Δωράκια και οι τυχερές της κλήρωσης.

     

     Έφτασε η στιγμή της κλήρωσης για το giveaway που σας είχα προαναγγείλει. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλες τις συμμετοχές και τα σχόλιά σας, το αγκάλιασμα και την κατανόηση στις...κατά γενική ομολογία (και ανησυχία), καθυστερημένες αναρτήσεις μου το τελευταίο διάστημα! Σας υπόσχομαι να είμαι συνεπέστερη στα ραντεβού μας, από εδώ και στο εξής.

      Οι έγκυρες συμμετοχές ήταν συνολικά 30, τις οποίες και παραθέτω κατά αύξοντα αριθμό:

   
     Έχετε αγωνία? Εγώ, ομολογουμένως, έχω αρκετή αν και δεν κληρώνομαι! Αγωνιώ, ωστόσο, για το αν και κατά πόσο σας αρέσουν τα δωράκια που επέλεξα να ετοιμάσω για εσάς. Πάμε να τα δούμε, όμως και να προχωρήσουμε στην κλήρωση, για να μη σας κρατάω άλλο σε αναμονή...

     Δωράκι Νο 1:

     και Νο 2:

πως????... Δεν καταλάβατε τι είναι...???? Μα, ελάτε τώρα... βάλτε λίγο παραπάνω τη φαντασία σας να δουλέψει...!! Μέχρι να τ΄ανακαλύψετε και με τη βοήθεια του random.org, επιτρέψτε μου εμένα να προχωρήσω στη διαδικασία της κλήρωσης... ναι?

     Πρώτη τυχερή.... me (maria)

     που κερδίζει ένα καλοκαιρινό λιλά καπέλο για τις βόλτες ή την παραλία, με λουλούδια από jean και χρωματιστά κουμπάκια....

                  

     

     και η δεύτερη τυχερή: Νάσια Σ...

     που κερδίζει ένα πορτοφολάκι-πασχαλίτσα:

                               

     Πολλά-πολλά συγχαρητήρια στα κορίτσια μας! Όσο για τους υπόλοιπους, φυσικά μη μου στεναχωριέστε!! Σύντομα, οι εκπλήξεις συνεχίζονται!

Και που δεν χρωστάω...

   
     Χρωστάω πολλές αγκαλιές σε όλους εσάς που μου λείψατε, περισσότερο απ΄όσο ήμουν προετοιμασμένη... Χρωστάω συγγνώμες σ΄εκείνους που, χωρίς να το θέλω ανησύχησα με την απουσία μου... Χρωστάω πολλά-πολλά ευχαριστώ, για όσα μοναδικά δωράκια έχω παραλάβει και θα δείξω στη συνέχεια... Χρωστάω κατασκευές και καινούριες δημιουργίες, που ωστόσο δεν θα αποκαλύψω όλες σ΄αυτή την ανάρτηση, από φόβο μη...μου το βάλετε στα πόδια, ακόμα δεν σας...ξαναβρήκα!.. Χρωστάω απαντήσεις, επιπλέον, σ΄ένα γλυκό βραβείο αγαπημένης φίλης, που -μπορεί να το έχω παραλάβει εδώ και καιρό- δεν το έχω ξεχάσει, όμως.

     Ας ξεκινήσω, λοιπόν κι αν στη διαδρομή μου κουραστείτε, σας έχω και δωράκι στο τέλος...για την ψυχική οδύνη!
     Πριν από μέρες, με παιχνιδιάρικη διάθεση και με παρόρμηση της στιγμής, προέκυψαν αυτά τα...

                       

                    

ξεχωριστά δαχτυλίδια! Μια φίλη "έριξε" την ιδέα για αντίστοιχα σκουλαρίκια με θέμα το αρκουδάκι και την άλλη στιγμή, εμφανίστηκαν κι εκείνα:

                  

  

                                      κρίκοι με αιματίτη και ξύλινο αρκουδάκι...

                                     μικρές χνουδωτές μπαλίτσες με μεταλλικά...

αλλά και πλεκτά, όταν η φαντασία έχει κέφια!

                   

  

     Φυσικά και δεν περιορίστηκα εδώ μόνο. Με κουμπιά, χάντρες, αλυσίδες, φτερά και...πούπουλα, ξύλινες φιγούρες, κλωστές, ύφασμα, πειραματίστηκα καιαιαιαιαιαι.... για ποια κοσμήματα Λαλαούνη, μιλάτε κυρίες μου? Η τελευταία λέξη στη μόδα των κοσμημάτων είναι ΕΔΩ (...σαν να ακούω κάποια γελάκια στο βάθος?????)!!!

     

     Πριν περάσω στο βραβείο να κάνω σε αυτό το σημείο μία σημαντική παρένθεση: Να ευχαριστήσω για το υπέροχο δωράκι της- που κέρδισα στο αντίστοιχο Giveaway- τη Σπυριδούλα: ένα καταπληκτικό βατραχάκι origami, μόνο από χαρτί χωρίς...καν κόλλα!!!! Όμως,  στο ίδιο κουτάκι μια ακόμη έκπληξη, με περίμενε: ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με την ίδια τεχνική! Όσοι δεν γνωρίζετε τη Σπυριδούλα και τη δουλειά της πραγματικά αξίζει να τη μάθετε! Αν ξεκινήσεις να ασχολείσαι με την τεχνική origami ένα πράγμα είναι σίγουρο: δεν θ΄αποφύγεις τον εθισμό....

 

    Ένα εξίσου μεγάλο ευχαριστώ χρωστάω και στη Σοφία, στο giveaway της οποίας ήμουν μία από τις 3 τυχερές της κλήρωσης. Να, λοιπόν και το μπινάκι μου, που με πολύ μεγάλη χαρά παρέλαβα! 

     Η καλή μου γατοφιλενάδα μου Maya, από το mayasfairytale.blogspot.gr, μου παρέδωσε νέο βραβείο. Θεωρώ, ειλικρινά, πολύ γλυκό και τιμητικό το να παραλαμβάνω κάποιο βραβείο από διαδικτυακό παρεάκι, αν και ομολογώ πως την αρχική έκπληξη και χαρά μου σχεδόν πάντα διαδέχεται η αμηχανία και η σκέψη..."τι έκανα να το αξίζω?". Αγαπώ, όμως, πολύ τις εκπλήξεις, τις ζεστές αληθινές αγκαλιές και τον όποιο τρόπο διαλέγετε για να μου το εκφράσετε. Εεεε...τώρα, ψέματα να πω??? 

      Να το, λοιπόν, το βραβειάκι μου, αλλά υπό όρους! Ποιοι είναι αυτοί?

•  Ευχαρίστησε όποιον στο έδωσε....

• Απάντησε στις παρακάτω ερωτήσεις:

      1.  Αγαπημένο περιοδικό: Arkas, φυσικά!

     2.  Αγαπημένος τραγουδιστής-μουσική: Είναι αρκετοί τόσο οι τραγουδιστές, όσο και τα είδη μουσικής. Ένας από τους πολύ αγαπημένους μου ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ("κι αν είμαι ροκ μη με φοβάσαι...").

     3.  Αγαπημένη Youtube guru: Simon's Cat...

                                          

     4.  Αγαπημένο είδος μακιγιάζ: smokey eyes...

     5.  Αγαπημένο μέρος διαμονής: Μια αγαπημένη αγκαλιά πάντα ηρεμεί και ξεκουράζει.

     6.  Αγαπημένη ταινία: City of Angels (Η Πόλη των Αγγέλων). Και όπως λέει στην ταινία, "τι να τα κάνεις τα φτερά, αν δεν μπορείς να νοιώσεις τον αέρα στο πρόσωπό σου?"

     7.  Πόσα ζευγάρια παπούτσια έχεις? Είναι...ερώτηση παγίδα?? Αν απαντήσω ειλικρινά, θα θεωρηθούν...τεκμήριο???? Για να δούμε...τόσα είναι καλά???

                                                    γοβάκια...cupcakes!

    8.  Αγαπημένο χρώμα: Μαύρο και πορφυρό.     

• Βράβευσε 7 blogs με links και ειδοποίησέ τους για την παραλαβή:

                                            

http://skepiloges.blogspot.gr/

http://ohsocutethings.blogspot.gr/

http://neraidodimiourgies37.blogspot.gr/

http://marronblogger.blogspot.gr/

http://kordoneto.blogspot.gr/

http://aiwniagynaika.blogspot.gr/

http://magiadaines.blogspot.gr/

     Είσαστε όλοι ακόμα εδώ?? Όποιο παρεάκι άντεξε αυτή την ανάρτηση-μαμούθ ποικίλης ύλης, αξίζει τα θερμά μου συγχαρητήρια!!!! Λίγο πριν το τέλος, όμως, σας κράτησα το καλύτερο: giveaway (άνευ λόγου και αιτίας), με δύο δωράκια-έκπληξη που θα ανακαλύψετε την ημέρα της κλήρωσης!!!

     Συμμετοχές μέχρι και τις 7 Ιουλίου......

     Σας αποχαιρετώ προσωρινά, με τη συμμετοχή μου στο Quote of the day challenge της Βασιλικής:

                                                #quoteofthedaychallenge

Στιγμές...

                                     
                                        Είναι κάτι στιγμές, τρυφερές και λεπτές,
                                        σαν κλωστές τυλιγμένες σ΄αδράχτι.

                                         Σε γυρνούν απαλά, σε μεθούν σιωπηρά,
                                         σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι.

                                          Πλημμυρίζουν το χθες μαγεμένες στιγμές,
                                          που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά.

                 

   

                                          Με κρατούνε, θαρρώ, σαν αλήθειες παλιές,
                                          σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.

            

 

                                         Είναι κάτι στιγμές, σαν μικρές πινελιές
                                         ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει.

                                          Λείπουν λίγα ακριβά, των χρωμάτων νερά,
                                          για να δώσουν του τόπου τη γνώση....

                     

 

      Μια μικρή συλλογή από αγαπημένα παλιά αντικείμενα για την πρό(σ)κληση της Ρένας μας, είναι η δική μου συμμετοχή στο...παραπέντε της λήξης της!

      Καληνύχτα παρεάκια μου και καλή εβδομάδα σε όλους σας!

Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θες!
- Ό,τι θέλω? Τ΄ορκίζεσαι?
- Στ΄ορκίζομαι.
- Είναι δύσκολο...
- Δεν πειράζει.
- Είναι ακριβό...
- Δεν με νοιάζει.
- Είναι σπάνιο...

- Τόσο το καλύτερο.
- Είναι επικίνδυνο...
- Δεν φοβάμαι.
- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις...
- Θα γίνω νερό να σβήσω τη φωτιά.
- Μπορεί να σου γλιστρήσει απ΄τα χέρια και να φύγει...
- Θα το ξαναπιάσω.
- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό...
- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.
- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα...
- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.
- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι...
- Θα περιμένω τα χαράματα.

- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε...
- Θα φέρω τ΄άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς.
- Είναι τόσο μικρά, δεν θα μπορέσεις να το πιάσεις.
- Θα ζητήσω σ΄ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει.
- Κι αν είναι μεγάλο σαν σπίτι?
- Θα φέρω γερανό.
- Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό?
- Θα φέρω ένα γερανό πιο μεγάλο από βουνό.
- Υπάρχει?
- Θα τον φτιάξω.
- Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς?
- Δεν ξέρω.
- Τότε..?
- Τότε θα μάθω.
- Από που?
- Από τα βιβλία.
- Κι αν δεν λένε τα βιβλία?
- Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς.
- Κι αν έχει πεθάνει?
- θα βρω τον άλλο γέροντα.
- Ποιον άλλο γέροντα?
- Εκείνον που ξέρει όλα τα βότανα.
- Όλα τα βότανα...?
- Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού. Ξέρει τι μάγια κρύβουν.
- Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό?
- Όχι εκείνος, εγώ. Θα μου δώσει βότανα να πιω, να γίνω τόσο δυνατός, που θα μπορέσω να το σηκώσω το βουνό.
- Εμένα θα μπορείς να με πάρεις αγκαλιά?
- Πάντα!
- Τώρα.
- Τώρα. Έλα, τι θέλεις?
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.
- Ό,τι θέλεις.
- Ό,τι,  ό,τι θέλω, τ΄ορκίζεσαι?
- Στ΄ορκίζομαι.
- Θέλω...θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά.

- Να το φτιάξουμε.
- Με τι?
- Με τι θέλεις?
- Δεν ξέρω.
- Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς και χρυσά καρφιά.
- Όχι, όχι δεν είναι έτσι!
- Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα, με σταγόνες και γαργαλήματα και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις.
- Όχι, όχι, δεν θέλω κλειδί!
- Γιατί?
- Μπορεί να το χάσω.
- Θα στο κρεμάσω στο λαιμό.
- Μπορεί να χαθώ κι εγώ.
- Θα σε βρω.
- Κι αν δεν μπορείς να με βρεις?
- Θα μπορέσω.
- Κι αν είναι σκοτάδι?
- Θ΄ανάψω κερί.
- Κι αν λιώσει το κερί?
- Ως τότε θα σ΄έχω βρει.
- Κι αν όχι?
- Θα ψάχνω, ώσπου να σε βρω.
- Πόσο θα ψάχνεις?
- ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...
- Τι θα πει "για πάντα"?
- Ότι, Σ΄ΑΓΑΠΩ.
- Κι εγώ τι θα κάνω, ώσπου να με βρεις?
- Μπορείς να κοιμηθείς.
- Που?
- Κάτω από μία μυρσινιά?
- Που έχει μυρσινιές?
- Παντού.
- Έχει και λιοντάρια παντού?
- Όχι.
- Που έχει λιοντάρια?
- Στην ζούγκλα.
- Είναι κοντά η ζούγκλα?
- Πολύ μακρυά. στην άλλη άκρη του κόσμου...
- Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ?
- Ποτέ.
- Τ΄ορκίζεσαι?
- Στ΄ορκίζομαι.
- Ξέχασα τι θα πει "για πάντα"...
- Θα πει, ότι σ΄αγαπώ.

- Πόσο?
- Ως τον ουρανό.
- Ναι, ναι! Να κοιμηθώ τώρα?
- Ναι.
- Θα με πάρεις αγκαλιά?
- Ναι.
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι...
- Ό,τι θέλεις.
- Ό,τι,  ό,τι θέλω, τ΄ορκίζεσαι?
- Ναι.

                                               Ανθή Δοξιάδη-Τριπ & Αλέξης Κυριτσόπουλος - εκδόσεις ΑΓΡΑ.

      Για κάθε Μαμά που είναι πάντα εκεί να ακούει, να αγαπάει, να καταλαβαίνει, να νοιώθει, χωρίς να χρειάζεται να μιλήσεις... Χρόνια πολλά!