Παραίτηση (Χαϊκού 2).

    Επειδή, "ένα ίσον... κανένα!" - όπως λέει και ο σοφός λαός - μια ακόμη συμμετοχή στο δρώμενο της Μαρίας Νικολάου - Χαϊκού. Φυσικά κι εδώ ζητώ την επιείκειά σας! 

    Καλό απόγευμα σε όλους σας.

Παραίσθηση (Χαϊκού).

Ονείρου παραίσθηση.

μορφή αέρινη απλώνει.

Σκοτάδι.

Θύμηση

ακάλεστης αμφιβολίας.

Παιχνίδια μυαλού.

Σιωπώ. Αφουγκράζομαι!

Χτύπο τον χτύπο

βαριανασαίνω.

Ψυχής ασυντρόφευτα,

λόγια ανείπωτα.

Σκιές αναδύουν.

                             Συμμετοχή στο δρώμενο της Μαρίας Νικολάου - Χαϊκού

                                         

Να σε βλέπω να γελάς!

... Είμαι καλά να λες...

Για όσες φορές μπήκες σε ξένα παπούτσια που σε στένευαν..
Για όλες τις νύχτες που αποκοιμήθηκες κλαίγοντας..
Για τις αγκαλιές που έδωσες κι έμεινες με άδεια χέρια..

Είμαι καλά να λες...

Για τα λόγια που υπερεκτίμησες και δεν έπρεπε...
Για το χώρο που έδωσες και τελικά έμεινε κενή η θέση δίπλα σου...
Για όλες τις φορές που ξέμεινες σε άδειους δρόμους...
Για όλους τους θυμούς που δεν έλεγξες...
Για ό,τι σκόρπισε... Ό,τι δεν τηρήθηκε...
Για τα ψίχουλα που αρκέστηκες να πάρεις...

Είμαι καλά να λες...

Κι ας απομακρύνονται τα όνειρά σου...
Κι ας γκρεμίστηκαν έτσι απρόβλεπτα τα πρότυπά σου...
Κι ας φαίνονται κάποιες στιγμές όλα αδιέξοδα...
Κι ας σου κόβεται η ανάσα από τον πόνο...
Να ξυπνήσεις ένα πρωί σε άλλη ζωή δεν γίνεται...
Γι'αυτό προσπάθησε να ομορφύνεις όσο γίνεται αυτή που έχεις...

                                                                                                      Λουκρητία Βοργία.

     Να σε βλέπω να γελάς, λοιπόν! Κάθε μέρα! Σήμερα ακόμα περισσότερο, μιας και είναι η Παγκόσμια Ημέρα Χαμόγελου, που τιμάται κάθε χρόνο από το 1999 την πρώτη Παρασκευή του Οκτώβρη.
Και να μετράς τη ζωή σου με τα χαμόγελα και όχι με τα δάκρυα. Ξεκίνα από το να χαμογελάς κάθε πρωί στον εαυτό σου στον καθρέφτη και σύντομα θ΄αρχίσεις να βλέπεις μια τεράστια αλλαγή στην ζωή σου.

                    Γιατί τα περισσότερα χαμόγελα ξεκινούν από ένα άλλο χαμόγελο...

                                          

Μέσα από μια καρτ ποστάλ...

     "Να γυρίζεις τη γης, να βλέπεις - να βλέπεις - και να μην χορταίνεις, καινούργια χώματα και θάλασσες κι ανθρώπους και ιδέες, και να τα βλέπεις όλα για πρώτη φορά, να τα βλέπεις όλα σα για τελευταία φορά, με μακρόσερτη ματιά. Κι έπειτα να σφλανάς τα βλέφαρα και να νιώθεις τα πλούτη να κατασταλάζουν μέσα σου ήσυχα, τρικυμιστά, όπως θέλουν, ωσότου να τα περάσει από την ψιλή κρισάρα του ο καιρός, να κατασταλάξει το ξαθέρι απ' όλες τις χαρές και τις πίκρες σου - τούτη η αλχημεία της καρδιάς, είναι, θαρρώ μια μεγάλη, αντάξια του ανθρώπου ηδονή". 

                                                                     Νίκος Καζαντζάκης - "Ταξιδεύοντας στην Ισπανία".

     Ταξίδι για ΄μένα, σημαίνει, ο κάθε δρόμος να σε πηγαίνει στην άκρη του εαυτού σου. Ταξίδια μακρινά ή κοντινά, διαδρομές της ψυχής αλλά και του μυαλού. Και τα ταξίδια του νου είναι τ' ακριβότερα ταξίδια. 
Τα ταξίδια, όπως και τα βιβλία, προσφέρουν εμπειρίες, συναισθήματα, αναμνήσεις, γνώσεις, εικόνες, προβληματισμούς, πηγαίνουν τη σκέψη ένα βήμα πάρα πέρα. Είναι αξιοθαύμαστο, στ΄αλήθεια, πως ακόμα κι αν χαθούν οι φωτογραφίες ενός ταξιδιού, στη μνήμη παραμένουν οι εικόνες ζωντανές έτσι κι αλλιώς.

    Το καλοκαιρινό δρώμενο της Μαρίας Ν, Ταξιδεύοντας με μια καρτ ποστάλ, δεν σας κρύβω ότι με ενθουσίασε σαν ιδέα εξ αρχής! Αφενός, γιατί όπως κατάλαβες, παρεάκι, αγαπώ πολύ τα ταξίδια και αφετέρου επειδή λατρεύω εξίσου τις καρτ ποστάλ. Ανυπομονούσα για το μυστικό μου ταίρι, μα ομολογώ, ότι ακόμα περισσότερο ανυπομονούσα για την καρτ ποστάλ που θα παραλάμβανα.

     Και έφτασε! Την πήρα στα χέρια μου μόλις προχθές και η χαρά μου είναι μεγάλη, ίδια με ενός παιδιού. Επειδή είναι μία και μοναδική, όπως και ο μυστικός μου αποστολέας... Επειδή είναι χειροποίητη και η δημιουργός του θεωρώ ότι είναι ξεχωριστή στο είδος της (κατά καιρούς, έχω θαυμάσει και ομολογουμένως, "ζηλέψει" τις υπέροχες δημιουργίες της)... Επειδή με συγκίνησε με τα λόγια της και εύχομαι από καρδιάς, να πραγματοποιήσει σύντομα το όνειρό της...

    

  Κι επειδή συνοδευόταν από μια παραμυθένια καρδιά με μεθυστικό άρωμα...

       

     Όχι, Μαριάννα μου, δεν έχω πάει στο μέρος της καρτ ποστάλ σου. Όμως, αφέθηκα σ΄ένα ταξίδι ονειρικό να περιπλανηθώ στις ομορφιές και στα δρομάκια της φωτογραφία σου, όταν την παρέλαβα. Κι αν την πραγμάτωση των ταξιδιών μας αναβάλλουμε, πάντα ελπίζουμε σε ένα αύριο που θα μας ταξιδέψει εκεί που η καρδιά μας ποθεί. Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ, για τα όσα απλόχερα μου χάρισες φίλη μου!!

     Θα σ΄αφήσω κάπου εδώ τώρα, παρεάκι. Ξέρω ότι εξαφανίστηκα, πάλι, για αρκετό καιρό, όμως έμπαινα κλεφτά στα σπιτάκια όλων σας και παρακολουθούσα σαν κομήτης. Θα τα ξαναπούμε σύντομα, ωστόσο. Να είστε όλοι καλά και να περνάτε ακόμα καλύτερα!

                                       

     Υ.Γ. Ήξερες πως, η επίσημη ονομασία της καρτ ποστάλ είναι Επιστολικόν Δελτάριον? Όμως, δεν πρέπει να συγχέεται με το Ταχυδρομικά Δελτάρια, τα οποία είναι μη εικονογραφημένα. Έχει άπειρους φίλους ανά τον κόσμο και ο διεθνής όρος για τη μελέτη και τη συλλογή των Επιστολικών Δελταρίων είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ονομασία τους: Δελτολογία (στα αγγλικά: Deltiology). Παρ΄όλα αυτά, στη χώρα μας χρησιμοποιείται ο όρος Καρτοφιλία για τους συλλέκτες του είδους, κάτι αντίστοιχο με το Φιλοτελισμό για τους φίλους του γραμματοσήμου.

Frosted Lemonade - Παγωμένη λεμονάδα... αλλιώς!

     "Το λέω και το ξαναλέω, αλλά το καλοκαιράκι θέλει δροσιά. Ξέρεις τι δροσερό δεν έχουμε κάνει ακόμα; Ξέρεις - ξέρεις! Δεν έχουμε κάνει ακόμα δροσερό ρόφημα. Έλα να κάνεις ένα, να χαρούμε όλοι. Μπορεί να είναι οτιδήποτε θέλεις εσύ. Με ή χωρίς αλκοόλ, με ή χωρίς καφέ, με ή χωρίς φρούτα. Αρκεί να πίνεται, να είναι δροσερό και να το έχεις φτιάξει με τα χεράκια σου. Και μαζί συνταγή και οδηγίες παρασκευής. Ακόμα και αν είναι ένα απλό φραπεδάκι ε; Δεν είμαστε όλοι γνώστες! Ευκαιρία να μάθουμε!"

     Τάδε έφη Άννα, ή, κοινώς ντουλαπάκι! Και η επιθυμία της αποτελεί την 9η αποστολή του Καλοκαιρινού μαραθώνιου δημιουργικότητας.

     Η συνταγή που θα σας δώσω είναι πανεύκολη, γρήγορη και απολαυστική και αφορά μια παγωμένη αρωματική, σπιτική λεμονάδα, λίγο διαφορετική απ΄ όσες άλλες έχουν, κατά καιρούς, πέσει στην αντίληψή μου.

     Έλα, λοιπόν, παρεάκι να τη φτιάξουμε μαζί! Λίγα τα υλικά και δεν θα κουραστείς καθόλου. Θα χρειαστούμε:

• 1 φλιτζάνι φρεσκοστυμμένο χυμό λεμονιού
• 1/2 φλιτζάνι ζάχαρη
• 2 φλιτζάνια νερό
• 2 φλιτζάνια παγωτό βανίλια

     Ανακατεύουμε το χυμό λεμονιού μαζί με την ζάχαρη, μέχρις ότου αυτή διαλυθεί καλά. Προσθέτουμε το νερό και ανακατεύουμε πάλι, μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα μας. Κατόπιν, το τοποθετούμε την κατάψυξη για τουλάχιστον 1 ώρα. 

     Βγάζοντας από την κατάψυξη το τοποθετούμε στο μίξερ, προσθέτουμε το παγωτό βανίλια και χτυπάμε όλα τα υλικά μαζί, σ΄ ένα κρεμώδες βελούδινο αποτέλεσμα.

     Σερβίρουμε σε ποτήρια και διακοσμούμε με φέτες λεμονιού. Θα λατρέψετε τη γεύση της!