Κάτι ροζ κι ένα παιχνιδιάρικο Δελφινάκι!

   
     Ροζ: ένα χρώμα που χαρακτηρίζεται από θηλυκότητα, τρυφερότητα, παιδικότητα και αθωότητα. Όμως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το χρώμα που συμβολίζει όλα τα παραπάνω, φαίνεται να μην...υπάρχει!

     Το ροζ είναι ένας συνδυασμός του κόκκινου με το μωβ. Παρατηρώντας το ουράνιο τόξο, θα διαπιστώσουμε ότι τα χρώματα αυτά υπάρχουν σε αντίθετες πλευρές. Είναι θεωρητικά, λοιπόν, αδύνατον ν΄αναμειχθούν, συμπέρασμα το οποίο οδήγησε τους ερευνητές στο να αποφανθούν, πως το ροζ χρώμα δεν υπάρχει στη φύση.

     Αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι το ροζ να θεωρείται ένα αντανακλαστικό χρώμα και οι άνθρωποι να μπορούν να το διακρίνουν επειδή ο εγκέφαλός τους το "μεταφράζει" έτσι. Φυσικά, υπάρχουν κάποιοι που διαφωνούν με τη συγκεκριμένη άποψη, θεωρώντας ότι το ροζ είναι το αποτέλεσμα της ανάμειξης του κόκκινου με το λευκό, άρα ως χρώμα είναι υπαρκτό!

 τσόχινη καρφιτσούλα για τη ροζ ανταλλαγή δώρων της Μαρίας-Έλενας.

     Οι Ινδιάνοι Chumash θεωρούν το Δελφίνι ως τον αγαπημένο τους αδελφό. Σύμφωνα με τις παραδόσεις τους, τα πρώτα μέλη της φυλής τους ζούσαν στο νησί Σάντα Κρουζ, στον Ειρηνικό Ωκεανό. Κάποτε, ο πληθυσμός τους αυξήθηκε πολύ και ο τόπος τους δεν τους χωρούσε πλέον. Αποφάσισαν, έτσι, να μεταναστεύσουν στη στεριά.

     Η θεότητα που τους έπλασε, η Hutash, τους έφτιαξε μια γέφυρα με το ουράνιο τόξο, για να περάσουν με ασφάλεια πάνω από τη θάλασσα και να φτάσουν στη στεριά. Τους είπε, όμως, να μην κοιτάξουν κάτω, γιατί κινδύνευαν να πέσουν και να πεθάνουν.

για το Δελφινάκι μας και τον Καλοκαιρινό του διαγωνισμό.

     Κάποιοι αγνόησαν τη συμβουλή της, κοίταξαν προς τα κάτω και σαστισμένοι από το θέαμα της αβύσσου έπεσαν προς τη θάλασσα. Όμως, η Hutash τους αγαπούσε τόσο πολύ που δεν τους άφησε να πεθάνουν και τους μεταμόρφωσε σε δελφίνια... (πηγή).

     Σας καληνυχτίζω με την ευχή, η αυριανή σας μέρα να πραγματοποιήσει κάτι από το αποψινό σας όνειρο... Όνειρα παραμυθένια, λοιπόν και καλό μας μήνα!

     Υ.Γ. "Μήπως πρόσεξες ποτέ, λέω, μήπως....πόση απαντοχή έχει το βλέμμα του γλάρου που κάθεται ολομόναχος σ΄ένα σάπιο μαδέρι και ζυγιάζει όνειρα στις φτερούγες του?" (Α. Παπαδάκη).

                                    πίνακας: "Take Flight Seagull" της Rita Squier.