Τόνι, το γατόνι!

   
      Νωχελικά, απλώθηκε πάνω στο κοχύλι του και άρχισε να γουργουρίζει... "Πιφ! Ζέστη και σήμερα...", μονολόγησε και γλύφτηκε αυτάρεσκα. Ευτυχώς, το κοχύλι κρατούσε ακόμα κάτι από τη δροσιά του. Ξάπλωσε ακίνητος, αμίλητος, κοιτάζοντας τον ουρανό με τα παράξενά του μάτια να λάμπουν και ακούγοντας τον ήχο από τα κύματα που έσκαγαν πάνω στην άμμο, λίγα μόλις βήματα μακρυά του. Δίπλα του απλωνόταν η θάλασσα, γαλαζοπράσινη κι απέραντη ως εκεί που φτάνει το μάτι, λες και δεν είχε τέλος.

   

    

     "Τι βαριεστημάρα, Θεέ μου!". Να κυνηγήσω, άραγε, κάποιο πεφταστέρι? Να παίξω με τα κύματα? Μήπως να τραγουδήσω φάλτσα, να διώξω τα τζιτζίκια?...Ή να τραβήξω για κανένα κεραμίδι, να παίξω μουσουδιές με τους κολλητούς?". Από την άλλη, όμως, του φάνηκε δελεαστικά ενδιαφέρουσα και μόνο η σκέψη του να ξημεροβραδιαστεί έξω από καμμιά ποντικότρυπα, περιμένοντας να ξεμυτίσει το αφιλότιμο ποντίκι που έχει βάλει στο μάτι για να το γραπώσει και να του δώσει να καταλάβει...

   

   

     Στάθηκε αναποφάσιστος.... "Ουφ! Τι ζέστη και σήμερα! Έχω χρόνο ν΄αποφασίσω! Έχω χρόνο για εφτά ζωές...", σκέφτηκε και τεντώθηκε ανέμελα δίπλα στο κοχύλι, καθώς η κοιλιά του άρχισε να γουργουρίζει και γαργαλιστικές μυρωδιές μπαρμπουνιών περιέπαιζαν τη μύτη του από την κοντινή ταβέρνα...

     Υ.Γ. Ο Τόνι το γατόνι, δημιουργήθηκε με αφορμή το διαγωνισμό της Alyona, με θέμα "Η γάτα και το καλοκαίρι" (το ίδιο και η ιστοριούλα του, η οποία...ποιος ξέρει, μπορεί στην πορεία να εξελιχθεί και σε παραμυθάκι) και έχει ύψος μόλις 9 cm. Και μπορεί ο Τόνι να έχει επτά ζωές γιατί είναι γατόνι, όμως εμείς έχουμε μόνο μία, γι΄αυτό κάθε μας μέρα πρέπει να είναι ιδιαίτερη και ξεχωριστή, μοναδική σαν να ήταν η τελευταία της ζωής μας... Καλό φθινόπωρο και μια δημιουργική επάνοδο σε όλους σας. Α! και καλό μήνα... γατόνια μου!