημιουργικότητας από το in my closet ξεκίνησε και φέτος για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά! Για 8 συνεχόμενες εβδομάδες, από 17/7 έως 10/9, αναλαμβάνουμε να ολοκληρώσουμε μια δημιουργική αποστολή ανά εβδομάδα, που θα έχει σαν κύριο στόχο να φτιάξουμε κάτι. Κάθε αποστολή που έχει διάρκεια μιας εβδομάδας (από Δευτέρα έως Κυριακή), είναι μοναδική. Αν ενδιαφέρεσαι κι εσύ να πάρεις μέρος, προλαβαίνεις ακόμα να δηλώσεις συμμετοχή! H πρώτη αποστολή ήθελε μεταποίηση παλιού τζιν και θα σας τη δείξω στην επόμενη ανάρτηση. Η δεύτερη αποστολή είχε θέμα το παιχνίδι."Ένα παιχνίδι για το καλοκαίρι σου, που να μπορείς και να θέλεις να παίξεις κι εσύ. Και φυσικά να παίξεις". Μια πρώτης τάξης ευκαιρία, λοιπόν, για το παιδί που κρύβεται μέσα μας! 

     Παιχνίδι Νο1: Τυμπανάκι περιστροφής (monkey ντραμ), από ρολό αυτοκόλλητης ταινίας και παιδική ζωγραφιά. 

Υλικά:

  • 1 ρολό από αυτοκόλλητη ταινία
  • διακορευτής ή μυτερό ψαλιδάκι
  • χαρτόνι
  • 2 μεγάλες χάντρες
  • κορδόνι ή κορδέλα
  • 1 μακρύ ξυλάκι
  • ατλακόλ
     Ο τρόπος κατασκευής του είναι απλός.

- Μ΄ ένα διακορευτή ή μυτερό ψαλιδάκι ανοίγουμε προσεχτικά μια τρύπα και περνάμε το ξυλάκι κατά μήκος του ρολού στο μέσον του, στερεώνοντας το με κόλλα, ενώ κάθετα στο ξύλο στη μέση των δύο πλαϊνών με τη βοήθεια του ψαλιδιού ανοίγουμε δύο μικρότερες τρύπες και στερεώνουμε τα κομμάτια κορδονιού (ή κορδέλας), που στην άκρη τους έχουμε δέσει από μια μεγάλη χάντρα. Το μήκος του κορδονιού πρέπει να είναι τόσο ώστε η χάντρα να φτάνει στο κέντρο του ρολού.


- Πάνω σε χοντρό χαρτόνι σχεδιάζουμε 2 μεγάλους κύκλους, με διάμετρο λίγο μεγαλύτερη από τη διάμετρο του ρολού, τους οποίους κόβουμε και κολλάμε πάνω στον κύλινδρο και στα πλαϊνά του.


- Αφήνουμε την κατασκευή μας να στεγνώσει καλά.

- Διακοσμούμε με φαντασία και το τυμπανάκι μας είναι έτοιμο! Μπορούμε να ντεκουπάρουμε την επιφάνειά του, να ζωγραφίσουμε, να διακοσμήσουμε με αυτοκόλλητα, κ.λ.π. Στη δική μου εκδοχή, στην μπροστινή και πίσω επιφάνεια του τυμπάνου έχουν κολληθεί τμήματα παιδικής ζωγραφιάς, στα πλαϊνά έγινε decoupage, ενώ το ξυλάκι έχει επενδυθεί με χρωματιστό κορδόνι.


     Μια ακόμα πιο απλή και γρήγορη εναλλακτική λύση, είναι να χρησιμοποιηθεί ένα κυλινδρικό κουτί (π.χ. από τυράκια La vache qui rit). Με τον τρόπο αυτό παρακάμπτεται το δεύτερο στάδιο της παραπάνω κατασκευής. Παίζεται περιστρέφοντας το ξύλο δεξιά κι αριστερά, ώστε οι χάντρες να χτυπούν στο κουτί. Τέτοια οργανάκια χρησιμοποιούνται έως σήμερα στην Αφρική.

     Παιχνίδι Νο2: Ψαράκια στην... κονσέρβα! Θα χρειαστείτε χαρτόνι χειροτεχνίας, μαρκαδόρους, ψαλιδάκι, μερικά μανταλάκια. Προσοχή! Μην σας παραπλανούν οι αθώες, μικρές και αστείες φατσούλες τους! Τα ψαράκια επαναστάτησαν και με το δίκιο τους!


Ψαράκια, ψαράκια οργανωθείτε!
Ψαράκια, ψαράκια, μην το δεχτείτε!
Όλα μαζί αγωνιστείτε.
Και με μια φωνή να πείτε:

  

"Πριν να πιαστούμε στα δίχτυα του ψαρά
πριν καταλήξουμε στην ψησταριά
πριν γίνουμε όλοι σούπα κακαβιά
ας κάνουμε κάτι βρε παιδιά"!


Ψαράκια, ψαράκια αντισταθείτε!
ψαράκια, ψαράκια, ξεσηκωθείτε,
όλα ενωμένα αγωνιστείτε
και με μια φωνή να πείτε:


"Μην καταλήξουμε στην ψαραγορά,
μην μπούμε στα καφάσια του ψαρά,
μην γίνουμε βραστά ή τηγανιτά,
ας κάνουμε κάτι βρε παιδιά".


    Υ.Γ. Το ποιηματάκι ανήκει στα μελοποιημένα Τραγούδια του Τριγωνοψαρούλη, με τίτλο "Πριν γίνουμε σούπα κακαβιά" και στίχους του Βαγγέλη Ηλιόπουλου. 

     Παιχνίδι Νο3: Παζλ με γλωσσοπίεστρα. Στη συγκεκριμένη κατασκευή Χρησιμοποίησα γλωσσοπίεστρα (13 συνολικά) και με τη βοήθεια σελίδων περιοδικών με αγαπημένους ήρωες για παιδιά έφτιαξα 2 διαφορετικά παζλ, ένα σε κάθε όψη τους (μπροστά και πίσω). Θα χρειαστείτε, επιπλέον, κοπίδι και μια καλή κόλλα χαρτιού. Εύκολη κατασκευή, γρήγορη, όμως απαιτητική για ένα μικρό παίκτη, μιας κι έχει το βαθμό δυσκολίας της, εξαιτίας του διπλού παζλ! Ωστόσο πολύ διασκεδαστική δραστηριότητα.


     Παιχνίδι Νο4. Ένα από τα πολύ αγαπημένα παιχνίδια είναι και αυτό με τις κάρτες μνήμης. Το να συνδυάσεις, δηλαδή, τις ίδιες εικόνες με όσο το δυνατό λιγότερο άνοιγμα των καρτών. Όλες οι καρτούλες - παγωτό είναι ζωγραφισμένες στο χέρι πάνω σε χαρτόνι χειροτεχνίας. Σύνολο 38 memory cards, που μπορούν να ανανεώνονται από καιρό σε καιρό.


     Τελικά, πόσο εύκολο είναι να κρατήσουμε μέσα μας το παιδί ζωντανό και χαρούμενο!

28 Ιουνίου 2017

Λαχταριστές μπάρες γιαουρτιού.


     Τι θα λέγατε για ένα δροσερό, λαχταριστό και προπάντων υγιεινό σνακ, που θυμίζει αρκετά παγωτό και χρειάζεται μόλις λίγα λεπτά να ετοιμαστεί? Ιδανικό για μικρά και μεγάλα... παιδιά, πιο θρεπτικό από τις απλές μπάρες δημητριακών και πρωτεϊνούχο, είναι βέβαιο ότι θα κλέψει καρδιές και γευστικές εντυπώσεις!


     Τα υλικά που θα χρειαστούμε:

- 2 κεσεδάκια γιαούρτι στραγγιστό (επέλεξα με 2% λιπαρά)
- 2 κουταλάκια του γλυκού μέλι (αν θέλετε τις μπάρες σας πιο γλυκές, μπορείτε να προσθέσετε περισσότερο)
- χοντροκομμένους ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα της επιλογής σας. Μπορείτε, ωστόσο, να "παίξετε" και με άλλες επιλογές, όπως κομματάκια μαύρης σοκολάτας, δημητριακά, σουσάμι, κανέλα, σπόρους ροδιού, τριμμένη καρύδα κ.λ.π.
- αντικολλητικό χαρτί ψησίματος.


     Εκτέλεση:

- Σ΄ένα μπολ ανακατεύουμε, μέχρι να γίνει ομοιογενές μείγμα, το γιαούρτι με το μέλι.
- Σ΄ένα δίσκο που έχουμε τοποθετήσει το αντικολλητικό μας χαρτί, απλώνουμε το γιαούρτι σε πάχος περίπου ενός εκατοστού.
- Διασπείρουμε σε όλη την επιφάνεια του γιαουρτιού τα υλικά που έχουμε επιλέξει (ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα, κ.α).


- Παγώνουμε στη κατάψυξη όλη τη νύχτα.
- Το πρωί σπάμε με τα χέρια μας σε ακανόνιστα κομμάτια, τα οποία φυλάμε σε αεροστεγή σακούλα ή δοχείο, κατάλληλα για κατάψυξη.


     Εύκολο δεν είναι?

22 Ιουνίου 2017

Σοφία, η σοφή.


     Είναι, ίσως τα μεγάλα της μάτια και το μονίμως "σοβαρό" ύφος που την κάνουν να μοιάζει σκεπτική και σεβάσμια. Κι έτσι, μέσα από λαϊκούς θρύλους και διηγήσεις η κουκουβάγια είναι το σοφό πουλί της νύχτας. Δυστυχώς, η πραγματικότητα τοποθετεί τις κουκουβάγιες στο αντίθετο άκρο των έξυπνων πουλιών και στη θέση της γλαύκας βάζει τον κοινό μας κόρακα, ένα από τα εξυπνότερα και πλέον σοφά πουλιά του ζωικού βασιλείου.


     Η κουκουβάγια αποτελεί σύμβολο σοφίας και σύνεσης. Στην ελληνική μυθολογία λέγεται ότι η θεά Αθηνά, η θεά της φρόνησης, εντυπωσιάστηκε από τα μεγάλα μάτια και την σοβαρή της εμφάνιση. Έκτοτε, είναι το αγαπημένο πουλί και έμβλημα της θεάς που την συντροφεύει σε πολλά αγάλματα και αποτελεί σύμβολο σοφίας και σύνεσης. Πολύ συχνά, η Αθηνά έπαιρνε τη μορφή της κουκουβάγιας όταν ήθελε να παρουσιαστεί στους ανθρώπους. Καθώς, όμως, η Αθηνά, εκτός από θεά της σύνεσης και της σοφίας, είναι και η θεά του πολέμου η κουκουβάγια έγινε ο προστάτης που συνόδευε τον ελληνικό στρατό στον πόλεμο. Εάν μια κουκουβάγια πετούσε πάνω από τους Έλληνες στρατιώτες πριν από μια μάχη, αποτελούσε σημάδι νίκης.


     Ωστόσο, σήμερα η κουκουβάγια έχει επικρατήσει, κατά γενική ομολογία, ως το πουλί της σοφίας και ως τέτοιο επιλέχθηκε σαν αποχαιρετιστήριο δώρο στους δασκάλους, για τη φετινή σχολική χρονιά που έληξε. Για την ευγένεια, την υπομονή και την αγάπη τους, από ένα μικρό ζουζούνι ένα μεγάλο "ευχαριστώ" από καρδιάς.

                                           

5 Ιουνίου 2017

Άσπρο πουκάμισο φορώ.


     Που λες, εγώ συνέχισα να απλώνω τα πουκάμισα με τον ίδιο τρόπο. Τα έπλενα τακτικά, διότι ο αγαπημένος μου ήταν πεντακάθαρος και δεν φορούσε ρούχο για δεύτερη φορά. Μετά το πλύσιμο, λοιπόν, δεν άπλωνα τα πουκάμισα του στο σύρμα του απλώματος ρούχων, αλλά τα έβαζα σε κρεμάστρα, κούμπωνα τα πρώτα πάνω δύο κουμπιά και κρεμούσα την κρεμάστρα στον ήλιο.


     Το ενδιαφέρον σε αυτό το είδος απλώματος, ήταν το παιχνίδι με τον άνεμο. Με το φύσημα του ανέμου το πουκάμισο όχι μόνο έπαιρνε όγκο σαν να το φορούσε κάποιος, αλλά κουνιόταν, έτσι που αυτό το αέρινο σώμα έπαιρνε διάφορες στάσεις, με πλησίαζε, έσκυβε, αποτραβιόταν, ξανασίμωνε, άπλωνε τα χέρια, υποκλινόταν, έφευγε με απαρέσκεια. Έτσι που το χάζευα να ζει με την αέρινη σάρκα του, έβλεπα τον ποιητή μου να κινείται, όπως τότε που ζούσε και μου χάριζε για καλημέρα ένα καινούργιο ποίημα.

     Βέβαια, τώρα δεν τολμάω να του πω “Σήμερα δεν μου είπες καλημέρα”, διότι το αέρινο σώμα του δεν θα μάθει ποτέ να γράφει ποιήματα...
                                                                                                                                                                       Γιώργος Δουατζής
     Αποτελούσε, αποτελεί και θα αποτελεί το καλύτερο εμφανισιακά ένδυμα αντιπροσωπευτικό της ανδρικής γκαρνταρόμπας. Από την πιο απλή περίσταση (να το φοράς ως αγγαρεία στη δουλειά) μέχρι την απονομή των Όσκαρ, ένα καλό πουκάμισο βοηθάει πάντα τη γενική εικόνα, προσθέτοντας αναμφισβήτητα κύρος και στυλ. Παρουσιάζει, δε, έντονο σημειολογικό ενδιαφέρον, γιατί αντανακλά την προσωπικότητα εκείνου που το φορά και διαχρονικά, οι επιλογές του εκφράζουν την κουλτούρα και την αισθητική του.

     Οι ρίζες του εντοπίζονται στο Καλαζίρι των Ασσυρίων και των Βαβυλωνίων, στον Κάνδυ των Περσών, στον Χιτώνα των Ελλήνων και τέλος, στην Τουνίκα των Ετρούσκων και Ρωμαίων, που αποτέλεσαν τον προπομπό του σημερινού πουκαμίσου.
     Το παλαιότερο συντηρημένο ένδυμα του κόσμου, το οποίο ανακάλυψε ο Flinders Petrie, είναι ένα "εξαιρετικά σοφιστικέ" πουκάμισο από έναν αιγυπτιακό τάφο της πρώτης δυναστείας στο Tarkhan, το 3000 π.Χ.. Στους ώμους και τα μανίκια υπάρχουν πιέτες που δίνουν τη δυνατότητα της άψογης εφαρμογής σε συνδιασμό με την κομψότητα, ενώ επιτρέπουν την άνεση των κινήσεων στο χρήστη. Το μικρό περίγραμμα που σχηματίζεται στη διάρκεια της ύφανσης, κατά μήκος της μιας άκρης του υφάσματος έχει τοποθετηθεί από τον σχεδιαστή για να διακοσμήσει το άνοιγμα του λαιμού και την πλευρική ραφή.

                                                                                        The Tarkhan Dress

     Ο όρος Camisas στα τέλη του 17ου αιώνα, σηματοδοτεί την αρχή της νεότερης ιστορίας του πουκαμίσου. Κατά τη διάρκεια των ετών, εκλεκτά υφάσματα, γιακάδες και μανσέτες, αντικατοπτρίζουν την επαγγελματική ταυτότητα και την οικονομική ισχύ.
Μέχρι τον εικοστό αιώνα, το πουκάμισο ήταν ένα στοιχείο μόνο των ανδρικών εσωρούχων. Αν και έμοιαζε πολύ με το ένδυμα της γυναίκας που ονομαζόταν chemise (ένα μονοκόμματο βαμβακερό εσωτερικό ένδυμα που κρεμόταν από τους ώμους, ιδιαίτερα δημοφιλή στα 1920, που φοριόταν κατάσαρκα έτσι ώστε να προστατεύει τον υπόλοιπο ρουχισμό από τον ιδρώτα και τα φυσικά έλαια του σώματος), είναι το αντίστοιχο ανδρικό ένδυμα αυτό που, στη σημερινή του μορφή, γνωρίζουμε ως πουκάμισο.

                                                           Chemise 1910 - The Metropolitan Museum of Art

     Στον Μεσαίωνα, ήταν ένα απλό ένδυμα που φοριόταν κατάσαρκα. Στα μεσαιωνικά έργα τέχνης, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι το πουκάμισο είναι ορατό (ακάλυπτο) μόνο σε άτομα κατώτερης φύσης ή τάξης, όπως οι βοσκοί, οι φυλακισμένοι και οι μετανοούντες, που είχαν υποπέσει σε κάποιο αμάρτημα. 


La penitente by Pietro Rotari

Από τον 17ο αιώνα επετράπη στα πουκάμισα των ανδρών να... δείχνονται. Στο 18ο αιώνα, οι άνδρες στηρίχθηκε στις μεγάλες ουρές των πουκαμίσων τις οποίες χρησιμοποίησαν... σε αντικατάσταση των εσωρούχων τους. Ο ιστορικός κουστουμιών του 18ου αιώνα Joseph Strutt πίστευε, ότι οι άνδρες που δεν φορούν πουκαμίσες για τον ύπνο ήταν άσεμνοι. 

                                                          Metropolitan Museum of Art - Πουκαμίσα ύπνου

     Μέχρι και το 1879 ένα σκέτο πουκάμισο, χωρίς να συνοδεύεται με κάτι άλλο από πάνω, εθεωρείτο ακατάλληλο! Το 16ο αιώνα, τα ανδρικά πουκάμισα συχνά έφεραν κεντήματα και μερικές φορές διακοσμητικά στοιχεία ή δαντέλα στο λαιμό και στις μανσέτες. 

                                                                  Smock | Museum of London 16th century

     Τα πρώτα χρωματιστά πουκάμισα άρχισαν να εμφανίζονται στις αρχές του 19ου αιώνα. Θεωρήθηκαν casual ρούχα και μόνο για τους εργάτες, μέχρι και τον εικοστό αιώνα. 


Για έναν κύριο ήταν αδιανόητο να φορέσει ένα γαλάζιο πουκάμισο το 1860, κάτι που ήταν απόλυτα φυσιολογικό το 1920, ενώ από το 1980 αποτελεί την πιο συνηθισμένη επιλογή.


     Το 1827 η Hannah Montague, μια νοικοκυρά από την περιοχή της Νέας Υόρκης, ανακαλύπτει το αποσπώμενο κολάρο. Κουρασμένη να πλένει συνεχώς ολόκληρο το πουκάμισο του συζύγου της όταν χρειαζόταν μόνο το γιακά, έκοψε τα περιλαίμιο του κι επινόησε έναν τρόπο να το επανασυνδέει με τη λαιμόκοψη μετά το πλύσιμο. Γύρω στα 1930 τα στηρίγματα των κολάρων έγιναν πολύ δημοφιλή, αν και αυτά τα πρώιμα αξεσουάρ έμοιαζαν περισσότερο με κλιπς γραβάτας, παρά με τα μικρά ενισχυτικά κολάρων που είναι διαθέσιμα σήμερα.

  
      Τα ενισχυτικά κολάρων είναι λείες, άκαμπτες ταινίες από μέταλλο (όπως ορείχαλκος, ανοξείδωτο ατσάλι ή ασήμι), κεράτινα, από μπαλένα, φίλντισι, ή πλαστικό, στρογγυλεμένα στο ένα άκρο και μυτερά στο άλλο, τα οποία τοποθετούνται σε ειδικά διαμορφωμένες θήκες κάτω από το κολάρο του πουκαμίσου, για να σταθεροποιήσουν τα άκρα του γιακά. Μ΄αυτό τον τρόπο, εξασφαλίζεται η σωστή εφαρμογή του κολάρου πάνω στη λαιμόκοψη, παραμένοντας άψογα φορμαρισμένο στη σωστή θέση. 

     Όσον αφορά τις γυναίκες, οι Ευρωπαίες και οι Αμερικανίδες άρχισαν να φορούν πουκάμισα γύρω στα 1860, όταν το πουκάμισο Garibaldi, ένα κόκκινο πουκάμισο που φορούσε οι μαχητές της ελευθερίας υπό τον Giuseppe Garibaldi, διαδόθηκε από την αυτοκράτειρα Eugénie της Γαλλίας. 

     

                                                Garibaldi Guards                                Woman in White, με πουκάμισο Garibaldi

     Στα μέσα του 20ού αιώνα, το πουκάμισο ήταν ευρέως διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, από τη μικρή έως τη μεγάλη αστική τάξη. Όμως, όχι μόνο έγινε μέρος της ιστορίας της μόδας, αλλά επιπλέον χαρακτήρισε την πολιτική άποψη των καιρών: από τον Εθνικισμό με τα μπλε πουκάμισα, στον φασισμό με τα μαύρα, μέχρι τα καφετιά πουκάμισα στον Εθνικό Σοσιαλισμό του Χίτλερ. Παρ΄όλα αυτά, το πουκάμισο δεν έπαψε ποτέ να είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής στο πέρασμα των αιώνων, το οποίο μέσα από διάφορες μορφές και υφάσματα χαρακτήρισε κοινωνικές τάξεις κι επαγγέλματα, αποκτώντας μια αδιαμφισβήτητη αξία. 

                                           
                                             100 years of fashion in 100 seconds 

     Ο γιακάς αποτελεί την πολύτιμη λεπτομέρεια του πουκαμίσου που καθορίζει το προσωπικό στυλ και μπορεί να τονίσει ή να αμβλύνει τις γραμμές του προσώπου. Οι μανσέτες, δε, πρέπει να αγκαλιάζουν σωστά το χέρι και να επιτρέπουν ταυτόχρονα την ελευθερία της κίνησης. Όταν συνδυάζονται με κοστούμι, πρέπει να εξέχουν τουλάχιστον 1.5cm κάτω από το μανίκι του σακακιού. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι μανσέτας: η Απλή με κουμπί και η Διπλή, που κλείνει με μανικετόκουμπα.

     Παρόλα αυτά, υπάρχουν αρκετά λάθη που κάνουμε όταν φοράμε ένα πουκάμισο. Ακολουθούν κάποια από από τα πιο συνηθισμένα:

ΠΟΤΕ δεν σηκώνουμε το γιακά. Ο Κόμης Δράκουλας και η μόδα του πρέπει να παραμείνουν στα Καρπάθια Όρη. Το ίδιο οφείλετε να κάνετε και με μπλούζες τύπου πόλο. 

- Μη βάλετε γραβάτα με κοντομάνικο πουκάμισο.  Γενικότερα δίνει τόνο χαμηλότερης κατηγορίας.  Η γραβάτα αποπνέει επαγγελματισμό και αυτοπεποίθηση, κάτι που καταστρέφεται με κοντομάνικο πουκάμισο.  Αν δεν δουλεύεις σε φαστφουντάδικο -όπου η στολή τύπου rock 'n roll είναι υποχρεωτική- απόφυγε να φορέσεις σε κάθε περίπτωση κοντομάνικο πουκάμισο με γραβάτα. Ποτέ μην τολμήσεις αυτό το συνδυασμό σε επαγγελματικό ραντεβού, ακόμα και αν έξω έχει καύσωνα.

- Όταν σηκώνετε τα μανίκια προσέξτε! Σε κανέναν δεν αρέσει να μοιάζει με το Βασίλη Αυλωνίτη. Διπλώστε τα προσεκτικά, γυρνώντας τα προς τα πάνω. Δώστε προσοχή στο να φτάνουν στο ίδιο μήκος τα δύο μανίκια. 

- Εάν θέλετε να φορέσετε κάτι μέσα από το πουκάμισο, προτιμήστε φανέλα του ίδιου χρώματος και οπωσδήποτε με ανοιχτό “v”. Δεν χρειάζεται να δείχνετε και στους άλλους πως φοράτε δεύτερη μπλούζα.

- Ανάλογα με τη γραμμή φορέστε το πουκάμισο μέσα ή έξω από το παντελόνι.

- Σιδερωμένα ρούχα.


    "Πες μου μια λέξη" ζήτησε η Αλεξάνδρα μας - κυριολεκτώντας, μάλιστα - μιας και η λέξη, το αγαπημένο σε όλους μας πουκάμισο ήταν η επιλογή της κι εκείνη το μυστικό μου ταίρι. Από τη δική μου πλευρά, οι μελωδοί μου έγιναν η αιτία για μια πολύ μελωδική ανάρτηση από μια μοναδική στο είδος της μαγισσούλα.

     Σας φιλώ κι εύχομαι σε όλους σας μια υπέροχη, δημιουργική συνέχεια!

                                                                                                                                             Πηγές:

                                                                                                                                                                                     - Wikipedia
                                                                                                                                                                                     - Kamiceria
                                                                                                                                        - Flow Magazine

16 Μαΐου 2017

Ένα έγκλημα καταστρέφει την Αττική! - ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS


     Στεκόμαστε στο πλευρό των κατοίκων του Δήμου Μαραθώνα και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά τους να προστατεύσουν τη ΒΑ Αττική και όχι μόνο, από την καταστροφή που θα επιφέρει ο ΧΥΤΥ Μαραθώνα.


     ΔΕΝ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΙΩΠΗΛΟΙ σε μια σειρά παράλογων και παράνομων ενεργειών που γίνονται, με πρώτο το σημείο που κατασκευάζεται. Βρίσκεται σε βουνό, το οποίο εξαφανίστηκε σταδιακά για τη δημιουργία του, μια ανάσα απ’ τη θάλασσα. Στο σημείο βρίσκονται πηγές και ρέματα, τα οποία καταλήγουν στις κοντινές παραλίες στον Ευβοϊκό (Μαραθώνα, Σχοινιά, Ν. Μάκρη, Σέσι) και ήδη με μια μικρή μπόρα κατεβαίνει λάσπη σε όλη την ακτογραμμή. Φανταστείτε να κατεβαίνουν τοξικά υπολείμματα. Με τη λειτουργία του θα μολυνθεί όχι μόνο η ακτογραμμή αλλά και η θάλασσα, θέτοντας σε κίνδυνο την αλιεία και το κολύμπι. Παίρνουμε θέση και ψηφίζουμε εδώ


     ΔΕΝ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΟΤΑΝ θα επηρεαστεί άμεσα ο υδροφόρος ορίζοντας, όπως συμβαίνει στη Φυλή, σύμφωνα με την έκθεση του καθ. Γεωλογίας & Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Λέκκα, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Τα Νέα". Μεταξύ άλλων, ο κ. Λέκκας αναφέρει: "το... μαύρο υγρό των αποστραγγισμάτων των σκουπιδιών - τα επικίνδυνα δηλαδή "κατακάθια" των απορριμμάτων - εξαπλώνεται με εντυπωσιακό τρόπο. Από την Ελευσίνα και τον Ασπρόπυργο ως τις παρυφές της Φυλής και των Αχαρνών, όλες οι μετρήσεις σε βάθος 20, 50, 70 και 100 μέτρων ανίχνευσαν κάδμιο, αρσενικό, κυάνιο, μόλυβδο και ψευδάργυρο". Το υπέδαφος μιας ολόκληρης περιοχής θεωρείται πλήρως κατεστραμμένο. Σε όλη αυτή την έκταση δεν μπορεί να γίνει καμία γεώτρηση, ενώ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η επιφάνεια για καλλιέργειες. Όσο πιο κοντινές στη χωματερή ήταν οι περιοχές από όπου είχαν ληφθεί τα δείγματα, τόσο οι ρύποι ανιχνεύονταν ακόμα και σε μηδενικό βάθος, στην επιφάνεια του εδάφους".


     Στα παραπάνω, προστίθεται και το ενεργό σεισμικό ρήγμα του Ωρωπού που βρίσκεται στο σημείο, καθώς η μικρή απόσταση από τη λίμνη του Μαραθώνα, η οποία χρησιμοποιείται για πότισμα στις καλλιέργειες της περιοχής, η καταστροφή του δάσους που αποτελεί ένα από τους λίγους πνεύμονες που έμειναν στην Αττική, η ατμοσφαιρική ρύπανση. Και αναρωτιόμαστε, πώς γίνεται η Πολιτεία να απαγορεύει σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων από τη λίμνη την οικοδόμηση κατοικιών και να επιτρέπει την οικοδόμηση ΧΥΤΥ!!!


     Γι’ αυτούς τους λόγους και όχι μόνο, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει απεντάξει διαπαντός το έργο από τη χρηματοδότηση ως περιβαλλοντικά επιζήμιο (αφού δεν πληροί τις προϋποθέσεις) και κρατά την υπόθεση ανοιχτή σε ό,τι αφορά τη διερεύνηση παράνομων ενεργειών που έγιναν.


     Το επιχείρημα πως ο ΧΥΤΥ Μαραθώνα, θα δέχεται μόνο υπολείμματα είναι ακόμα χειρότερο αφού σ’ αυτά περιλαμβάνονται τα πιο τοξικά και επικίνδυνα για την υγεία, υλικά που δεν ανακυκλώνονται οπότε η μόλυνση θα είναι μόνιμη και μη αναστρέψιμη!     Παίρνουμε θέση και ψηφίζουμε εδώ

     Οι bloggers ενώνουμε τη φωνή μας με την φωνή των κατοίκων για να αποτρέψουμε αυτή την οικολογική βόμβα να εκραγεί!

Γιατί ο τόπος που ζούμε ανήκει στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές.

Έχουμε χρέος να τον προστατεύσουμε!!

Ο ΧΥΤΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!

ΔΕΝ ΣΙΩΠΟΥΜΕ – ΔΙΑΔΙΔΟΥΜΕ - ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ


14 Μαΐου 2017

Α ρε Μάνα!



Ήταν χειμώνας, έξω έκανε κρύο, ήταν η στιγμή που γεννήθηκα και που γεννήθηκες κι εσύ. Πιο μπροστά ήσουν κοριτσάκι... όταν με γέννησες έγινες Μάνα...

Μέχρι τα πέντε μου χρονιά κρεμόμουν από πάνω σου σε κάθε ευκαιρία, καθόσουν δίπλα μου και μου ζωγράφιζες ήλιους και λουλούδια και ουράνια τόξα, μ΄ έπαιρνες αγκαλιά και με κανάκευες.

Από εκείνη την ηλικία και μετά, έγινα αχάριστος. Μου ήταν όλα δεδομένα, γιατί δεν ένιωθα την ανάγκη να σου πω ευχαριστώ κάθε μέρα που έβρισκα φαγητό μετά το σχολείο.

Δεν σκέφτηκα να σε ευχαριστήσω ποτέ για τα σιδερωμένα μπλουζάκια, ούτε για τα όμορφα μπαλώματα που έκανες στα παντελόνια μου κι ας σου έβγαιναν τα μάτια, κι ας τρυπούσες τα δάκτυλα σου, να ήμουν καθαρός και περιποιημένος σ' ένοιαζε. Το μόνο που ήξερα ήταν να γκρινιάζω που έκανες πάλι ρεβίθια που δεν μ' άρεσαν, που ανακάτευες τα μακαρόνια με την σάλτσα, που δεν βρήκα σιδερωμένο το μπλουζάκι που ήθελα.... θύμωνα που κατέβαζες το πόστερ με την Ζωή Λάσκαρη μ΄ εκείνο το μπικίνι και ήμουν έξω φρένων που έψαχνες τι κρύβω κάτω απ' τα βιβλία του σχολείου... στο λέω τώρα, Μικι Μάους... ούτε μου έκανε εντύπωση ότι το δωμάτιο μου ήταν πάντα καθαρό. Ακατάστατο, αλλά καθαρό.... α ρε Μάνα....

Το μόνο σου παράπονο ήταν η αχαριστία μου και που δεν σου είπα ούτε ένα ευχαριστώ.... Τα δικά μου παράπονα ότι δεν μου ικανοποιούσες τις 5.248 επιθυμίες μου και δεν με κατάλαβες ποτέ.......


                                        Πικάσο - Μητέρα και παιδί 1902

Με κτυπούσαν τ΄άλλα παιδάκια και πονούσες πιο πολύ εσύ... μ΄ έπαιρνες αγκαλιά και με προστάτευες... Όταν μεγαλώνοντας γυρνούσα αργά τα βράδια, σ΄ έβρισκα σκυμμένη στα σκοτεινά να με προσμένεις βουβή, ξάγρυπνη και χλωμή. . . α ρε Μάνα . . .

Μεγάλωσα, ρε Μάνα και θυμάμαι το ρολό κιμά με το αυγό στην μέση, το ξεμάτιασμά σου κάθε φορά που με πονούσε το κεφάλι, τα σεμεδάκια που έκανες και μου΄λεγες ότι, όταν αποφασίσω να νοικοκυρευτώ, είναι για την προίκα μου.... Μεγάλωσα, ρε Μάνα και κατάλαβα ότι είχες ξεχάσει τους πόνους του τοκετού και μου΄λεγες ότι ποτέ δεν ξέχασες το πρώτο κλάμα του μωρού σου, το δικό μου κλάμα . . .

Δεν σε ρώτησα ποτέ, γιατί τα χέρια σου ήταν ροζιασμένα και γιατί είχες μαύρους κύκλους κάτω απ τα μάτια σου, εσύ καταλάβαινες ότι δεν έλεγα . . . α ρε Μάνα . . .

Μεγάλωσα και δεν σου είπα ποτέ ότι σε αγαπώ . . .

Σε ευχαριστώ, γιατί έκανες όλη την παιδική μου ηλικία να μυρίζει γαζία και αγιόκλημα... Σε ευχαριστώ, γιατί μέσα στα μάτια σου αντίκρισα το πρώτο δάκρυ της χαράς σου για μένα... Σ ευχαριστώ, παρότι δεν είχες πλούτη υλικά να μου δώσεις, μου 'δωσες όμως τα πλουσιότερα δώρα που πήρα στην ζωή μου, το φιλί και την αγκαλιά της Μάνας!!

Είμαι σίγουρος ότι, εκεί ψηλά που είσαι, μυρίζει παντού γαζίες και αγιοκλήματα . . .

Σε αγαπώ, σ΄ ευχαριστώ και συγγνώμη ρε Μάνα . . .


                                                                      Αφιερωμένο σε όλες τις Μάνες του κόσμου!!!
                                                                                        Χάρης Ανεμούδης
                                          

10 Μαΐου 2017

Το άλλο φίλτρο - Παίζοντας με τις λέξεις #11.


     Στο τζάμι η βροχή χτυπάει ρυθμικά. Ρυάκια νερού, ενίοτε και ποτάμια. διασχίζουν το δρόμο, ξεπλένουν τις στέγες, τις αυλές, τις τέντες, χορεύουν πάνω στ΄ αυτοκίνητα, θολώνουν τα τζάμια. Υγρές κλωστές κατεβαίνουν διαρκώς και υφαίνουν το διάφανο σώμα τους, ακολουθώντας το ταξίδι του νερού. Τριγύρω πλημμυρισμένα όλα, φανάρια που δεν λειτουργούν, λάσπες παντού. Ντυμένος την αχλή του ξημερώματος οδηγώ κάμποση ώρα βυθισμένος στις σκέψεις μου...

     Νευρικός σαν γατάκι ανεβαίνω την τριζάτη ξύλινη σκάλα, ψάχνοντας ένα-ένα τα κουδούνια, για ν΄ανακαλύψω γραμμένο αμυδρά το όνομα που ψάχνω σε μια από τις πόρτες. Χτυπάω διστακτικά. "Περάστε!", μου γνέφει ένας γέρος άντρας μ΄ένα χαμόγελο αθανασίας. Παίρνω βαθιά ανάσα. Δεν ξέρω αν με πνίγει η ατμόσφαιρα ή η αγωνία. Ένα μαύρο πιάνο σαν φέρετρο κλεισμένο, ένας μεγάλος καθρέφτης γεμάτος σκόνες και ραγισματιές, ένα πανάρχαιο σκαλιστό τραπέζι με δυο καρέκλες, μια ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα, ράφια στους τοίχους με συρματόσχοινα και στις γωνίες ολόγυρα αδιόρατες σκιές.

"Καθίστε, κύριε! Χαίρομαι για τη γνωριμία!"
"Είναι αλήθεια, λοιπόν, όσα μου περιγράψατε γι΄αυτό το μείγμα με τα.. ας πούμε.. ασυνήθιστα αποτελέσματα?"
"Ακούστε, αγαπητέ μου! Δεν πουλάω τίποτα από τα συνηθισμένα παυσίπονα ή άλλα γιατρικά. Ούτε το στοκ μου είναι πολύ μεγάλο, εντούτοις είναι αποτελεσματικό. Αυτό εδώ, λόγου χάρη, είναι ένα υγρό διάφανο σαν το νερό, άοσμο και άγευστο. Απαιτείται μόλις μια ελάχιστη ποσότητα και δεν ανιχνεύεται στη νεκροψία."
"Δηλαδή, δηλητήριο!!??? Μα όχι! Όχι, σε καμία περίπτωση..."
"Πείτε το "υγρό καθαρισμού" αν σας ηχεί καλύτερα", με διέκοψε αδιάφορα. Ενίοτε οι ζωές μας χρήζουν καθαρίσματος. Ένα κουταλάκι από αυτό,  φανταστείτε ότι κοστίζει 6.000 και λύνει όλα σας τα προβλήματα!".


"Όχι, όχι! Δεν με ενδιαφέρει αυτό! Το ίδιο ακριβά είναι και τα ερωτικά σας φίλτρα?"
"Φυσικά και όχι. Βλέπετε, όσοι νεαροί σαν εσάς χρειάζονται ερωτικά φίλτρα δεν έχουν τόσα πολλά χρήματα, αλλιώς δεν θα τα χρειάζονταν."
"Ώστε, πράγματι, πουλάτε ερωτικά φίλτρα! Και τ΄αποτελέσματα είναι... σίγουρα?"
"Αν δεν πουλούσα ερωτικά φίλτρα δεν θα σας έκανα λόγο για το προηγούμενο", είπε τείνοντας να πιάσει ένα άλλο, μάλλον βρώμικο μπουκαλάκι. "Τ΄αποτελέσματά τους είναι μόνιμα, αιώνια, επίμονα. Αντικαθιστούν με αφοσίωση την αδιαφορία, την περιφρόνηση με λατρεία. Θα είστε το μοναδικό ενδιαφέρον στην ζωή της..."
"Αλήθεια? Αυτό είναι έρωτας!"
"Θα φοβάται τα όμορφα κορίτσια που μπορεί να συναντήσετε..."
"Θα φοβάται? Στ΄ αλήθεια? Εμένα??".
"Θα ζηλεύει πολύ. Θα θέλει να είναι το παν για σας..."
"Μα είναι! Το ξέρει και δεν τη νοιάζει..."
"Και αν ποτέ θελήσετε αργότερα να... μπερμπαντέψετε, μη στεναχωριέστε! Εκείνη πάντα θα σας συγχωρεί ό,τι κι αν κάνετε! Η αγάπη της βράχος!"
"Αυτό δεν θα συμβεί ΠΟΤΕ!"
"Και ούτε λόγος να σας δώσει διαζύγιο!"
"Πόσο κοστίζει αυτό το θαυματουργό μείγμα? Το ερωτικό φίλτρο, εννοώ!"
"Αυτό δεν είναι σαν το άλλο ακριβό (μην το ξεχάσετε: 6.000, λεπτό παρακάτω!!). Κοστίζει μόνο 1 λίρα."

"Ω!! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, σας είμαι ευγνώμων! Αντίο!"
"Εις το επανιδείν, φίλε μου!"



     Ένα ακόμη "Παίζοντας  με τις λέξεις" έφτασε στο τέλος του. 17 μοναδικά εμπνευσμένες συμμετοχές - συν μία η δική μου, που μόλις διαβάσατε - όλες ξεχωριστές και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους (αυτή, άλλωστε, είναι και η μαγεία του παιχνιδιού), φιλοξενήθηκαν άψογα από την αγαπημένη μας Μαρία(mytripsonblog)

     Συγχαρητήρια στον Γιάννη(idipoton) και στη Μαρία(toapagio), των οποίων οι δυνατές τους συμμετοχές ξεχώρισαν!