Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα "σ΄αγαπώ"
κρυστάλλινο νερό πηγής που ξεδιψούσε.
Xρώμα μενεξεδί στο αγκάλιασμα του ήλιου σε κάθε δειλινό,
φιλί λαχτάρας που μούδιαζε τα χείλη.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα "σ΄αγαπώ"
φυλαχτό πολύτιμο από Τίμιο ξύλο,
φορεμένο κατάσαρκα να ξορκίζει τον φόβο.
Tρεμάμενη προσμονή στην άκρη του λαιμού σου να καταλαγιάζει,
να υπόσχεται, ν΄αποζητά, να ποθεί.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα "σ΄αγαπώ"
ουράνιο τόξο στης ψυχής την καταιγίδα,
ντυμένο Έρωτας μονάκριβος.
Να ουρλιάζουν οι σκέψεις, να μιλούν δυνατά οι απόκρυφες επιθυμίες,
κρασί γλυκό, μεθυστικό στα χείλη οι ανάσες.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα "σ΄αγαπώ"
πάθος, πόθος, επιθυμία.
Άρωμα ακόλαστο, μεταλαβιά στο σώμα σου επάνω,
θυμίαμα και αγιοσύνη ενός επίγειου θεού.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα "σ΄αγαπώ"
αλήτης, με γρατζουνισμένα κορμιά, βαθιές κοφτές ανάσες.
Χωρίς όρια, μ΄ένα τεράστιο "θέλω" κοιτάζοντας κατευθείαν στα μάτια,
αέρας και θάλασσα που προσπαθούν να γίνουν ένα.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα "σ΄αγαπώ"
κι ακόμα είναι...
Είναι η συμμετοχή μου στην
"Ερωτική υμνωδία", ένα δρώμενο που βασίζεται σε μια αμοιβαία ιδέα και προσπάθεια της
Lysippe με τον
Γιάννη μας. Να ευχηθώ με τη σειρά μου καλοτάξιδο, με πολλές συμμετοχές κι ένα μεγάλο αγκάλιασμα!