Στιγμές...

                                     
                                        Είναι κάτι στιγμές, τρυφερές και λεπτές,
                                        σαν κλωστές τυλιγμένες σ΄αδράχτι.

                                         Σε γυρνούν απαλά, σε μεθούν σιωπηρά,
                                         σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι.

                                          Πλημμυρίζουν το χθες μαγεμένες στιγμές,
                                          που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά.

                 

   

                                          Με κρατούνε, θαρρώ, σαν αλήθειες παλιές,
                                          σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.

            

 

                                         Είναι κάτι στιγμές, σαν μικρές πινελιές
                                         ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει.

                                          Λείπουν λίγα ακριβά, των χρωμάτων νερά,
                                          για να δώσουν του τόπου τη γνώση....

                     

 

      Μια μικρή συλλογή από αγαπημένα παλιά αντικείμενα για την πρό(σ)κληση της Ρένας μας, είναι η δική μου συμμετοχή στο...παραπέντε της λήξης της!

      Καληνύχτα παρεάκια μου και καλή εβδομάδα σε όλους σας!

Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θες!
- Ό,τι θέλω? Τ΄ορκίζεσαι?
- Στ΄ορκίζομαι.
- Είναι δύσκολο...
- Δεν πειράζει.
- Είναι ακριβό...
- Δεν με νοιάζει.
- Είναι σπάνιο...

- Τόσο το καλύτερο.
- Είναι επικίνδυνο...
- Δεν φοβάμαι.
- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις...
- Θα γίνω νερό να σβήσω τη φωτιά.
- Μπορεί να σου γλιστρήσει απ΄τα χέρια και να φύγει...
- Θα το ξαναπιάσω.
- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό...
- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.
- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα...
- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.
- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι...
- Θα περιμένω τα χαράματα.

- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε...
- Θα φέρω τ΄άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς.
- Είναι τόσο μικρά, δεν θα μπορέσεις να το πιάσεις.
- Θα ζητήσω σ΄ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει.
- Κι αν είναι μεγάλο σαν σπίτι?
- Θα φέρω γερανό.
- Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό?
- Θα φέρω ένα γερανό πιο μεγάλο από βουνό.
- Υπάρχει?
- Θα τον φτιάξω.
- Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς?
- Δεν ξέρω.
- Τότε..?
- Τότε θα μάθω.
- Από που?
- Από τα βιβλία.
- Κι αν δεν λένε τα βιβλία?
- Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς.
- Κι αν έχει πεθάνει?
- θα βρω τον άλλο γέροντα.
- Ποιον άλλο γέροντα?
- Εκείνον που ξέρει όλα τα βότανα.
- Όλα τα βότανα...?
- Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού. Ξέρει τι μάγια κρύβουν.
- Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό?
- Όχι εκείνος, εγώ. Θα μου δώσει βότανα να πιω, να γίνω τόσο δυνατός, που θα μπορέσω να το σηκώσω το βουνό.
- Εμένα θα μπορείς να με πάρεις αγκαλιά?
- Πάντα!
- Τώρα.
- Τώρα. Έλα, τι θέλεις?
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θέλεις.
- Ό,τι,  ό,τι θέλω, τ΄ορκίζεσαι?
- Στ΄ορκίζομαι.
- Θέλω...θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά.

- Να το φτιάξουμε.
- Με τι?
- Με τι θέλεις?
- Δεν ξέρω.
- Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς και χρυσά καρφιά.
- Όχι, όχι δεν είναι έτσι!
- Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα, με σταγόνες και γαργαλήματα και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις.
- Όχι, όχι, δεν θέλω κλειδί!
- Γιατί?
- Μπορεί να το χάσω.
- Θα στο κρεμάσω στο λαιμό.
- Μπορεί να χαθώ κι εγώ.
- Θα σε βρω.
- Κι αν δεν μπορείς να με βρεις?
- Θα μπορέσω.
- Κι αν είναι σκοτάδι?
- Θ΄ανάψω κερί.
- Κι αν λιώσει το κερί?
- Ως τότε θα σ΄έχω βρει.
- Κι αν όχι?
- Θα ψάχνω, ώσπου να σε βρω.
- Πόσο θα ψάχνεις?
- ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...
- Τι θα πει "για πάντα"?
- Ότι, Σ΄ΑΓΑΠΩ.
- Κι εγώ τι θα κάνω, ώσπου να με βρεις?
- Μπορείς να κοιμηθείς.
- Που?
- Κάτω από μία μυρσινιά?
- Που έχει μυρσινιές?
- Παντού.
- Έχει και λιοντάρια παντού?
- Όχι.
- Που έχει λιοντάρια?
- Στην ζούγκλα.
- Είναι κοντά η ζούγκλα?
- Πολύ μακρυά. στην άλλη άκρη του κόσμου...
- Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ?
- Ποτέ.
- Τ΄ορκίζεσαι?
- Στ΄ορκίζομαι.
- Ξέχασα τι θα πει "για πάντα"...
- Θα πει, ότι σ΄αγαπώ.

- Πόσο?
- Ως τον ουρανό.
- Ναι, ναι! Να κοιμηθώ τώρα?
- Ναι.
- Θα με πάρεις αγκαλιά?
- Ναι.
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι...
- Ό,τι θέλεις.
- Ό,τι,  ό,τι θέλω, τ΄ορκίζεσαι?
- Ναι.

                                               Ανθή Δοξιάδη-Τριπ & Αλέξης Κυριτσόπουλος - εκδόσεις ΑΓΡΑ.

      Για κάθε Μαμά που είναι πάντα εκεί να ακούει, να αγαπάει, να καταλαβαίνει, να νοιώθει, χωρίς να χρειάζεται να μιλήσεις... Χρόνια πολλά!

Ανάσταση.

                               
                               Σαν και τη λάμψη του κεριού τσ΄ Ανάστασης το βράδυ,
                               να ΄ναι η ζωή σου φωτεινή χωρίς σταλιά σκοτάδι!

                                 

     

                               Ως αναστήθηκε ο Χριστός έτσι ν΄ αναστηθούνε,
                               όνειρα που δεν έλαχε ίσαμ΄εδά να βγούνε!

                                

   

                               Όταν το φως τσ΄ Ανάστασης ανάψει το κερί σου, 
                               κάθε ακτίνα μια χαρά να είναι στην ζωή σου!

                                

    

                               Κι εφέτος την Ανάσταση ευχή καρδιάς θα κάνω, 
                               η μοίρα να σκορπά χαρές να περπατάς επάνω!

                               

      

                               Η φλόγα της Ανάστασης ν΄ανάψει στην καρδιά σου, 
                               για να κρατήσει ζωντανά όλα τα όνειρά σου....

                                

        

                               Ήθελα να ΄μουνα κερί τσ΄Ανάστασης το βράδι, 
                               ν΄ακούσω ήντα προσεύχεται την ώρα που μ΄ανάβει...

                                

        

                               Πασχαλινές δέξου ευχές απ΄την καρδιά βγαλμένες,
                               όλες οι μέρες της ζωής να ΄ναι αναστημένες!

                             

   

                               Ό,τι ο νους αποζητά κι ό,τι ποθεί η ψυχή σας,
                               εφέτος η Ανάσταση να φέρει στη ψυχή σας!

                                 

        

                             Το Θείο φως της Ανάστασης να ΄χεις για συντροφιά σου
                             κι άγγελοι να ΄ναι δίπλα σου, σ΄όλα τα βήματά σου...

                              

   

                        Στ΄ άσπρο κερί τσ΄ Ανάστασης, στο άγιο φως επάνω,
                             χρυσοκεντώ χίλιες ευχές δώρο να σας τις κάνω...

        Καλή Ανάσταση, παρεάκια μου! Το φως της Ανάστασης ας ζεστάνει τις καρδιές μας...