2 Δεκεμβρίου 2018

Καρδιά μου.



     Πιάνω τον εαυτό μου καμιά φορά ν΄αναστενάζει βαθιά, παρατεταμένα, μαζί με βουβό κλάμα κι αναφιλητό. Κόμπος το "είναι" μου κραυγάζει στη σιωπή και η γλώσσα στέκεται μετέωρη. Μετρώ και ξαναμετρώ. Φίλους, γνωστούς, αγαπημένους, συνοδοιπόρους... Ποιοι, ψάχνω, ποιοι? Μα, πάνω απ΄όλα, πόσοι? Πες μου!

     Με πόσους ξεκίνησες, καρδιά μου και με πόσους απέμεινες? Πόσοι σε άφησαν στη διαδρομή και πόσους επέλεξες εσύ ν΄αφήσεις? Λάθη... λάθη... σωρός ολόκληρος! Δικά σου, των άλλων. Εις γνώσιν σου, ερήμην σου. Δέσμες σωρών ολόκληρων που έχτισαν τον κόσμο σου, εκπομπές ρύπων που έπνιξαν το οξυγόνο σου. Παρουσίες που σε όρισαν, απουσίες που σε στοίχειωσαν. Ανθρώπινα τα λάθη, θα μου πεις! Μπορείς να ισχυριστείς και για τις μαχαιριές το ίδιο? Κι ας μου παίρνει όλο και λιγότερο χρόνο μεγαλώνοντας, να βγάζω το μαχαίρι και να καθαρίζω την πληγή. Μου παίρνει περισσότερο να κλείσει πονώντας με, κάθε που ο αέρας την αγγίζει. Δεν συγχωρούν οι άνθρωποι να στέκεσαι απέναντί τους και να τους κοιτάς στα μάτια. Δεν συγχωρούν να έχεις πέσει ξανά... και ξανά... και ξανά... μα, όσες φορές κι αν έχεις πέσει, άλλες τόσες να ξανασηκώνεσαι μπροστά τους. Δεν συγχωρούν να μην τους έχεις ανάγκη, να μην τους ζητάς τίποτα.

     Πόσοι οι αγαπημένοι σου, οι ξεχωριστοί σου? Πόσοι οι αληθινοί, οι σπάνιοι, οι πολύτιμοι σου? Πόσοι σ΄έχουν αποδεχτεί χωρίς όρους και όρια? Εκείνοι που, όταν η πόρτα σου κλείσει, θα επιμείνουν να είναι μαζί σου?

     Φταις, όμως! Εσύ και μόνο, φταις! Δική σου η επιλογή, δικό σου και το τίμημα, καρδιά μου. Φταις γιατί, αντίθετα σε όσα διαλαλούσες, δεν αγάπησες ποτέ πραγματικά τον εαυτό σου! Φταις γιατί δεν φυλάχτηκες και δόθηκες άνευ όρων, βορά προς αποκατάσταση φτηνών εγωισμών. Δεν έκρινες σωστά, αγνοώντας κάθε φορά τη φωνή που ούρλιαζε μέσα σου. Φταις, που γέμιζες την ασχήμια των άλλων, ανταλλάσσοντάς την με χαμόγελα, χάδια κι αγκαλιές! Γιατί συμβιβάστηκες, φοβήθηκες! Αλήθεια, τι φοβήθηκες?

     Και φτάσαμε στο σήμερα. Τώρα πια, ξέρεις! Ξέρεις να εκτιμάς τους ανθρώπους εκείνους που, ενώ εσύ έδιωχνες, αυτοί έμεναν. Εκείνους που, ενώ σηκώνει αέρας και τα παίρνει όλα, ακολουθούν. Δίπλα σου...! Ούτε πίσω σου, ούτε μπροστά σου! Εκείνους που σιγοτραγουδάτε το ίδιο τραγούδι κι ας είσαστε φάλτσοι. Που δεν σε μοιράζουν, δεν σου ξοδεύουν την ψυχή! Ξέρεις, πλέον, πως ο Λύκος είναι ο καλύτερος σου φίλος και η Κοκκινοσκουφίτσα δεν ήταν ποτέ για σένα! Πως, αν δεν είναι έρωτας, δεν είναι αγάπη, δεν είναι φιλία, δεν θέλεις τίποτα! Αν είναι "λίγο", προτιμάς το "καθόλου" και από το "περίπου", το "τίποτα"! Μη λυπάσαι που δεν έχεις άλλο χρόνο να σπαταλήσεις. Τον κατασπατάλησες και τώρα πια τον μετράς. Όχι με τσιγκουνιά, μα τον μετράς. Πάλι ανοιχτή η πόρτα της ψυχής θα είναι. Δεν αντέχουν όλοι να ζουν. Κάποιοι απλά επιβιώνουν. Μα έχεις πεθάνει τόσες φορές, που η επιβίωση δεν κάνει πια για σένα!

     Εκείνες οι καρδιές που πραγματικά αξίζουν έχουν απομείνει και χτυπούν δίπλα στη δική σου. Μετράς και ξαναμετράς! Λίγες και καλές. Ακριβές κι ανεκτίμητες! Στα καλά και στ΄ άσχημα. Στα χαμόγελα και στα σκοτάδια. Λίγες, μα ολότελα αληθινές! Δικές σου κι εσύ δική τους...



     17o Παίζοντας με τις Λέξεις, με 22 μοναδικές συμμετοχές (συν μία επιπλέον, τη δική μου, που μόλις διαβάσατε). Μεγάλη νικήτρια η Μαρία Κανελλάκη από το blog "Απάγκιο", με τον σαρκαστικά υπέροχο της "Αριο Πάγο"! Πολλά συγχαρητήρια σε όλες τις συμμετοχές κι ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στη Μαρία μας και το "Χάρτινο καραβάκι της", για την συνεχόμενη κι εξαιρετικά ακούραστη φιλοξενία της τα τελευταία χρόνια, αναλαμβάνοντας επάξια τη σκυτάλη από τη Φλώρα και το "TEXNIS STORIES".

     Τέλος, ένα ακόμα πιο μεγάλο, προσωπικό "ευχαριστώ", για τη βαθμολογία και την αγάπη σας στη συμμετοχή μου. Καλό, γιορτινό, μαγικό μήνα σε όλους σας!

9 σχόλια :

  1. Μαριάννα μου καλησπέρα σου,
    Νομίζω είδες και το σχόλιό μου για την "Καρδιά μου" και τη στιγμή που την ψήφισα !
    Υπέροχη δημιουργία. Τελευταία, οφείλω να πω, έχεις μια έκρηξη έμπνευσης με ότι καλύτερο και λυρικότερο βγάζεις για μας. Και ειλικρινά σε ευχαριστούμε.
    Απόλαυσα αυτόν σου τον μονόλογο. Αυτήν την άκρως συναισθηματική εξομολόγηση, λέξη προς λέξη.
    Τυλιγμένη σε τόσες μεγάλες αλήθειες και διαπιστώσεις όλων μας στην πορεία της ζωής μας.
    Για μια ακόμα φορά τα συγχαρητήριά μου Μαριάννα για την έκφραση της ψυχής σου. Ειλικρινά. Την καλησπέρα μου και καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαριάννα μου η συμμετοχή σου ήταν μια από τις αγαπημένες μου.
    Θα το εκτυπώσω και θα το έχω σε πρωτη ζήτηση .
    Πρέπει να θυμάμαι ότι χρειαζόμαστε λίγους και καλούς .
    Λίγους κι αληθινούς .
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. θησαυρός το άνοιγμα καρδιάς σου Μαριάννα μου και μπράβο γι αυτό το εξαιρετικό κείμενο-απολογισμός!
    Καιρό είχα να σε επισκεφτώ και με αυτή την ευκαιρία διάβασα και απόλαυσα πολλές απ΄τις προηγούμενες σου αναρτήσεις, για να διαπιστώσω για μια ακόμα φορά τον πλούτο της... καρδιάς σου!

    ΑΦιλιά πάντα καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπέροχο Μαριάννα μου. Μπράβο για την εμπνευσμένη συμμετοχή σου. Τόσες αλήθειες δοσμένες λυρικά προκαλώντας πλήθος συναισθημάτων. Συγχαρητήρια
    Καλό γλυκό και εορταστικό μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι θαυμάσια συμμετοχή γιατί είναι ποιητική μα και αληθινή σκέψη που όλοι κάνουμε κάποια στιγμή.Όταν χάνω ένα φίλο το δέχομαι κάπως συγκαταβατικά και απλά το παρέρχομαι γιατί σκέπτομαι πως για να τον χάσω δεν υπήρξε ποτέ αυτό που πίστευα οπότε απλά τον αποχαιρετώ.Συνήθως αποδέχομαι εύκολα τα "λάθη" των άλλων και συγχωρώ γιατί απλά αποδέχομαι την ανθρώπινη αδυναμία. Είσαι ένα πολύ γλυκό πλάσμα Μαριάννα μου και αυτό είναι από μόνο του υπέροχο.Καλημέρα και καλές γιορτές φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαριάνα μου πολλά συγχαρητήρια για την εξαιρετική σου συμμετοχή!
    Αγαπήθηκε πολύ, ξεχώρισε κι έφτασε στη δεύτερη θέση!
    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
    Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μια συμμετοχή Μαριανα μου καταθεση ψυχής θα έλεγα εξαιρετική και πόσο αληθινή...
    Θα σου οτι σε παρα πολλά σημεια εχω ταυτιστεί με όσα γραφεις φιλη μου...
    Ας αγαπησουμε τον εαυτο μας σιγουρα το αξιζει..και εκεινες οι καρδιες που αξιζουν θα μεινουν διπλα σου οπως γραφεις..!!μπραβο Μαριανα μου να περνας ομορφα οτι και να κανεις.. φιλακιαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. σκέψεις που όλοι κάνουμε κατά καιρούς, απολογισμούς και μετράμε... ταμείο θετικό ή αρνητικό; Πόσοι μείναν, ποιοι έφυγαν; γιατί;
    -πάντα καταλήγω στο " για να μη στεριώσει, δεν άξιζε. Παμ΄παρακάτω".
    Συγχαρητήρια Μαριάννα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η φαντασία δεν έχει ηλικία. Και τα όνειρα είναι για πάντα. Εάν μπορείς να τ΄ονειρευτείς, μπορείς και να το κάνεις.