Με Αγάπη....

      Σ΄ ένα καταπληκτικό βιβλίο του, με τίτλο " Η αγάπη" , ο  Λέο Μπουσκάλια εξετάζει το φαινόμενο της αγάπης σε σχέση με την καθημερινή ανθρώπινη ζωή. Ο ίδιος επιμένει, ότι η αγάπη δεν είναι απλά ένας δρόμος ή μια φιλοσοφία, αλλά η ίδια η συμμετοχή στην καθημερινή ροή της ζωής. Κι αν τον ακούσουμε προσεκτικότερα, θα μας πει:

• "Η αγάπη είναι σαν τον καθρέφτη. Όταν αγαπάς κάποιον γίνεσαι ο δικός του καθρέφτης κι αυτός γίνεται ο δικός σου".

• "Η πραγματική αγάπη πάντοτε δημιουργεί, ποτέ δεν καταστρέφει".
  
  

• "Η αγάπη έχει πάντοτε ανοιχτή την αγκαλιά της. Αν κλείσεις την αγκαλιά σου γύρω από την αγάπη, θ΄ανακαλύψεις ότι σου έμεινε να αγκαλιάζεις μόνο τον εαυτό σου".  
  
  

• "Όταν αγαπάς, παύεις να βρίσκεσαι στο έλεος ανεξέλεγκτων δυνάμεων, γίνεσαι εσύ ο ίδιος μια πανίσχυρη δύναμη".

• "Η αγάπη απονέμεται πάντα σαν δώρο, ελεύθερα, πρόθυμα, απροσδόκητα. Προσφέρεται ακόμα και όταν οι άλλοι δεν την αναγνωρίζουν και δεν την εκτιμούν. Δεν αγαπάμε για να μας αγαπήσουν, αγαπάμε γιατί έτσι νιώθουμε...".

       Η Ρένα, η Μαρία και η Κική σε μια τρυφερή σκέψη γενναιοδωρίας στη εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών, ήρθαν να πρωτοτυπήσουν για άλλη μια φορά και να μας παρακινήσουν για μία ανταλλαγή δώρων. Ένα δαχτυλίδι από αλπακά και κορνεόλη - μια ποικιλία Χαλκηδόνιου (χαλαζία), χαρακτηριζόμενη και ως "Πέτρα του πάθους" , η οποία ενεργοποιεί το φυσικό, το συναισθηματικό και  νοητικό εαυτό μας και δίνει καλή αυτοσυγκέντρωση, ανοίγει την καρδιά μας, φέρνει χαρά, κοινωνικότητα και ζεστασιά - και ένα ζευγάρι κρίκοι για τις πετσέτες του γιορτινού τραπεζιού είναι τα δικά μου δώρα, φτιαγμένα με πολύ αγάπη....

     Υ.Γ.  Και επειδή τα Χριστούγεννα είναι η - κατ΄ εξοχήν - γιορτή της αγάπης, ας μην ξεχνάμε:  " Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί. Η αγάπη δεν φθονεί. Η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν. Δεν χαίρει εις την αδικίαν συγχαίρει, δε, εις την αλήθειαν (.....). Πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομονεύει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει...."

                                                              Προς Κορινθίους Α΄ Επιστολή (κεφ. 13, παρ. 4-13).