Αντεύχομαι.

      Έχω πολλά ράμματα για τη γούνα αυτής της μεγαλοκυρίας που λέγεται ΕΥΤΥΧΙΑ. Μου έχει σπάσει τα νεύρα με όσα ισχυρίζεται απολογούμενη που με έστησε. Ότι τάχα ήρθε, αλλά εγώ είχα το νου μου σε τούτο και σ’ εκείνο, ενώ εκείνη με περίμενε σε τούτο και σε κείνο… κι όπως μου τα προσδιόρισε, με περίμενε σε πράγματα αδύνατα να συμβούν, εκεί ακριβώς δηλαδή που είχα το νου μου. Κι αυτός ήτανε, λέει, ο λόγος που την προσπέρασα.

      Άλλοτε πάλι, επιμένει πως ήρθε, στάθηκε λέει έξω από κάτι ιστορίες, στις οποίες εγώ είχα ήδη μπει μέσα, είχε τη διάθεση να πηδήξει από το παράθυρο και να μπει, αλλά ήταν τόσο υπερυψωμένη η δυσπιστία μου που δεν το τόλμησε.

                                        κουκλάκια με σύρμα και κλωστή πλεξίματος.

      Άλλη δικαιολογία, τραβηγμένη από τα μαλλιά, πως εγώ χτύπησα πολύ σιγά την πόρτα της και δεν με άκουσε ή ότι χτύπησα πολύ δυνατά την πόρτα της, φοβήθηκε και δεν μου άνοιξε…. και τι ψεύτρα Θεέ μου, ότι χτύπησα λάθος τη διπλανή της πόρτα και βλέποντας μετά να καθυστερώ, συνεπέρανε ότι το λάθος μου βγήκε σε καλό και δεν ήθελε να το διακόψει.

                     

 

     Μου έχει απαριθμήσει μία-μία τις στιγμές με το όνομά τους, που την περιείχαν, λέει, αλλά εγώ θυμάμαι μόνο τι φόβο είχα μην τις χάσω.

      "Βλέπεις;", μου λέει η κουτοπόνηρη, "Αν δεν ήμουνα εγώ εκεί μέσα, σ’ αυτές τις στιγμές, γιατί θα φοβόσουν μην τις χάσεις, τι σ’ ένοιαζε; Άρα, ήρθα!"

      Αμέτρητες οι φορές που είπαμε να συναντηθούμε σε κάποιο φωτεινό μέρος, είτε στις κάποιες έξι των απογευμάτων, είτε στις κάποιες οκτώ των δειλινών που έχουνε πιο φρόνιμο φως κι εγώ να περιμένω, να την περιμένω με τις ώρες και πού να φανεί. Και με τι θράσος να εμφανίζεται μετά στα όνειρά μου, να μου ζητάει συγνώμη που δεν ήρθε, γιατί είχε χάσει κάποιον δικό της κι ήτανε στις μαύρες της ή και να μου επιτίθεται πως ενώ ήρθε, ενώ περίμενε εκεί μέσα στις ώρες της αναμονής μου, εγώ δεν την αναγνώρισα και δε φταίει αυτή.

                                

 

      Είδα κι έπαθα να μην έχω την ανάγκη της. Και τώρα που παλεύοντας τα κατάφερα, έρχεται και μου δίνει συγχαρητήρια, πως αυτό ακριβώς, ότι δεν έχω την ανάγκη της.... αυτό είναι ευτυχία Άπιαστη, σου λέω!

                                                                                              Κική Δημουλά-"Εκτός σχεδίου"

Ο μυστικός μου Άι Βασίλης... και όχι μόνο!

     Μέρες γιορτινές γεμάτες μυρωδιές, χρώματα, ευχές, αγάπη, ελπίδα, ζάχαρη άχνη, μέλι και καρύδια, έλατα και καραβάκια, μπόλικη χρυσόσκονη, πολύχρωμα λαμπιόνια, παραμύθια, δωράκια, πολύ τρέξιμο και γλυκιά κούραση, αλλά και καλικαντζαράκια, σκανταλιές, απώλειες αγαπημένων, θύμησες, αταξίες, προσμονές....
     Σ΄αυτή την ανάρτηση την τιμητική τους έχουν τα δώρα. Δώρα που παρελήφθησαν και μόνο χαμόγελα σκόρπισαν με την εμφάνισή τους και ένα δώρο που ετοιμάστηκε, με την ελπίδα να μεταφέρει κάτι από τη χαρά και την εορταστική του διάθεση στον παραλήπτη του.

     Από το Ροβανιέμι ήρθε στην Αθήνα! Και δεν μπήκε από την καμινάδα του σπιτιού, αφενός γιατί δεν έχω τζάκι κι αφετέρου γιατί έστειλε αντιπρόσωπο μέσω ταχυδρομείου! Δώρα φροντισμένα με περίσσεια αγάπη στα οποία αφιερώθηκε προσωπικός χρόνος, κάτι που πραγματικά με συγκίνησε και με εξέπληξε ευχάριστα! Μια διακοσμητική μαξιλαροθήκη με αγαπημένους χιονάνθρωπους και το ποίημα του Κιπλίνγκ, "Αν", μαζί με γιορτινή καρτούλα και εγκάρδιες ευχές, γεμάτες ζεστασιά και γλύκα! Αναφέρομαι, βέβαια, στη μυστική ανταλλαγή δώρων που εμπνεύστηκε η αγαπημένη Μαριλένα μας και ο μυστικός μου Άγιος Βασίλης ήταν η Πέτρα!

     Πέτρα μου, σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ από καρδιάς κι εύχομαι ολόψυχα, ο καινούριος χρόνος να σε βρει μ΄ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη, που θα διαρκέσει μέχρι το τέλος του και πέρα από αυτό. Όλα όσα ελπίζεις, ονειρεύεσαι και προσμένεις να σου χαριστούν απλόχερα στην ζωή σου!

     Μια όμορφη χειροποίητη κάρτα με γλυκές ευχές και ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό γούρι, όμως, έλαβα και από τη Μαρία-Έλενα, αλλά και μια καρτούλα έκπληξη, μοναδική σαν τις δημιουργίες της, από την πολυτάλαντη Ρένα μας!

      

      

     Φυσικά, δεν γίνεται να μην αναφέρω τη...φοβερή και τρομερή (!!!!), κοινώς... καταπληκτική ευχετήρια κάρτα της Γιάννας, που με άφησε άφωνη με την πρωτοτυπία και την ευρηματικότητα της, η οποία συνοδευόταν από δωράκι-έκπληξη....

                               

 

αλλά και την υπέροχη γατόκουκλα της Maya, την οποία κι ερωτεύθηκα με την πρώτη ματιά!

     Ειλικρινά, δεν έχω λόγια που να ανταποκρίνονται στην ομορφιά των δώρων σας, πέρα από ένα μεγάλο "ευχαριστώ" σε όλες σας και μια τεράστια αγκαλιά για την καθεμιά σας ξεχωριστά!

     Το δώρο, που εγώ ετοίμασα ως Secret Santa για το μυστικό μου ταίρι, ήταν o Μπλάνκο.....

         

  

ένας χιονάνθρωπος αλλιώτικος από τους άλλους! Λευκός σαν το χιόνι, αλλά όχι παγωμένος, με μια ζεστή καρδιά που δεν λιώνει ποτέ, που πιστεύει στη μαγεία των Χριστουγέννων έτσι μόνο όπως τα παιδιά μπορούν να την δουν και να την ζήσουν.

     Θα τον στείλω, όμως, για ένα... guest πέρασμα και από το Χριστουγεννιάτικο πανηγύρι της Κάτιας μας, να συμμετάσχει στη γιορτινή της ατμόσφαιρα.

     Εις το επανιδείν, λοιπόν!

Εγώ στη θέση σου...

Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα, θα τηλεφωνούσα, δεν θα έχανα καιρό.
Θα μου έλεγα ναι, δεν θα είχα ενδοιασμούς... θα δραπέτευα.

Θα έδινα αυτό που έχεις, αυτό που έχω,

για να έχω αυτό που δίνεις, αυτό που θα μου έδινες.
Θα τραβούσα τα μαλλιά μου, θα έκλαιγα από ηδονή,
θα τραγουδούσα ξυπόλυτη, θα χόρευα...
Θα έβαζα στον Φλεβάρη ένα ήλιο Αυγούστου...
Θα πέθαινα από ευχαρίστηση.
Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα.

                                                                                                 Χουάν Βιθέντε Πικέρας.

     Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια ευλογημένα κι ευτυχισμένα για όλους! Καλή χρονιά με υγεία, ατέλειωτα χαμόγελα, αμέτρητες χαρούμενες στιγμές, όνειρα που πραγματοποιούνται στην καθημερινότητά σας και αγάπη για τον εαυτό μας! Γιατί, μόνο αν αγαπήσουμε τον εαυτό μας θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε και τους άλλους.... την ίδια την ζωή.

                                  

Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS.

   

     1η Δεκεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS. Σύμφωνα με στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ, μέχρι και την 31η Οκτωβρίου 2014 είχαν καταγραφεί 14.288 περιστατικά HIV λοίμωξης (82,3% άνδρες). Από το σύνολο των ατόμων αυτών, 3.638 εμφάνισαν AIDS και περίπου 6.850 βρίσκονται υπό αντιρετροϊκή θεραπεία. Ο συνολικός αριθμός των θανάτων ανέρχεται στους 2.471.

     Να βάλει τέλος στη ζωή της παίρνοντας την τελευταία της δόση αποφάσισε η Κατερίνα, μια από τις εκδιδόμενες γυναίκες που είχαν διαπομπευθεί το 2012, όταν είχαν δοθεί στη δημοσιότητα τα στοιχεία και οι φωτογραφίες τους στο όνομα της.... δημόσιας υγείας. Την είδηση του θανάτου της Κατερίνας έκανε γνωστή με ανάρτησή της η Χρύσα Μπότση, γιατρός και μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές.

     "Όταν διαπομπεύθηκε, λίγον καιρό αργότερα, ο πατέρας της έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Tον έσωσαν, αλλά ήταν σε άσχημη κατάσταση. Έχασε και τη δουλειά του γι’ αυτό το λόγο. Όταν η Κατερίνα βγήκε πήγε στο σπίτι της, όπου βρήκε αγάπη. Όταν θέλησε να πάει σε συγγενικό σπίτι στην ίδια γειτονιά, δεν την δέχθηκαν λόγω των προκαταλήψεων για την οροθετικότητά της. Λόγω του ότι, πάνω απ’ όλα, είχε διαπομπευθεί. Όταν πήγε στην καφετέρια, αυτοί που την ήξεραν της είπαν να φύγει. Και τόσα άλλα....".

    

     "Η Κατερίνα δραπέτευσε. Όσες φυλακές έζησε, όσους παραδείσους κι αν αναζήτησε στα ναρκωτικά, ποτέ δεν έφτασαν. Η επιχείρηση δίωξης των οροθετικών χρηστών πριν τις εκλογές του 2012, μάζεψε μαζί με τις άλλες κοπέλες και την Κατερίνα. Τη γνωρίσαμε κι αυτή στις φυλακές Κορυδαλλού. Ένα κορίτσι γελαστό, που του άρεσαν οι αγκαλιές και τα χάδια. Ήταν διαχυτική, πάντα με φιλούσε.

     Η Κατερίνα έγινε αργότερα ασθενής μου καθώς το "αδίκημα" της οροθετικότητάς της, την έφερε στην πόρτα της Μονάδας Λοιμώξεων. Γρήγορα ενεργοποιήθηκε. Μάχιμη, πήρε μέρος σε όλες τις δράσεις της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης για τις διωκόμενες οροθετικές. Μίλησε σε προβολές, σε πάνελ, σε συγκεντρώσεις, για τα αυτονόητα: τα νοσήματα δεν φυλακίζονται, θεραπεύονται. Την αγαπήσαμε για το θάρρος της, την ανθρωπιά της, το ωραίο μυαλό της.

     Δυο χρόνια καθαρή, όταν υποτροπίασε. Ζητούσε συγγνώμη, γιατί νόμισε ότι μας απογοήτευσε. Οι δικοί μου φόβοι, όμως, είχαν να κάνουν με κάτι άλλο. Εμείς πόσο σωστά τη στηρίξαμε; Πόσο μπορέσαμε ν’ απαλύνουμε τους πόνους της, να την κάνουμε ικανή ν’ αντέξει ό,τι και οι άλλοι και άλλες αντέχουμε; Η Κατερίνα μπήκε σε πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ. Όλα πήγαν "καλά". Σωστή στις υποχρεώσεις της, στα ραντεβού της, όμορφη με τη λεπτή φιγούρα της και μ΄εκείνο το χαμόγελο που χάλαγαν τ΄ ανύπαρκτα μπροστινά της δόντια, που είχαμε βάλει στόχο να φτιάξουμε. Μαζί της ο πατέρας της, πάντα εκεί, κοντά της.

     Κι όμως η Κατερίνα δεν ήταν καλά. Πριν λίγες μέρες αποφάσισε, πως η ζωή ήταν πολύ κουραστική γι΄ αυτήν. Δεν την άντεχε. Άφησε ένα γράμμα αποχαιρετιστήριο και πήρε την τελευταία της δόση. Μας άφησε πίσω, εμάς που αντέχουμε κι αυτή έφυγε. Η Κατερίνα δραπέτευσε κι η φυγή της πληγώνει ...."

     1η Δεκεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS. Μέσα μας συμβιβάζονται δυο ηθικές. Τη μία εμείς κηρύσσομαι, αλλά δεν χρησιμοποιούμε. Την άλλη χρησιμοποιούμε, αλλά σπάνια κηρύσσομαι. Πολύ δύσκολο να αναγκάζεις τον εαυτό σου να μιλάς. Πιο δύσκολο είναι να αναγκάζεις τον εαυτό σου να σιωπάς. Ενώ, ακόμα πιο δύσκολο, είναι να αναγκάζεις τον εαυτό σου να σκέφτεσαι. Αλλά το δυσκολότερο απ' όλα, είναι να αναγκάζεις τον εαυτό σου να νιώθεις. Και όπως είπε ο Φραγκλίνος: "Ο όχλος είναι ένα τέρας με πολλά κεφάλια, αλλά χωρίς μυαλό". Μην ξεχνάς, λοιπόν, πως όταν δείχνεις με το δάχτυλό σου κάποιον, τα τρία σου δάχτυλα δείχνουν τον εαυτό σου.

     Καλό μήνα σε όλους, πιο ανθρώπινο... λιγότερο ανάλγητο κι ανηλεή...!

     Υ.Γ. Η ανάρτηση αυτή γράφτηκε ταυτόχρονα με την αντίστοιχη της Πέτρας, Εσύ γνωρίζεις τι είναι το σίσα? Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, έστω κι αν δεν ήταν εξ αρχής έτσι προγραμματισμένη, να μην ανταποκριθεί στο κάλεσμα της για την κοινωνική αλυσίδα. Την ευχαριστώ πολύ, εκ των προτέρων, για τη φιλοξενία της!

Με είπαν γάτα.

      Με είπαν Γάτα, και φυσικά αναφέρονταν στην ηθική μου, την οποία δεν αποδέχονται. Όμως ποιος έχει το δικαίωμα να καθορίζει τι είναι ηθικό και τι δεν είναι; Τι είναι σωστό και τι λάθος; Τι είναι νόμιμο και τι παράνομο;

                   

 

      Έζησα όπως μου υπαγόρευε η συνείδησή μου. Με νύχια και με δόντια πάλεψα, μόνη, να επιζήσω, με όποιο τρόπο μπορούσα. Δεν ακολούθησα πάντα τους κανόνες, και το ομολογώ, γιατί για μένα σωστός τρόπος ζωής είναι εκείνος που σε γεμίζει, που κάνει την αδρεναλίνη να τρέχει στο αίμα σου, εκείνος που σε κάνει να θέλεις να γελάς και να κλαις μαζί, να ουρλιάζεις σιωπηλά από φόβο, ενώ συνεχίζεις να πολεμάς σαν τίγρη.

                             

                                                βραχιόλι macrame με μαγνητίτη

      Προϋπόθεση φυσικά είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Να ξέρεις ποιος είσαι και τι θέλεις. Να μη ζεις με αυταπάτες. Ό,τι έκανα το πλήρωσα με ιδρώτα και αίμα. Κατάφερα να σώσω την ψυχή μου και δεν χρωστάω τίποτα σε κανέναν. 

                    

  

      Και αν η ζωή μου κρίνεται ανάρμοστη, τότε ένα μόνο μπορώ να πω: Νιώθω περήφανη όντας μια ανεξάρτητη, μια ανένταχτη γυναίκα. Μια κεραμιδόγατα....

                                                           Μπέσση Λιβανού -"Με είπαν γάτα" (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ).