19 Σεπτεμβρίου 2013

Άκου Ανθρωπάκο!

   

                                         
     "Ξέρεις, Ανθρωπάκο, πως θα ένοιωθε ένας αητός άμα έκλωθε αβγά μιας κότας?
Αρχικά, ο αητός νομίζει πως θα κλωσήσει μικρά αητόπουλα που θα μεγαλώσουν. Μα εκείνο που βγαίνει από τα αβγά, δεν είναι παρά....μικρά κοτόπουλα. Απελπισμένος ο αητός εξακολουθεί να ελπίζει πως τα κοτόπουλα θα γίνουν αητοί. Μα, που τέτοιο πράγμα! Τελικά, δεν βγαίνουν παρά κότες που κακαρίζουν.

     Όταν ο αητός διαπιστώνει κάτι τέτοιο βρίσκεται στο δίλημμα, αν πρέπει να καταβροχθίσει όλα τα κοτόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν. Μα συγκρατείται. Και ό,τι τον κάνει να συγκρατηθεί είναι μια μικρή ελπίδα, πως ανάμεσα στα τόσα κοτόπουλα, μπορεί κάποτε να βρεθεί ένα αητόπουλο, ικανό σαν εκείνο τον ίδιο. Ένα αητόπουλο που από την ψιλή φωλιά του θα ατενίζει μακρυά κόσμους καινούριους, σκέψεις καινούριες, καινούρια σχήματα ζωής. Μόνο αυτή η ανεπαίσθητη ελπίδα κρατάει το λυπημένο, τον αποξενωμένο αητό να φάει όλα τα κοτόπουλα και όλες τις κότες που κακαρίζουν και που δεν βλέπουν, ότι τα κλωσάει ένας αητός....δεν καταλαβαίνουν ότι ζούνε σ' ένα ψιλό, απόμακρο βράχο, μακρυά από τις υγρές και σκοτεινές κοιλάδες. Δεν ατενίζουν την απόσταση, όπως κάνει ο απομονωμένος αητός. Μόνο καταβροχθίζουν και καταβροχθίζουν, όλο καταβροχθίζουν ό,τι φέρνει ο αητός στη φωλιά.

     Οι κότες και τα κοτόπουλα άφησαν τον αητό να τα ζεστάνει κάτω από τα μεγάλα και δυνατά του φτερά, όταν απ΄όξω κροτάλιζε η βροχή και αναβροντούσαν οι καταιγίδες, που εκείνος άντεχε δίχως καμμιά προστασία. Όταν τα πράγματα γίνονταν σκληρότερα, του πέταγαν μικρές μυτερές πέτρες από κάποια ενέδρα, για να τον χτυπήσουν και να τον πληγώσουν.

     Όταν ο αητός αντιλήφθηκε την κακοήθεια τούτη, πρώτη του αντίδραση ήταν να τα ξεσκίσει σε χίλια κομμάτια.... Μα, το ξανασκέφτηκε και άρχισε να τα λυπάται. Κάποτε, έλπισε θα βρισκόταν -έπρεπε να βρεθεί- ανάμεσα στα τόσα κοντόφθαλμα κοτόπουλα, που κακάριζαν και καταβρόχθιζαν ό,τι έλαχε μπροστά τους, ένας μικρός αητός, σαν τον ίδιο του τον εαυτό. Ο μοναχός αητός, μέχρι σήμερα, δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι εξακολουθεί να κλωσάει κοτόπουλα. 

     Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο! Γι΄αυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι.............................

......Στο είπαν ωμά και ειλικρινά: Είσαι κατώτερο και ανεύθυνο ον και το ίδιο θα είσαι πάντα κι εσύ τους αποκαλείς "σωτήρες" και τους ζητωκραυγάζεις! Για το λόγο αυτό, σε φοβάμαι, Ανθρωπάκο, σε φοβάμαι μέχρι θανάτου! Γιατί η μοίρα της ανθρωπότητας εξαρτάται από εσένα. Σε φοβάμαι, γιατί τίποτα δεν προσπαθείς να αποφύγεις περισσότερο από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, πολύ άρρωστος, Ανθρωπάκο! Δεν φταις εσύ γι΄ αυτό, αλλά την ευθύνη της απαλλαγής από αυτήν την αρρώστια τη φέρεις εσύ.

                                            πάνινη κούκλα robot, 30cm ύψος.

     Θα είχες, από καιρό, πετάξει από πάνω σου τους πραγματικούς καταπιεστές, αν δεν είχες δείξει ανεκτικότητα στην καταπίεση και αν -συχνά- δεν την είχες υποστηρίξει. Άρχισα να καταλαβαίνω, ότι αυτό που συνεχώς σε καταπιέζει είναι η δική σου βαριά ψυχική αρρώστια και όχι κάποια έξωθεν ωμή βία, ακόμα και όταν λείπει ο οποιοσδήποτε εξωτερικός καταναγκασμός. Θα είχες από καιρό αποτινάξει τους τυράνους, αν ήσουνα ψυχικά ζωντανός κι ο νους σου ήταν υγιής!

     Κανένα αισθητήριο όργανο δεν σε βοηθάει να διακρίνεις τον πραγματικά σπουδαίο άνθρωπο. Ο τρόπος ζωής του, ο πόνος του, οι επιθυμίες του, ο θυμός του, ο αγώνας του για σένα, σου είναι άγνωστα και μακρινά πράγματα. Δεν μπορείς να καταλάβεις, ότι υπάρχουν άντρες και γυναίκες που δεν μπορούν να σε καταπιέσουν και να σε εκμεταλλευτούν και που θέλουν να είσαι ελεύθερος, ειλικρινής και τίμιος. Δεν αγαπάς αυτούς τους άντρες και αυτές τις γυναίκες, γιατί δεν είναι συμβατοί με την ύπαρξή σου. Είναι απλοί και ειλικρινείς. Γι’ αυτούς η αλήθεια είναι ό,τι είναι για σένα η πονηριά.

     Τους αποδέχεσαι, Ανθρωπάκο, μόνο όταν τα άλλα ανθρωπάκια σου πουν ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι σπουδαίοι. Γιατί είσαι ο "λαός", η "κοινή γνώμη", η "κοινωνική συνείδηση". Αυτό είσαι, Ανθρωπάκο! Ποτέ δεν αναρωτήθηκες, αν σκέφτεσαι σωστά. Το μόνο που σε νοιάζει, είναι το τι θα πει ο γείτονάς σου, ή πόσο θα σου κοστίσει η τιμιότητά σου. Για να κερδίσει την εύνοιά σου, Ανθρωπάκο, για να κερδίσει την άχρηστη φιλία σου ο σπουδαίος άνθρωπος, θα πρέπει να φέρει τον εαυτό του στα μέτρα σου, θα πρέπει να μιλά με τον τρόπο που μιλάς, θα πρέπει να στολιστεί με τις αρετές σου. Αλλά, αν είχε τις αρετές σου, τη γλώσσα σου και τη φιλία σου, δεν θα ήταν πια σπουδαίος, αληθινός και απλός.

     Θα σου πω κάτι, Ανθρωπάκο: Έχασες την αίσθηση για ό,τι ανώτερο υπάρχει μέσα σου! Το έπνιξες μέσα σου και το δολοφονείς κάθε φορά που το συναντάς στους άλλους....στα παιδιά σου, στη γυναίκα σου, στον άντρα σου, στον πατέρα σου, στη μητέρα σου. Είσαι μικρός και θέλεις να παραμείνεις μικρός, Ανθρωπάκο!"

                                                      Άκου Ανθρωπάκο! (απόσπασμα) - Βίλχελμ Ράιχ.

28 σχόλια :

  1. Θαρρώ πιο ταιριαστό κείμενο δε θα έβρισκε άλλος νους κι άλλη ψυχή!
    Το πάνινο ρομποτάκι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΟΟΟΟΟΟ!
    Φιλιά μικρά,σα το μικρό ανάστημά μου,μα με αντάρα,σαν αυτή που έχει η καρδιά μου.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απλά συγκλονιστικό!!!
    Οπως λέει και το κορίτσι απο πάνω απόλυτα ταιριαστό το κέιμενο με το όμορφο αρκουδάκι σου!!!
    Θαυμάζω πάντα οτι μα οτι κάνεις αλλα πιο πολύ θαυμάζω την ευαίσθητη καλλιτεχνική ψυχή σου.Να είσαι πάντα καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πραγματικά ταίριαξες το κείμενο με το ρομποτάκι άψογα...μακάρι ο ανθρωπάκος μια μέρα να γίνει αετός...
    φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τρέμει τον αετό, ο ανθρωπάκος. τρέμει το πέταγμά του το ψηλό, την ελευθερία του τρέμει...

    μα ξεχνάει ο ανθρωπάκος πως κάθε σπασμένο φτερό, κάθε νεκρό αετόπουλο χίλια γεννάει άλλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συνδίασες ένα υπέροχο κείμενο με πολλά μηνύματα ανθρωπιάς μ' ένα ρομποτάκι απίθανο και πρωτότυπο!
    Χίλια μπράβο Ονειρεμένο μου!

    Σε φιλώ και σου στέλνω την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. απίθανο κείμενο!!!Και ταιριάζει τόσο μα τόσο πολύ με το γλυκίτατο ρομποτάκι!!!!
    Πολλά φιλιά και καλό Σκ-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπέροχο κείμενο πολύ ταιριαστό
    με το γλυκό πάνινο ρομποτάκι !!!!
    Πολλά φιλιά!! καλό Σαββατοκύριακο !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανατριχιαστικά υπέροχη ανάρτηση!
    Δεν έχω λόγια!
    Σε φιλώ, κοριτσάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. να δω.. θα ακούσει ο ανθρωπάκος;...
    ελπίζω σε κάτι καλύτερο παντα... άκους ανθρωπάκο;;...
    καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. * ΚΥΡΙΑΚΗ-ΚΟΡΙΝΑ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑΚΗ...cor ad cor loquitur (η καρδιά μιλάει στην καρδιά)! Δεν έχω λόγια να σ΄ευχαριστήσω!! Φιλί τεράστιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. * ΝΑΣΙΑ Σ., γεια σου κοριτσάκι μου γλυκό. Σε ευχαριστώ για όλα! Μα πάνω απ΄όλα για την αγάπη σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. * me (maria), η ευχή σου ευχή όλων μας. Και ποιος δεν θα το ΄θελε?! Ποτέ, άλλωστε, δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει...
    Ανταποδίδω τα φιλιά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. * ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ μου, σ΄ευχαριστώ πολύ για το πέρασμά σου! Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. * Βίκυ Δερμάνη....έτσι όπως τα λες είναι, Βίκυ μου, για τον Ανθρωπάκο. Λες, πράγματι, κάποια στιγμή τα αετόπουλα να καταφέρουν να ξεπεράσουν τα κοτόπουλα? Κι αν ναι, θα υπάρχει ακόμα χρόνος?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. * Ελμιράκι μου, σ΄ευχαριστώ τόόόόόσο πολύ!!!!!! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. * Mary μου, δεν αρκούν μόνο τα μηνύματα αν δεν μπορούν οι άνθρωποι να τα ερμηνεύσουν. Και όπως, σωστά προείπε ο Σαρτρ, "εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να βλέπετε , τότε θα τα χρειαστείτε για να κλάψετε".
    Το ρομποτάκι σ΄ ευχαριστεί πάρα πολύ για τα γλυκά σου λόγια! Ανταποδίδω την αγάπη σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. * Christa Mavropoulou...αξίζει τον κόπο να διαβάσει κανείς ολόκληρο το βιβλίο. Θ΄ανακαλύψει μεγάλες αλήθειες. Σ΄ευχαριστώ πολύ-πολύ για όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. * nikiad...θα ξαναπεράσω από το "σπιτάκι" σου, γιατί είδα ΤΕΛΕΙΕΣ δημιουργίες νωρίτερα και δεν είχα τον χρόνο να σχολιάσω!! Περίμενέ με...ε? Πολλά φιλιά και σ΄ευχαριστώώώώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. * syros2js...ανατριχιαστικά αληθινό και προφητικό βιβλίο!!!
    Σου χρωστάω πολλές επισκέψεις και θα επανορθώσω στο εξής, κοριτσάκι μου! Αγκαλιά και φιλί μεγάλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. * lampros lampinos...όλοι μας οφείλουμε να αφυπνιστούμε, φίλε μου. Όσο υπάρχει ακόμα χρόνος και ελπίδα...! Υπάρχει, Ανθρωπάκο, έτσι δεν είναι??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Βρε τον Ανθρωπάκο...
    Πόσο δίκιο έχει ο Ράιχ.
    Θα συμφωνήσω όμως με ένα σχόλιο που έκανε κι η Δημητρουλάκη...
    μόνο μια τέτοια ψυχή σαν κι εσένα ονειρόκοσμε μου, θα έβρισκε αυτό το απόσπσμα!
    ...
    Ένα όμορφο βράδυ εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. * Ξύλινος Ιππότης...το σχόλιό σου Ανδρέα, μεγάλη τιμή για ΄μένα, από κάποιον που γράφει με την ψυχή του! Ωστόσο, εγώ απλά...δανείστηκα τα λόγια ενός...(κατά πως αποδεικνύεται, από τα δρώμενα των καιρών) ψυχαναλυτή "προφήτη". Ισχύει και για ΄σένα φίλε μου, ό,τι έγραψα στην Κορίνα: "cor ad cor loquitur"!
    Όμορφο και ξεκούραστο Σ/Κ να περάσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Τι όμορφο ρομποτάκι! Πολύ γλυκό!! Αλλά και ο τρόπος που συνδύασες το κείμενο φοβερός! Μπράβο Μαριάννα μου! Καλή συνέχεια εύχομαι! Πολλά φιλούθκια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ο Onirokosmos σου γλυκιά μου ταιριαστός μ΄ αυτών των Ανθρώπων!Το κείμενο μετά από τόσα χρόνια παραμένει διαχρονικά στοιχειωμένο.Πόσο θα ΄θελα ν΄ αφήσει το σήμερα και να γίνει οριστικά παρελθόν.Τι λέω τώρα..!Ας μην ξεβολευτώ καλύτερα απ΄ την ψευδαίσθησή μου!
    Συνέχιζε να ονειρεύεσαι καλό μου.Απ΄ τον ίδιο αναπνευστήρα ανασαίνουμε!
    Στέλνω την καλησπέρα μου και πολλά χαμόγελα!:-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλό μήνα!
    Από τα κείμενα που χρειάζεται να διαβάζει κανείς ξανά και ξανά. Ένα κείμενο πυξίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Γειά σου παραμυθένια !! Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο !! Υπέροχη ανάρτηση !!!!! Το ρομποτάκι σου είναι τέλειοοο !!!
    Φιλάκια πολλά !! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η φαντασία δεν έχει ηλικία. Και τα όνειρα είναι για πάντα. Εάν μπορείς να τ΄ονειρευτείς, μπορείς και να το κάνεις.