Με λένε Γιαννούλα. Άσε με λίγο να ξαποστάσω...

Με λένε Γιαννούλα… έτσι… με τ’ όνομα μισό.
Ούτε του πατρός μου ούτε του αντρός μου.
Ή μάλλον Γιαννούλα Κουλουρού, για να δέσει το μηδέν δίπλα στο βαφτιστικό μου.
Όσο μεγάλωνα μεγάλωνε κι ο καημός μου που άντρας στο πλάι μου δεν στάθηκε….
Πόσες φορές με ντύσανε νύφη οι αλήτες…
Πόσες φορές….
Λες και δεν ήξερα…
Μια δυο φορές τους πίστεψα…
Μετά… τα ξέρετε.
Στο τέλος ο Φλεβάρης με τρόμαζε γιατί θυμόμουν όσα έγιναν.
Αυτές οι φωνές τους… και να μη μπορώ να κρύψω τα κλάματά μου.
Αχ…
Πάντα μόνη γύρναγα από τους γάμους μου…
Μόνη κλαμένη και ντροπιασμένη.
Δε βαριέσαι, αυτά έγιναν και δεν ξεγίνονται.
Όχι, δεν τους κρατώ κακία.
Σαν πέρασαν τα χρόνια έπαψα να τον περιμένω.
Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν υπήρξε.
Μόνη γύρναγα απ’ τους γάμους μου, κλαμένη και ντροπιασμένη.
Τι άλλο να σου πω…. κουράστηκα.
Κάθε χρόνο οι ίδιες ντροπές τα ίδια ψέματα.
Άκου αστικός μύθος μια γυναίκα τρομαγμένη και πληγωμένη.
Κάθε γάμος και μια πληγή, τόσο που έγινα ολόκληρη μια πληγή.
Άσε με λίγο να ξαποστάσω.

Η Γιαννούλα η κουλουρού πέθανε μόνη και φτωχή λίγο μετά το 1940 στη κατοχή θύμα του «ντόρου» της εποχής όπου κάποιοι «επώνυμοι πατρινοί» μαζί με κόσμο που όλο κι αυξανόταν της οργάνωναν τους γάμους της, που ποτέ δεν ολοκληρώνονταν. Η δυστυχή γυναίκα βούλιαξε στη θλίψη της, θύμα μπούλινγκ της τότε εποχής.

Την Τσικνοπέμπτη στην Πάτρα αυτό το ντροπιαστικό έθιμο λογικά θα επαναληφθεί και θα ακολουθήσει γλέντι ως συνήθως.

Η Γιαννούλα παραμένει ΑΔΙΚΑΙΩΤΗ μέχρι σήμερα. Ανήκει στο εικονοστάσι των δικών μου Αγίων και το κείμενό μου -απόσπασμα από την παράσταση βίοι Αγίων- το αφιερώνω στη βασανισμένη της ψυχή.

ΥΓ1. Συμπαθάτε με συντοπίτες καρναβαλιστές. Πίσω από τη γιορτή και το έθιμο(?) κρύβεται μια ιστορία θλιβερή.
ΥΓ2. Οι ευαίσθητες/οι φίλες/οι  βοηθήστε να ακουστεί κι αυτή η άποψη.
                                                                                                            Γιώργος Δίπλας

     ΣΗΜ: Η Γιαννούλα ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Επρόκειτο για μια φτωχή γυναίκα της Άνω πόλης που έζησε στην περίοδο πριν τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο και κύρια δραστηριότητά της ήταν η πώληση κουλουριών, που της εξασφάλιζε τα προς το ζην. Ορισμένοι Πατρινοί εκμεταλλευόμενοι την αφέλειά της και το ευφάνταστο του χαρακτήρα της, της έταζαν πως θα την παντρέψουν με τον πρόεδρο της Αμερικής Ουίλσον. Η σχετική φάρσα περιλάμβανε άφιξη του Ουίλσον με πλοίο στο λιμάνι και άνοδό του στην Άνω πόλη, όπου θα τελούνταν και ο γάμος με τη Γιαννούλα. Η εύπιστη κουλουρού υποδεχόταν τον υποτιθέμενο Ουίλσον, "Ιούλσο" όπως τον πρόφερε η ίδια, τον οποίο φρόντιζαν πάντα να τον ντύνουν με φράκο και ημίψηλο, αλλά ώσπου να αντιληφθεί την ειρωνεία της στιγμής, το πλήθος των συγκεντρωμένων για το γάμο είχε διασκεδάσει με την ψυχή του.

     Κάθε Τσικνοπέμπτη στην Πάτρα η διασκέδαση χτυπάει στην Άνω πόλη όπου φέτος, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, πραγματοποιήθηκε και το έθιμο του γάμου της Γιαννούλας…