19 Σεπτεμβρίου 2013

Άκου Ανθρωπάκο!

   

                                         
     "Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένοιωθε ένας αητός άμα έκλωθε αβγά μιας κότας?
Αρχικά, ο αητός νομίζει πως θα κλωσήσει μικρά αητόπουλα που θα μεγαλώσουν. Μα εκείνο που βγαίνει από τα αβγά, δεν είναι παρά....μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αητός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αητοί. Μα, που τέτοιο πράγμα! Τελικά, δεν βγαίνουν παρά κότες που κακαρίζουν.

     Όταν ο αητός διαπιστώνει κάτι τέτοιο βρίσκεται στο δίλημμα, αν πρέπει να καταβροχθίσει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν. Μα συγκρατείται. Και ό,τι τον κάνει να συγκρατηθεί είναι μια μικρή ελπίδα, πως ανάμεσα στα τόσα κοτόπουλα, μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αητόπουλο, ικανό σαν εκείνο τον ίδιο. Ένα αητόπουλο που από την ψιλή φωλιά του θα ατενίζει μακρυά κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής. Μόνο αυτή η ανεπαίσθητη ελπίδα κρατάει το λυπημένο, τον αποξενωμένο αητό να φάει όλα τα κοτόπουλα και όλες τις κότες που κακαρίζουν και που δεν βλέπουν, ότι τα κλωσάει ένας αητός....δεν καταλαβαίνουν ότι ζούνε σ' ένα ψιλό, απόμακρο βράχο, μακρυά από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν ατενίζουν την απόσταση, όπως κάνει ο απομονωμένος αητός. Μόνο καταβροχθίζουν και καταβροχθίζουν, όλο καταβροχθίζουν ό,τι φέρνει ο αητός στη φωλιά.

     Οι κότες και τα κοτόπουλα άφησαν τον αητό να τα ζεστάνει κάτω από τα μεγάλα και δυνατά του φτερά, όταν απ΄όξω κροτάλιζε η βροχή και αναβροντούσαν οι καταιγίδες, που εκείνος άντεχε δίχως καμμιά προστασία. Όταν τα πράγματα γίνονταν σκληρότερα, του πέταγαν μικρές μυτερές πέτρες από κάποια ενέδρα, για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν.

     Όταν ο αητός αντιλήφθηκε την κακοήθεια τούτη, πρώτη του αντίδραση ήταν να τα ξεσκίσει σε χίλια κομμάτια.... Μα, το ξανασκέφτηκε και άρχισε να τα λυπάται. Κάποτε, έλπισε θα βρισκόταν -έπρεπε να βρεθεί- ανάμεσα στα τόσα κοντόφθαλμα κοτόπουλα, που κακάριζαν και καταβρόχθιζαν ό,τι έλαχε μπροστά τους, ένας μικρός αητός, σαν τον ίδιο του τον εαυτό. Ο μοναχός αητός, μέχρι σήμερα, δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι εξακολουθεί να κλωσάει κοτόπουλα. 

     Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο! Γι΄αυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι.............................

......Στο είπαν ωμά και ειλικρινά: Είσαι κατώτερο και ανεύθυνο ον και το ίδιο θα είσαι πάντα κι εσύ τους αποκαλείς "σωτήρες" και τους ζητωκραυγάζεις! Για το λόγο αυτό, σε φοβάμαι, Ανθρωπάκο, σε φοβάμαι μέχρι θανάτου! Γιατί η μοίρα της ανθρωπότητας εξαρτάται από εσένα. Σε φοβάμαι, γιατί τίποτα δεν προσπαθείς να αποφύγεις περισσότερο από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, πολύ άρρωστος, Ανθρωπάκο! Δεν φταις εσύ γι΄ αυτό, αλλά την ευθύνη της απαλλαγής από αυτήν την αρρώστια τη φέρεις εσύ.

                                            πάνινη κούκλα robot, 30cm ύψος.

     Θα είχες, από καιρό, πετάξει από πάνω σου τους πραγματικούς καταπιεστές, αν δεν είχες δείξει ανεκτικότητα στην καταπίεση και αν -συχνά- δεν την είχες υποστηρίξει. Άρχισα να καταλαβαίνω, ότι αυτό που συνεχώς σε καταπιέζει είναι η δική σου βαριά ψυχική αρρώστια και όχι κάποια έξωθεν ωμή βία, ακόμα και όταν λείπει ο οποιοσδήποτε εξωτερικός καταναγκασμός. Θα είχες από καιρό αποτινάξει τους τυράνους, αν ήσουνα ψυχικά ζωντανός κι ο νους σου ήταν υγιής!

     Κανένα αισθητήριο όργανο δεν σε βοηθάει να διακρίνεις τον πραγματικά σπουδαίο άνθρωπο. Ο τρόπος ζωής του, ο πόνος του, οι επιθυμίες του, ο θυμός του, ο αγώνας του για σένα, σου είναι άγνωστα και μακρινά πράγματα. Δεν μπορείς να καταλάβεις, ότι υπάρχουν άντρες και γυναίκες που δεν μπορούν να σε καταπιέσουν και να σε εκμεταλλευτούν και που θέλουν να είσαι ελεύθερος, ειλικρινής και τίμιος. Δεν αγαπάς αυτούς τους άντρες και αυτές τις γυναίκες, γιατί δεν είναι συμβατοί με την ύπαρξή σου. Είναι απλοί και ειλικρινείς. Γι’ αυτούς η αλήθεια είναι ό,τι είναι για σένα η πονηριά.

     Τους αποδέχεσαι, Ανθρωπάκο, μόνο όταν τα άλλα ανθρωπάκια σου πουν ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι σπουδαίοι. Γιατί είσαι ο "λαός", η "κοινή γνώμη", η "κοινωνική συνείδηση". Αυτό είσαι, Ανθρωπάκο! Ποτέ δεν αναρωτήθηκες, αν σκέφτεσαι σωστά. Το μόνο που σε νοιάζει, είναι το τι θα πει ο γείτονάς σου, ή πόσο θα σου κοστίσει η τιμιότητά σου. Για να κερδίσει την εύνοιά σου, Ανθρωπάκο, για να κερδίσει την άχρηστη φιλία σου ο σπουδαίος άνθρωπος, θα πρέπει να φέρει τον εαυτό του στα μέτρα σου, θα πρέπει να μιλά με τον τρόπο που μιλάς, θα πρέπει να στολιστεί με τις αρετές σου. Αλλά, αν είχε τις αρετές σου, τη γλώσσα σου και τη φιλία σου, δεν θα ήταν πια σπουδαίος, αληθινός και απλός.

     Θα σου πω κάτι, Ανθρωπάκο: Έχασες την αίσθηση για ό,τι ανώτερο υπάρχει μέσα σου! Το έπνιξες μέσα σου και το δολοφονείς κάθε φορά που το συναντάς στους άλλους....στα παιδιά σου, στη γυναίκα σου, στον άντρα σου, στον πατέρα σου, στη μητέρα σου. Είσαι μικρός και θέλεις να παραμείνεις μικρός, Ανθρωπάκο!"

                                                      Άκου Ανθρωπάκο! (απόσπασμα) - Βίλχελμ Ράιχ.

11 Σεπτεμβρίου 2013

Photo A Day of September (Days 1-10).

   
     Photo A Day για το μήνα Σεπτέμβριο και στον πίνακα που ακολουθεί, μπορείτε να ενημερωθείτε για τη θεματολογία που περιλαμβάνει:


     Day 1 - Together: "Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου, ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου. Όμως μπορώ να σε ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου..." - Χόρχε Λουίς Μπόρχες.



     Day 2 - My name begins with...: M. Συμβολίζει τον αριθμό 1.000 στους Ρωμαϊκούς αριθμούς, το μοριακό βάρος στη χημεία, τη μάζα στη Φυσική και το μέτρο στις μονάδες μέτρησης του μήκους (στη Λατινική εκδοχή του m), το αμινοξύ Μεθειονίνη και για τους αποκρυφιστές, την αρχή της σύλληψης και της δημιουργίας, την αθανασία, τη μεταλλαγή.


     Day 3 - Lines: Γραμμές που σε γεμίζουν δέος...


     Day 4 - Alone: "Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και το θάνατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. Άφησέ με να έρθω μαζί σου..." - Η Σονάτα του Σεληνόφωτος: Γ. Ρίτσος.



     Day 5 - Here forever: "Μια θάλασσα μέσα μου σα λίμνη γλυκόστρωτη και σαν ωκεανός ανοιχτή και μεγάλη..."


     Day 6 - Getting ready: Lemon pie!!!!!


     Day 7 - White: Ένας...αλά Λέων στον πρωινό καφέ...


     Day 8 - Made by me: Ακόμα ένα πλεκτό πορτοφολάκι!


      Day 9 - On the wall: Οι μεγαλύτερες αλήθειες γράφονται στους τοίχους.


     Day 10 - Sweet: Κάρτα-γλυφιτζούρι, αφιερωμένη σε όλους σας....